Η Γέννηση του Χριστού

Αυτή τη μέρα ή αγία Εκκλησία μας γιορτάζει το μεγάλο και ανερμήνευτο γεγονός της κατά σάρκα γεννήσεως του Υιού και Λόγου του Θεού από την Υπεραγία Θεοτόκο. Μετά τον Ευαγγελισμό της Παρθένου Μαρίας από τον αρχάγγελο Γαβριήλ, και ενώ πλησίαζε ό καιρός να τελειώσουν οι εννιά μήνες από την υπερφυσική σύλληψη του Χριστού στην παρθενική της μήτρα, ο Καίσαρ Αύγουστος διέταξε απογραφή του πληθυσμού του ρωμαϊκού κράτους. Τότε ό Ιωσήφ μαζί με τη Θεοτόκο ξεκίνησαν για τη Βηθλεέμ, για να απογραφούν εκεί. Επειδή, όμως, είχε πλησιάσει ό καιρός να γεννήσει ή Παρθένος και δεν έβρισκαν κατοικία να καταλύσουν, διότι είχε μαζευτεί πολύς λαός στη Βηθλεέμ, μπήκαν σε ένα φτωχικό σπήλαιο. Εκεί ή Θεοτόκος γέννησε τον Κύριο Ιησού Χριστό και σπαργάνωσε σαν βρέφος τον Κτίστη των απάντων. Έπειτα Τον έβαλε επάνω στη φάτνη των αλόγων ζώων, διότι "έμελλε να ελευθέρωση ημάς από την αλογίαν", όπως χαρακτηριστικά γράφει ό Άγιος Νικόδημος ό Αγιορείτης. Από τότε, όλοι οι πιστοί χριστιανοί με χαρά ψάλλουν τον ύμνο των αγγέλων εκείνης της νύκτας: "Δόξα εν ύψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία"1. Δόξα, δηλαδή, ας είναι στο θεό, πού βρίσκεται στα ύψιστα μέρη του ουρανού, και στη γη ολόκληρη, πού είναι ταραγμένη από την αμαρτία ας βασιλεύσει ή θεία ειρήνη, διότι ό Θεός έδειξε την αγάπη Του στους ανθρώπους με την ενανθρώπηση του Υιού Του. Να σημειώσουμε εδώ, ότι ή γιορτή των Χριστουγέννων καθιερώθηκε για πρώτη φορά την 25η Δεκεμβρίου του 397 επί πατριαρχείας Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Κατ' άλλους ό πατριάρχης Ιεροσολύμων Ίουβενάλιος, χώρισε τις δύο γιορτές των Φώτων και των Χριστουγέννων, οι όποιες παλιότερα γίνονταν την ίδια μέρα, δηλαδή την 6η Ιανουαρίου.
1. Ευαγγέλιο Λουκά, Β' 1-20.


Άπολυτίκιον. Ήχος δ'.
Ή Γέννησίς σου Χριστέ ό Θεός ημών, ανέτειλε τω κόσμω, το φως το της γνώσεως· εν αυτή γαρ οι τοις άστροις λατρεύοντες, υπό αστέρος εδιδάσκοντο, σε προσκυνείν, τον Ήλιον της δικαιοσύνης, και σε γινώσκειν εξ ύψους Άνατολήν. Κύριε δόξα σοι.

Γιατί γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα στις 25 Δεκεμβρίου

Σύμφωνα με ένα ρωμαϊκό αλμανάκ, η χριστιανική γιορτή των Χριστουγέννων, εορταζόταν στη Ρώμη από το 336 μ.Χ. Στην ανατολική πλευρά της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, ωστόσο, μία γιορτή που γινόταν στις 6 Ιανουαρίου μνημόνευε την εμφάνιση του Θεού ή του Αγίου Πνεύματος κατά τη γέννηση και τη βάπτιση του Χριστού. Εξαίρεση αποτελούσε η Ιερουσαλήμ όπου εορταζόταν μόνο η γέννηση του Χριστού.

Κατά τον 4ο αιώνα, ο εορτασμός της γέννησης του Χριστού στις 25 Δεκεμβρίου υιοθετήθηκε σταδιακά από τις περισσότερες ανατολικές εκκλησίες. Αντίθετα, η Αρμένικη εκκλησία ποτέ δε δέχτηκε την 25η Δεκεμβρίου ως την ημέρα γέννησης του Χριστού. Ακόμη και σήμερα τα Χριστούγεννα γιορτάζονται στις 6 Ιανουαρίου. Μετά την αποδοχή των Χριστουγέννων στις ανατολικές εκκλησίες, καθιερώθηκε και ο εορτασμός της βάπτισης του Χριστού την Ημέρα των Φώτων (Επιφάνια) στις 6 Ιανουαρίου. Στη Δύση, ωστόσο, τα Επιφάνια ήταν η ημέρα κατά την οποία εορταζόταν η επίσκεψη των Μάγων στο νεογέννητο Ιησού.

Οι λόγοι για τους οποίους τα Χριστούγεννα γιορτάζονται στις 25 Δεκεμβρίου παραμένουν άγνωστοι. Ωστόσο, το πιο πιθανό είναι ότι οι πρώτοι Χριστιανοί επέλεξαν αυτή την ημερομηνία για να συμπίπτει ο εορτασμός της γέννησης του Χριστού με την παγανιστική ρωμαϊκή γιορτή των γενεθλίων του ήλιου, μία γιορτή που γινόταν για τον εορτασμό του χειμερινού ηλιοστασίου.

Τα έθιμα που σχετίζονται με τα Χριστούγεννα έχουν καταγωγή από πολλές πηγές, απόρροια του ότι τα Χριστούγεννα συνέπιπταν με την παγανιστική/ ειδωλολατρική γιορτή. Στο ρωμαϊκό κόσμο, τα Σατουρνάλια (η γιορτή του Κρόνου) που γιορταζόταν στις 17 Δεκεμβρίου, ήταν η μέρα ανταλλαγής δώρων. Η 25η Δεκεμβρίου, επίσης, θεωρούνταν ως η μέρα γέννησης του θεού Μίθρα. Την ημέρα που άρχισε το νέο ρωμαϊκό έτος (1η Ιανουαρίου), ο κόσμος στόλιζε τα σπίτια του με καλλωπιστικά φυτά και φώτα και έδινε δώρα στα παιδιά και στους φτωχούς. 

Σε αυτά τα έθιμα προστέθηκαν και τα γερμανικά και κέλτικα τελετουργικά των Χριστουγέννων όταν οι γερμανικές φυλές εισέβαλαν στη Γαλατία, τη Βρετανία και την κεντρική Ευρώπη.

Εσύ θα Του ανοίξεις;…

” Ό,τι έχει ο καθένας μέσα του, αυτό και βγάζει και προς τα έξω.”

Το πρωτοείπε ο Χριστός (Ματθ. 12, 35), το επανέλαβε ο Φρόιντ και το ζούμε καθημερινά. Το βλέπουμε όμως πιο έκδηλα στις “γιορτές” που έφτασαν, οπότε ακούμε χιλιάδες χείλη να εκφέρουν πληθωρικά μεν, αλλά αδάπανα κούφιες και συμβατικές ευχές για αγάπη, ειρήνη και μακροημέρευση, ευχή όμως που την επομένη των εορτών θα έχουμε πάλι ξεχάσει.

Γιατί ποιος μπορεί να δώσει την αγάπη και την ειρήνη, όταν δεν την έχει μέσα του; Γι’ αυτό εμείς ας προσπαθήσουμε να κοιτάξουμε πιο βαθιά το πρόσωπο της μεγάλης και κοσμοσωτήριας γιορτής των Χριστουγέννων και τότε θα καταλάβουμε πως αντί “ν’ αλλάξουμε τον κόσμο” πρέπει “ν’ αλλάξουμε τη ζωή μας για να αλλάξουμε τον κόσμο”.

Ευτυχώς, ο Χριστός θα καταδεχθεί και φέτος να γεννηθεί στη γη μας, για να μη σβήσει η ελπίδα. Αυτός χτυπάει όπως τότε στη Βηθλεέμ, όλες τις πόρτες και ζητάει να Του ανοίξουμε. Είναι πρόθυμος να μπει στην οποιαδήποτε καρδιά, ακόμη και στην πιο λερωμένη, όπως τότε στο σπήλαιο της Βηθλεέμ. Αρκεί ο καθένας μας να θελήσει να Τον υποδεχθεί σαν βασιλιά της καρδιάς του.

Εσύ θα Του ανοίξεις;…

Χριστουγεννιάτικα Διηγήματα για παιδιά

Κάποτε τα Χριστούγεννα...

Τα Χριστούγεννα είναι η γιορτή της αγάπης.

Ο Θεός από αγάπη σε μας τους ανθρώπους έγινε άνθρωπος για να μας λυτρώσει από την αμαρτία. Έτσι, ο καλύτερος τρόπος να γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα είναι να δείξουμε κι εμείς αγάπη στος γύρω μας και μάλιστα στους πονεμένους.
Αυτό ακριβώς το μήνυμα στέλνουν και οι μικρές χριστουγεννιάτικες ιστορίες που ακολουθούν...

Ευχόμαστε κάθε φορά που τελειώνεις μια ιστορία, να παίρνεις απόφαση για μια πράξη αγάπης, όπως και οι πιο πολλοί μικροί ήρωες των διηγημάτων μας.


Το βιβλίο είναι μία έκδοση του Συλλόγου Ορθοδ. Ιεραποστ. Δράσεως
" Ο ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ", Αθήνα 2008

Συναξη Φοιτητων

Για μια ακόμα χρόνια η ενορία του Αγίου Νικολάου Βασιλικής Καλαμπάκας , θα κάνει την καθιερωμένη συνάντηση της με τους φοιτητές - απόφοιτους του χωρίου στις 2 Ιανουαρίου 2009 και ώρα 6ην απογευματινήν  στην αίθουσα εκδηλώσεων του νάου .Καλούμε τους νέους και νέες  για μια συνάντηση που θα μάθουμε τα νέα σας και την πρόοδο σας . 

Με πατρική Αγάπη και ευχές 

ο εφημέριο σας 

πρωτ. Σωτήριος Χαρίσης 

Οι καμπάνες

για την Θεία Λειτουργία των Χριστουγέννων

θα χτυπήσουν την 6ην πρωινήν  

Εκ της Ενορίας 

Η ΑΓΙΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ Η ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ ΚΑΙ ΦΑΡΜΑΚΟΛΥΤΡΙΑ

Η καταγωγή της ήταν από την Ρώμη και ο πατέρας της ήταν Ρωμαίος πατρίκιος, Πραιτεξτάτος ονομαζόμενος και η μητέρα της Φαύστα. Η Αναστασία διακρινόταν για την ομορφιά του σώματος, τη μόρφωση, το άμεμπτο ήθος και τη σωφροσύνη της. Η μητέρα της την καθοδήγησε στην πίστη του Χριστού. 

Σε μικρή ηλικία, παντρεύτηκε ένα ρωμαίο άρχοντα, τον Ποπλίονα. Αυτός ήταν φανατικός ειδωλολάτρης και μισούσε θανάσιμα τους χριστιανούς. Η Αναστασία, όμως, όχι. Γι’ αυτό και δεν άργησε να δεχθεί το άγιο Βάπτισμα και να γίνει χριστιανή. Αλλά και μετά τη βάπτισή της η στάση της δεν ήταν παθητική. Έβαζε φτωχά ρούχα και πήγαινε στις φυλακές, όπου έδινε τροφές και χρήματα στους φυλακισμένους χριστιανούς μάρτυρες. Έπλενε τις πληγές τους και παρηγορούσε το άγχος τους 

Επίσης, επειδή η Αγία Αναστασία μέσω των ενεργειών της, «κρυφίως περιερχομένη τας οικίας των πτωχών και τας φυλακάς των του Χριστού μαρτύρων και προσφέρουσα αυτοίς τα επιτήδια, σπογγίζουσα αυτών τας πληγάς, λύουσα αυτούς των δεσμών και τας οδύνας αυτών θεραπεύουσα, επωμάσθη εκ τούτου «Φαρμακολύτρια» . 

Όταν έμαθε αυτό ο σύζυγός της, εξοργισμένος της είπε ότι, αν δεν αλλάξει το χριστιανικό της φρόνημα, θα γίνει ο χειρότερος εχθρός της. Αρχικά προσπάθησε να την μεταπείσει με συμβουλές. όμως, η Αναστασία παρέμενε ακλόνητη στην πίστη της ακόμα και όταν την κακοποίησε. 

Η Αναστασία, χωρίς να ταραχτεί, απάντησε στο σύζυγό της ότι αυτά που λέει δεν την εκπλήσσουν, ούτε τη φοβίζουν. Διότι ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς Χριστός ενημέρωσε τους αγωνιζόμενους πιστούς Του ότι: «Εχθροί του ανθρώπου οι οικιακοί αυτού» (Ματθ. ι΄ 36). Δηλαδή, εχθροί του πιστού ανθρώπου θα είναι οι άνθρωποι του σπιτιού του, που δε θα δεχθούν το Ευαγγέλιο, το οποίο φέρνει την αληθινή και ουράνια ειρήνη. 

Τότε ο Ποπλίων χωρίς δισταγμό την κατήγγειλε στο Διοκλητιανό. Αυτός τη φυλάκισε και κατόπιν την εξόρισε σε ένα νησί, όπου υπέστη μαρτυρικό θάνατο μέσα στη φωτιά το έτος 290.

Μαζί μας ο Θεός!

Μαζί μας ο Θεός!

Ο Ιωσήφ, ο προστάτης της Παρθένου Μαρίας, της Παναγίας μας, αναπαύεται. Μέσα του έχουν καταλαγιάσει οι σκέψεις που του συντάραξαν το νου και την καρδιά του…

Δε γνώριζε ως τότε τίποτε από το μέγα μυστήριο, τη σάρκωση του Θεού Λόγου, που ο Άγγελος είχε ευαγγελισθεί στη Θεοτόκο. Το κοσμοχαρμόσυνο γεγονός του ήταν τελείως άγνωστο.

Όμως ο Θεός Πατέρας δεν άφησε άλλο τον ενάρετο, τον «δίκαιον» Ιωσήφ να ζει ανειδοποίητος.

Άγγελος σταλμένος από τον παντοδύναμο Κύριο, παρουσιάζεται στο όνειρό του. Τον φωνάζει με το όνομά του και του φανερώνει όλο το μυστήριο της θείας ενανθρωπήσεως.

— Η πάναγνη Παρθένος, του λέει, είναι η Μητέρα του Θεανθρώπου Κυρίου, ο οποίος εκ Πνεύματος Αγίου θα γεννηθεί βρέφος. Και συ, που προορίστηκες να Του παραστέκεις στη γη σαν προστάτης και πατέρας, θα Του δώσεις το όνομα «Ιησούς», που σημαίνει Σωτήρας.

Είχε φθάσει η ευλογημένη ώρα να πραγματοποιηθεί το τρισχαρούμενο γεγονός που οχτακόσια χρόνια πριν είχε ο Θεός προαναγγείλει με το στόμα του προφήτη Ησαΐα:

— Η Παρθένος θα γεννήσει Υιόν, και όσοι θα πιστέψουν σ’ Αυτόν, θα Τον ονομάσουν Εμμανουήλ, που στα ελληνικά θα πει: “ο Θεός είναι μαζί μας”.

www.xdf.gr

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

ΑΓΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ό Απόστολος & Αδελφόθεος πρώτος επίσκοπος Ιεροσολύμων

 Ή παράδοση αναφέρει ότι ήταν ένας από τους γιους του Ιωσήφ από άλλη γυναίκα, γι' αυτό ονομαζόταν αδελφός του Κυρίου. Ή Ο/ΙΑ1 συγγενική του, όμως, σχέση με τον Κύριο δεν είναι ομόφωνα καθορισμένη. Άλλα το γεγονός είναι ότι ό Ιάκωβος ό άδελφόθεος έγινε πρώτος επίσκοπος Ιεροσολύμων και είναι αυτός πού έγραψε την πρώτη Θεία Λειτουργία της χριστιανικής Εκκλησίας.

Ό Ιάκωβος, λοιπόν, ποίμανε την Εκκλησία των Ιεροσολύμων με δικαιοσύνη, με γενναία στοργή και στερεότητα στην πίστη. Αυτό όμως, εξήγειρε τη μοχθηρία και την κακουργία των Ιουδαίων. Αφού τον έπιασαν, τον έριξαν πάνω από το πτερύγιο του Ναού, και ενώ ακόμα ήταν ζωντανός, τον αποτελείωσαν με άγριο κτύπημα ροπάλου στο κεφάλι. Έργο του Ιακώβου είναι και ή Καθολική Επιστολή του στην Καινή Διαθήκη, στην οποία να τί μας συμβουλεύει, σχετικά με το πώς πρέπει να χειριζόμαστε το λόγο του Θεού: "Γίνεσθε ποιηταί λόγου και μη μόνον άκροαταί, παραλογιζόμενοι εαυτούς"1. Δηλαδή να γίνεσθε εκτελεστές και τηρητές του λόγου του Θεού και όχι μόνο ακροατές. Και να μη ξεγελάτε τον εαυτό σας, με την ιδέα ότι είναι αρκετό και μόνον να ακούει κανείς το λόγο. (Ή μνήμη του αγίου Ιακώβου του Άδελφοθέου, φέρεται και την Κυριακή μετά την Γέννηση του Χριστού, μαζί με τη μνήμη του Δαβίδ του Προφήτου και Ιωσήφ του μνήστορος, συνοδευόμενη με το ακόλουθο δίστοιχο: "Σύ τέκτονος παις, αλλ' αδελφός Κυρίου, του πάντα τεκτήναντος, εν λόγω, μάκαρ". Τελείται δε αύτω ή Σύναξις εν τω σεπτώ αυτού Ναώ το όντι ένδοθεν της Ύπεραγίας Θεοτόκου εν τοις Χαλκοπρατείοις. Πατμιακός κώδικας: 266). 1. Επιστολή Ιακώβου, α' 22.

Άπολυτίκιον. Ήχος δ'.
Ως του Κυρίου Μαθητής, άνεδέξω δίκαιε το Εύαγγέλιον ως Μάρτυς έχεις το άπαράτρεπτον την παρρησίαν ως Άδελφόθεος 'το πρεσβεύειν ώς Ιεράρχης. Ικέτευε Χριστόν τον Θεόν, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Αρχίζουν τα κατηχητικα

Το Σάββατο 3 Οκτωβρίου θα αρχίσουν τα κατηχητικά σχολεία της ενορία μας για φέτος . 

Θα γίνει αγιασμος το Σάββατο και ωρα 16.00 στον ναο του Αγίου Νικολάου. 

ΑΓΑΠΩ, ΑΡΑ ΥΠΑΡΧΩ

Amo, ergo sum!

Στη θεία Λειτουργία το ευχαριστείν και προσφέρειν, η ευχαριστία και η θυσία, είναι τόσο στενά συνδεδεμένα, ώστε συνιστούν μια μοναδική πραγματικότητα, μια αδιαίρετη πράξη. Έτσι πρέπει να είναι απ’ αρχής μέχρι τέλους και η συνολική ανθρώπινη ζωή μας, η «Λειτουργία μετά τη Λειτουργία». Δεν μπορούμε να είμαστε αυθεντικά ευχαριστιακά ζώα, αληθινοί ιερείς της δημιουργίας, αν δεν κουβαλάμε το Σταυρό, αν δεν μετέχουμε στη θυσιαστική αυτοπροσφορά του Χριστού, του μεγάλου Αρχιερέως μας, αν δεν θυσιάσουμε με άλλα λόγια τις ζωές μας με γενναιόδωρη αγάπη, πεθαίνοντας για να μπορέσουν άλλοι να ζήσουν. 

Η τέλεια αγάπη είναι η θυσιαστική αγάπη. «Να προσφέρεις τον κόσμο πίσω στον Θεό ευχαριστιακά» σημαίνει «να προσφέρεις την ίδια σου τη ζωή ως θυσία στο Θεό, για χάρη των συνανθρώπων σου». Μόνο που μια τέτοια θυσία, θα ανακαλύψουμε ότι δεν χάνουμε αλλά κερδίζουμε. Η κένωση οδηγεί στην πλήρωση, το άδειασμα του εαυτού μας οδηγεί στην πλήρωσή του. Όπως ο Κύριος μας ο ίδιος μας διαβεβαίωσε, αν απολέσουμε τη ζωή μας για χάρη Του θα την κερδίσουμε (Ματθ. 10, 39). Με τα λόγια του C.S.Lewis: «Τίποτα δε θα είναι πραγματικά δικό σου αν πρώτα δεν το παραδώσεις». 

Όποια και αν είναι η επιλογή μας για τα κυρίαρχα θέματα, υπάρχει βέβαια ένα βαθύτερο στοιχείο, το οποίο είναι θεμελιώδες σε κάθε κατανόηση του ανθρώπινου προσώπου, και αυτό είναι η ποιότητα της αγάπης. Χωρίς αγάπη δεν είμαστε άνθρωποι. Στις αρχές του 17ου αιώνα, εγκαινιάζοντας μια νέα εποχή στη φιλοσοφία, ο René Descartes επέλεξε ως εναρκτήριο σημείο την αρχή Cogito ergo sum –«Σκέφτομαι άρα υπάρχω». Θα μπορούσε ίσως καλύτερα, καθώς το ανθρώπινο ον είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένα ον που σκέφτεται, να έχει λάβει ως εναρκτήριο σημείο τη βεβαίωση Amo, ergo sum –«Αγαπώ, άρα υπάρχω». Με τα λόγια του πατρός Δημητρίου Staniloae: «Αν δεν με αγαπούν, αδυνατώ να κατανοήσω τον εαυτό μου». Όπως δηλώνει ο Παύλος Evdokimov, το μεγαλύτερο γεγονός ανάμεσα στον Θεό και στο ανθρώπινο πρόσωπο –και ανάμεσα σε ένα ανθρώπινο πρόσωπο και ένα άλλο, μπορούμε να προσθέσουμε- είναι να αγαπά και να αγαπάται. Αν μπορούμε να κάνουμε την αγάπη το εναρκτήριο και το ακροτελεύτιο σημείο στη διδασκαλία μας για το πρόσωπο, η χριστιανική μας μαρτυρία στον 21ο αιώνα θα αποδειχθεί συνολικά δημιουργική και ζωοποιός. 

Kάλλιστος Ware, 
«H Oρθόδοξη θεολογία στον 21ο αιώνα», εκδ. Ίνδικτος
πηγη : http://www.xfe.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=612

ΑΠΟΤΟΜΗ ΚΕΦΑΛΗΣ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ (Νηστεία εκ πάντων) Iωάννης

"Ουκ έξεστί σοι έχειν , την γυναίκα του αδελφού σου"1. Δεν σου επιτρέπεται από το νόμο του Θεού να έχεις τη γυναίκα του αδελφού σου, ό όποιος ζει ακόμα. Λόγια του Τιμίου Προδρόμου, πού αποτελούσαν μαχαιριές στις διεφθαρμένες συνειδήσεις του βασιλιά Ηρώδη Άντίπα και της παράνομης συζύγου του Ηρωδιάδος, πού ήταν, γυναίκα του αδελφού του Φιλίππου. Ό Ηρώδης, μη άνεχόμενος τους ελέγχους του Προδρόμου, τον φυλάκισε. Σε κάποια γιορτή όμως των γενεθλίων του, ό Ηρώδης υποσχέθηκε με όρκο να δώσει στην κόρη της Ηρωδιάδος ό,τι ζητήσει, διότι του άρεσε πολύ ό χορός της. Τότε ή αιμοβόρος Ηρωδιάς είπε στην κόρη της να ζητήσει στο πιάτο το κεφάλι του Ιωάννη. Πράγμα πού τελικά έγινε. Έτσι, ό ένδοξος Πρόδρομος του Σωτήρα θα παραμένει στους αιώνες υπόδειγμα σε όλους όσους θέλουν να υπηρετούν την αλήθεια και να αγωνίζονται κατά της διαφθοράς, ανεξάρτητα από κινδύνους και θυσίες. Και να τι λένε οι 24 πρεσβύτεροι της Αποκάλυψης στο Θεό για τους διεφθαρμένους: "ήλθεν... ό καιρός των εθνών κριθήναι... και διαφθείραι τους διαφθείροντας την γήν"2. Ήλθε, δηλαδή, ό καιρός της ανάστασης των νεκρών για να κριθεί ό κόσμος και να καταστρέψεις (Θεέ μου) εκείνους, πού με τη διεφθαρμένη ζωή τους διαφθείρουν και καταστρέφουν τη γη.
Ευαγγέλιο Μάρκου, στ' 18.
Αποκάλυψη Ιωάννου, ία' 18.

Αγία Σοφία "Το θαύμα της Αρχιτεκτονικής"

  Μία ενδιαφέρουσα έκθεση για την Αγία Σοφία "Το θαύμα της Αρχιτεκτονικής" όπως τιτλοφορείται, εγκαινιάστηκε χθες στη Ρώμη από το Ελβετικό Ινστιτούτο. Η έκθεση παρουσιάζει τα αποτελέσματα της τριετούς έρευνας (2001-2004) του καθηγητή του πανεπιστημίου της Βέρνης Βόλκερ Χόφμαν ο οποίος σε συνεργασία με τον Έλληνα πολιτικό μηχανικό Νικόλαο Θεοχάρη, ανέπλασε το αυστηρώς γεωμετρικό σχέδιο που ακολούθησαν οι δημιουργοί της Αγίας Σοφίας. Ανθέμιος και Ισίδωρος. 

Μια σειρά από 42 πίνακες προβάλλει τα διάφορα σχέδια και επεξηγεί τις μηχανικές αρχιτεκτονικές και άλλες μεθόδους που ακολούθησαν οι βυζαντινοί δημιουργοί, τόσο στη φάση της ανέγερσης (532-537 μ.Χ.) όσο και στη φάση της ανακατασκευής του τρούλου (558 μ.Χ.) μετά τις ζημιές που είχε υποστεί ο αρχικός κυρίως λόγω των σεισμών που έπληξαν την περιοχή τη διετία 556 - 557 μ.Χ. Στο μέσον της έκθεσης έχει τοποθετηθεί μοντέλο της Αγίας Σοφίας σε διατομή.

Το τρέξιμο καθυστερεί τα γηρατειά

Οι άνθρωποι που θέλουν να ζήσουν πολύ και να παραμείνουν υγιείς θα πρέπει ενδεχομένως να αρχίσουν το τρέξιμο.

Σύμφωνα με νέα έρευνα, μεσήλικες που έτρεχαν είχαν τις μισές πιθανότητες να πεθάνουν σε περίοδο 20 ετών, σε σχέση με αυτούς που δεν έτρεχαν.

Το τρέξιμο μείωσε τον κίνδυνο όχι μόνο καρδιοπάθειας αλλά και καρκίνου και νευρολογικών ασθενειών όπως το Alzheimer, σημειώνουν οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ.

Στα 19 χρόνια, ποσοστό 15% αυτών που έτρεχαν είχε πεθάνει σε σχέση με ποσοστό 34% της ομάδας ελέγχου, σημειώνει η Dr. Eliza Chakravarty στο ‘Archives of Internal Medicine’.

Οποιοδήποτε είδος έντονης άσκησης πιθανόν ισχύει, δήλωσε ο ερευνητής Dr. James Fries.

Η έρευνα εστίασε σε 284 ανθρώπους που έτρεχαν και σε 156 υγιείς ανθρώπους που χρησίμευσαν σαν ομάδα ελέγχου. Είχαν παρόμοιο κοινωνικό και οικονομικό υπόβαθρο και η ηλικία τους ήταν 50 ετών και άνω.

Οι συμμετέχοντες έδιναν κάθε χρόνο στοιχεία σχετικά με τη συχνότητα άσκησης, το βάρος και την ικανότητα σχετικά με 8 δραστηριότητες όπως το να σηκώνονται από το κρεβάτι, να ντύνονται, να τρώνε, να περπατούν, να φτάνουν κάτι και άλλες ασχολίες ρουτίνας.

Οι περισσότεροι από τους εθελοντές έκαναν κάποιου είδους άσκηση αλλά όσοι έτρεχαν ασκούνταν μέχρι 200 λεπτά την εβδομάδα σε σχέση με 20 λεπτά όσων δεν έτρεχαν. Στην αρχή όσοι έτρεχαν ήταν πιο αδύνατοι και λιγότερο πιθανό να καπνίζουν σε σχέση με την ομάδα ελέγχου. Ασκούνταν περισσότερο σε όλο το διάστημα που διήρκεσε η έρευνα.

Με το πέρασμα των χρόνων και οι δυο ομάδες μείωσαν το τρέξιμο αλλά η ομάδα αυτών που έτρεχαν συνέχισε να ασκείται έντονα-σε κάθε είδους άσκηση- για περισσότερα λεπτά κάθε εβδομάδα. Παράλληλε είχε σημαντικά χαμηλότερη δυσκολία στις καθημερινές δραστηριότητες σε όλο το χρονικό διάστημα.

Η ερευνητική ομάδα έπρεπε να απαντήσει και στο αν ωφελούσε η έναρξη του τρεξίματος σε μεγαλύτερη ηλικία και αν οι άνθρωποι που σταμάτησαν την άσκηση πλήρωσαν κάποιο τίμημα όταν μεγάλωσαν.

Οι περισσότεροι από αυτούς που έτρεχαν είχαν σταματήσει το τρέξιμο καθώς έφθασαν στα 70, σημειώνει ο Fries. Ωστόσο, ήταν δύσκολο να βρεθούν άνθρωποι που σταμάτησαν τελείως να ασκούνται. Σχεδόν όλοι συνέχισαν την έντονη άσκηση, σε άλλη μορφή. Οι άνθρωποι που άρχισαν να ασκούνται όταν ήταν σε μεγάλη ηλικία, επίσης βελτίωσαν την υγεία τους. 

Η έρευνα έδειξε επίσης ότι οι άνθρωποι δεν πρέπει να χρησιμοποιούν τον κίνδυνο τραυματισμού σαν δικαιολογία για να μην τρέχουν-όσοι έτρεχαν είχαν λιγότερους τραυματισμούς όλων των ειδών- συμπεριλαμβανομένων αυτών στα γόνατα.

Πηγές: ‘Archives of Internal Medicine’

Ό Άγιος Μύρων

Ό Άγιος Μύρων μαρτύρησε όταν αύτοκράτωρ ήταν ό Δέκιος, το 250 μ.Χ. Καταγόμενος από πλούσια οικογένεια, θα μπορούσε να ζήσει άνετα, με όλα τα επίγεια αγαθά πού θα επιθυμούσε. Όμως ή μεγάλη του αγάπη προς το Χριστό, έκανε το Μύρωνα να χειροτονηθεί Ιερέας. Αφιερώθηκε, λοιπόν, ολοκληρωτικά στο ποιμαντικό του καθήκον και δίδασκε, νουθετούσε και βοηθούσε το κάθε ένα μέλος του ποιμνίου του. Μεριμνούσε καθημερινά για τους φτωχούς, τις χήρες και τα ορφανά. Κάποτε, ό έπαρχος Αχαΐας Αντίπατρος πήγε στον τόπο όπου λειτουργούσε ό Μύρων και συνέλαβε πολλούς χριστιανούς. Για να εκβιάσει λοιπόν το Μύρωνα, να αλλαξοπιστήσει, έφερε μπροστά του το ποίμνιο του και του είπε ότι, αν αυτός αρνηθεί το Χριστό, θα τους αφήσει όλους ελεύθερους. Ό Μύρων μειδίασε και απάντησε: ""Αν ήταν για τη σωτηρία των πνευματικών μου παιδιών, πρόθυμα θα έδινα τη ζωή μου. Τώρα όμως δεν πρόκειται γι' αυτό. "Ας δώσουν λοιπόν οι Ίδιοι απάντηση". Τότε όλοι μαζί φώναξαν: ""Οχι. Μια ανθρώπινη ψυχή είναι ασύγκριτα πολυτιμότερη από μύρια σώματα και από τον κόσμο όλο. Ποιος λοιπόν από μας θέλει να δεχθεί, ώστε να χάσει την ψυχή του ό πνευματικός μας πατέρας, για να ζήσουν λίγο περισσότερο στον πρόσκαιρο αυτό κόσμο οι δικές μας σάρκες;". Ό έπαρχος, εξοργισμένος από την απάντηση, αφού βασάνισε με φρικτό τρόπο το Μύρωνα, τελικά τον αποκεφάλισε.


Άπολυτίκιον. 'Ηχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Ως θείον άλάβαστρον, των ιερών αρετών, πιστώς Ίεράτευσας, τη Έκκλησία Χριστού, και χαίρων ένήθληοας· όθεν τη εύωδία, των εν σοι χαρισμάτων, Μύρων Ίερομάρτυς, των παθών το δυσώδες, απέλασαν άνενδότως, εκ των ψυχών ημών.

Tο πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου

Η εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, που γιορτάζουμε κάθε χρόνο στις 15 Αυγούστου, είναι η μεγαλύτερη από τις θεομητορικές εορτές που καθιέρωσε η Εκκλησία μας προς τιμήν της Μητέρας του Κυρίου. Γι΄ αυτό και έχει ξεχωριστή θέση στην ορθόδοξη πνευματικότητα.

Το πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου, κατά την Ορθόδοξη διδασκαλία, κατέχει κεντρικό ρόλο στο έργο της «θείας οικονομίας». Η Παναγία έγινε το όργανο της «εν Χριστώ» σωτηρίας μας. Είναι το θεοδόχο χωρίο, δηλαδή το χωράφι, στο οποίο ο Θεός Πατέρας με τη θέλησή της έγινε γεωργός, σπόρος ο Λόγος του Θεού και φυτουργός το Πανάγιο Πνεύμα. Εάν το Άγιο Πνεύμα προσωποποιεί τη θεία αγιότητα, η Παναγία προσωποποιεί την ανθρώπινη αγιότητα, δηλαδή τον άνθρωπο που μπόρεσε να βαστάξει μέσα του το Θεό Λόγο. Εξάντλησε την ανθρώπινη δυνατότητα προσλήψεως της χάρης του Θεού. Στο πρόσωπό της εκπληρώνονται τα γεγραμμένα, σύμφωνα με τα οποία ο Χριστός θα είναι η «ράβδος» και το «άνθος» που θα βλαστήσει από τη ρίζα του Ιεσσαί και ο βασιλεύς που θα καθίσει στο θρόνο του Δαβίδ. Η Παναγία είναι η γυναίκα εκείνη, το σπέρμα της οποίας συνέτριψε την κεφαλή του «αρχεκάκου όφεως». Αυτή είναι η αληθινή «Κιβωτός της Διαθήκης», η «πύλη η κατά ανατολάς, η κεκλεισμένη», με μια λέξη η ανακεφαλαίωση της Ιεράς Ιστορίας, η πραγμάτωση των «τύπων» και των «σκιών» της Π. Διαθήκης.

Γι΄ αυτό το μόνο όνομα της Θεοτόκου, Μητέρα του Θεού, περιέχει όλο το μυστήριο της οικονομίας της σωτηρίας.

Η πρώτη χαρμόσυνη αγγελία για την επανένταξη του ανθρώπου στην κοινωνία του με το Θεό δόθηκε αμέσως μετά την πτώση των πρωτοπλάστων. Σ΄ αυτό το πρωτευαγγέλιο κάπως, θα έλεγε κανείς, αόριστα μίλησε ο Θεός για Έναν απόγονο της προμήτορος, που θα συνέτριβε τον αίτιο της πτώσεως (διάβολο). Μίλησε επίσης και για τη νέα Εύα, που θα αποκαθιστούσε την ανταρσία της πρώτης και θα αποτελούσε τον συνδετικό «κρίκο» ανάμεσα στο Θεό και στον άνθρωπο.

Το πρώτο ευαγγέλιο δόθηκε στον άνθρωπο από το Θεό, για να περιμένει, όταν θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου, το Σωτήρα του και την Πρώτη μετά απ΄ Εκείνον, που θα γίνει η αιτία της χαράς του ανθρώπου της πτώσεως.

«Έγινε Μητέρα Εκείνου του οποίου άξιζε να γίνει Μητέρα» τονίζει ο άγιος Νικόλαος Καβάσιλας. Έτσι το προαιώνιο απόκρυφο και άγνωστο ακόμα και στους αγγέλους σχέδιο του Θεού για την δική μας σωτηρία - θέωση φανερώθηκε στη γη χάρη στην Παναγία. Κι αυτό το μυστικό σχέδιο είναι η εκ Παρθένου σάρκωση του Υιού και Λόγου του Θεού, η ασύγχυτη ένωση της θείας Του φύσεως με την δική μας ανθρώπινη φύση γεγονός που υπομνηματίζει χριστολογικά το μυστήριο της Θεοτόκου. Όπως επίσημα δογμάτισε η Γ΄ Οικουμενική Σύνοδος (431 μ.Χ.), αυτή η ασύγχυτη ένωση πραγματοποιήθηκε την στιγμή που εκ Πνεύματος Αγίου η Παναγία συνέλαβε στην άσπορη παρθενική Της γαστέρα την ανθρώπινη φύση του Χριστού. Έτσι, ο Κύριος που γεννήθηκε προαιώνια από τον Πατέρα τέλειος Θεός, γεννήθηκε σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή από την Παναγία τέλειος άνθρωπος. Κι επειδή ο Υιός του Θεού που ενανθρώπησε, είναι ένα και μοναδικό πρόσωπο με δύο ασύγχυτες φύσεις και όχι δύο πρόσωπα, γι΄ αυτό η Παναγία ονομάζεται Θεοτόκος.

Η Παναγία με το να γίνει Θεοτόκος αποτελεί την γέφυρα που μας οδηγεί από την γη στον ουρανό. «Καμιά δωρεά του Θεού δεν μεταβιβάζεται στους αγγέλους και στους ανθρώπους παρά μόνο δια μέσου Αυτής» ομολογεί ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς. Γι΄ αυτό κι εμείς Την προσκυνούμε τιμητικά και Την παρακαλούμε: «Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς», δηλαδή γίνε η (πάντοτε εισακουόμενη) Μεσίτριά μας προς τον Υιό και Θεό σου.

Δεν φθάνει όμως να Την παρακαλούμε μόνο με τα χείλη. Πρέπει όλη η ζωή μας να είναι μια «έμπρακτη παράκληση», καθώς συμβουλεύει ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης. «Ας κατασκευάσωμεν την ενθύμισιν και την καρδίαν μας, ταμείον και κατοικίαν των αρετών της Θεοτόκου. Πως τούτον εμπορούμεν να κάμωμεν; Παρθένος είναι η Θεοτόκος και φιλοπάρθενος και αγνή και φίλαγνος; Βέβαια και ημείς, αν έχωμεν όχι μόνον αγνόν το σώμα από κάθε σαρκικήν αμαρτίαν, αλλά και την ενθύμισίν μας καθαράν από αισχρούς και ρυπαρούς λογισμούς, θέλομεν αποκτήσει εις τον εαυτόν μας την Χάριν της υπεράγνου Παρθένου. Φευ γει αυτή κάθε αισχρόν πάθος; Τους ρυπαρούς λογισμούς αποστρέφεται; Πολεμεί την πορνείαν; Μισεί του θυμού τα κινήματα; Δεν δέχεται τον φθόνον και τας φιλονεικίας; Δια τούτο και ημείς πρέπει να μισώμεν όλα τα ανωτέρω πάθη, εάν θέλωμεν να είμεθα μιμηταί και φίλοι της Παρθένου. Και πάλιν· χαίρεται η Παρθένος εις την νηστείαν και την εγκράτειαν· ευφραίνεται εις την παρθενίαν και σωφροσύνην· αγαπά την ειρήνην και την πραότητα· εναγκαλίζεται την αγάπην και την ταπείνωσιν· δια τούτο και ημείς πρέπει να αγαπώμεν τας αρετάς ταύτας, εάν θέλωμεν να είμεθα ακόλουθοι και μιμηταί της Παρθένου· και με συντομίαν, καθώς η Παρθένος μισεί μεν κάθε κακίαν, αγαπά δε κάθε αρετήν, ούτω πρέπει να κάμνωμεν και ημείς, ίνα η Παρθένος βλέπουσα ημάς εστολισμένους με τας τοιαύτας αρετάς, επιθυμήση του κάλλους των ψυχών μας και έλθη νοερώς εις ημάς φέρουσα μαζί της, κάθε σειράν πνευματικών χαρίτων και αγαθών».

Στην αποκάλυψη, στο 7ο κεφάλαιο, περιγράφονται οι πρεσβύτεροι στον ουρανό να είναι ντυμένοι με λευκές στολές που τις έπλυναν με το αίμα του Ιησού Χριστού, τον οποίο λατρεύουν ημέρα και νύκτα, «και ο καθήμενος επί του θρόνου σκηνώσει επ΄ αυτούς». Ο Θεός θα σκηνώσει μέσα μας. Σε κάθε άνθρωπο που έπλυνε την ψυχή του με το αίμα του Χριστού, ο Τριαδικός Θεός θα κάνει την καρδιά του Άγια Αγίων και θα κατοικεί σ΄ αυτόν. Το Πανάγιο Πνεύμα, που το επικαλούμαστε λέγοντας, «ελθέ και σκήνωσον εν ημίν», έρχεται σ΄ αυτούς που έχουν διάθεση να αγωνισθούν.

Δια των πρεσβειών της Υπεραγίας Θεοτόκου, είθε να καθαρίσουμε την ψυχή μας από τα πάθη, για να εισέλθουμε στη Βασιλεία του Θεού. Αμήν.

 
Γράφει: ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΤΣΑΚΙΡΗ, θεολόγος 
Πηγή: IEΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΣΑΜΟΥ ΙΚΑΡΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΡΣΕΩΝ www.http://www.imsamou.gr 
   

Ο πρωινός καφές τελικά δεν μας αφυπνίζει

Λονδίνο: Τελικά αυτό το πρωινό φλιτζάνι καφέ που πίνετε δεν σας αφυπνίζει, αποκαλύπτει βρετανική μελέτη που παρουσιάστηκε στο συνέδριο του Βρετανικού Ιδρύματος Διατροφής. 

Ομάδα ερευνητών του Πανεπιστημίου του Μπρίστολ υποστηρίζει ότι η καφεΐνη ανακουφίζει τα συμπτώματα στέρησης που δημιουργούνται κατά τη διάρκεια της νύχτας, αλλά δεν δημιουργεί εγρήγορση και αφύπνιση, τουλάχιστον όχι περισσότερο από το φυσιολογικό. 

Μόνο τα άτομα που απέχουν για κάποιο διάστημα του καφέ, και ξαφνικά αρχίσουν και πάλι την κατανάλωση καφεΐνης στο πρωινό τους, βιώνουν την αφύπνιση. Οι τακτικοί καταναλωτές καφέ, δυστυχώς δεν αποκομίζουν οφέλη. 

Τα άτομα που εμπιστεύονται την πρωινή τους δόση καφεΐνης για να ξυπνήσουν, συνήθως υποστηρίζουν ότι αν δεν πιουν τον καφέ τους κάθε πρωί αισθάνονται νωθρότητα και δεν είναι σε θέση να αντεπεξέλθουν στο ημερήσιο πρόγραμμά τους. 

Ωστόσο, η ερευνητική ομάδα του Μπρίστολ που διενήργησε ανασκόπηση παλαιότερων μελετών για τις επιπτώσεις της καφεΐνης στον οργανισμό, διαπίστωσε ότι το μόνο που προσφέρει ο καφές είναι εξισορρόπηση των ήπιων στερητικών συμπτωμάτων που βιώνουν τα άτομα κατά τη διάρκεια της νύχτας, λόγω της απουσίας της καφεΐνης από τον οργανισμό τους. 

Ο Δρ Πήτερ Ρότζερς που ηγήθηκε της επιστημονικής διαδικασίας επισημαίνει ότι «πραγματικά αισθανόμαστε ότι μια δόση καφεΐνης το πρωί μας ενισχύει και μας αφυπνίζει, αλλά αυτό οφείλεται πιθανόν σε ανατροπή των συμπτωμάτων στέρησης που βιώνουμε κατά τη διάρκεια της νύχτας. 

Η αφύπνιση λοιπόν, είναι στην πραγματικότητα μια επιστροφή στο φυσιολογικό, και όχι πάνω από το σύνηθες. Οι άνθρωποι είναι λοιπόν αναμενόμενο να θεωρούν ότι η καφεΐνη τους κρατά σε εγρήγορση, αλλά απ' τη στιγμή που αυτό τελικά δεν συμβαίνει, η καφεΐνη μπορεί και να χάνει την χρησιμότητά της». 

Πάντως, η καφεΐνη έχει και θετικές επιπτώσεις, καθώς προλαμβάνει την γνωστική εξασθένηση στους ηλικιωμένους, αλλά παρ' όλα αυτά οι ειδικοί συμβουλεύουν να προτιμάμε τα ροφήματα χωρίς καφεΐνη. 
 
Πηγή: health.in.gr

Κάπνισμα και σωματικό βάρος

Να καπνίζω και να είμαι αδύνατος, 
ή να κόψω το τσιγάρο και να παχύνω; (ένα ψευτοδίλημμα…)

Γράφει ο Γεώργιος Πανοτόπουλος, Παθολόγος-Διατροφολόγος

Πολλοί καπνιστές αρνούνται να κόψουν το κάπνισμα, επειδή φοβούνται ότι θα παχύνουν. Όμως, αν ζυγίσουμε τα υπέρ και τα κατά, δεν υπάρχει πραγματικό δίλημμα. Πόσο μάλλον όταν η αύξηση του βάρους δεν είναι αναπόφευκτη. Ο καπνιστής μπορεί να προετοιμαστεί κατάλληλα για να αποφύγει τις συνέπειες της διακοπής του καπνίσματος.

Οι θάνατοι που οφείλονται στο κάπνισμα, είναι τόσοι όσοι αποδίδονται στο οινόπνευμα, στα ναρκωτικά, στα τροχαία ατυχήματα και στις αυτοκτονίες μαζί. Όμως η διακοπή του καπνίσματος δεν είναι εύκολη υπόθεση, γιατί το κάπνισμα προκαλεί εξάρτηση στη νικοτίνη τόσο ισχυρή όσο εκείνη των ναρκωτικών. Η διακοπή του καπνίσματος συνοδεύεται συχνά από αύξηση του βάρους, η οποία απασχολεί ιδιαίτερα τις γυναίκες. Φαίνεται ότι η νικοτίνη εμπλέκεται στους μηχανισμούς οι οποίοι ελέγχουν το σωματικό βάρος και την πρόσληψη τροφής. Οι Ινδιάνοι της Αμερικής το γνώριζαν αυτό εδώ και πολλά χρόνια.

Οι καπνιστές ζυγίζουν κατά μέσο όρο 2,0-4,5 kg λιγότερο από τους μη καπνιστές ίδιας ηλικίας και το βάρος τους σχετίζεται με τον αριθμό των τσιγάρων που καπνίζουν. Η μέση αύξηση βάρους με τη διακοπή του καπνίσματος είναι 2,8 kg στους άνδρες και 3,8 kg στις γυναίκες. Όμως, στο 10% των ανδρών και στο 14% των γυναικών, η αύξηση του βάρους με τη διακοπή του καπνίσματος υπερβαίνει τα 13 kg. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων το σωματικό βάρος των τέως καπνιστών επανέρχεται στο βάρος των μη καπνιστών ίδιας ηλικίας και φύλου.1,2 

Το κάπνισμα συνοδεύεται από τη λεγόμενη ανδροειδή ή κοιλιακή κατανομή του λίπους.3 που συνεπάγεται αυξημένο καρδιαγγειακό κίνδυνο, ενώ η διακοπή του καπνίσματος συνοδεύεται από αύξηση του περιφερικού (γυναικοειδούς) λίπους.
Σε όσους ξαναρχίζουν το κάπνισμα, ενώ το σωματικό βάρος μειώνεται, μειώνεται και ο άλιπος (μυϊκός) ιστός, ιδίως στις γυναίκες και αυξάνεται το κοιλιακό λίπος.

Οι καπνιστές δεν τρώνε λιγότερο σε σχέση με τους μη καπνιστές, ακόμη και εάν έχουν λιγότερο βάρος. Όμως η διατροφή τους δεν είναι ποιοτική. Καταναλώνουν περισσότερο κρέας, αλλαντικά, τηγανητά, πλήρη γαλακτοκομικά, καφέ, οινόπνευμα, αλάτι και λίπος. Ακόμη, προσλαμβάνουν λιγότερα δημητριακά, φρούτα, λαχανικά, φυτικές ίνες, πολυακόρεστα λίπη και βιταμίνες Α, B, C και Ε σε σχέση με τους μη καπνιστές. Αυτές οι κακές διατροφικές συνήθειες παραμένουν και μετά τη διακοπή του καπνίσματος. Εξάλλου, ο τέως καπνιστής, χωρίς να έχει το αίσθημα της πείνας, τσιμπολογάει τροφές πλούσιες σε απλά σάκχαρα και λίπη.

Όσον αφορά τις ενεργειακές δαπάνες και το μεταβολισμό, το κάπνισμα ενός πακέτου τσιγάρων αυξάνει το μεταβολισμό κατά περίπου 200 θερμίδες. Υπάρχουν επίσης και διαταραχές των ενζύμων που σχετίζονται με την αποθήκευση του λίπους στα λιποκύτταρα (λιποπρωτεϊνική λιπάση) οι οποίες εξηγούν τις μεταβολές στο σωματικό βάρος των καπνιστών και των τέως καπνιστών.5

Συμπερασματικά, η διακοπή του καπνίσματος είναι μια απόφαση με σημαντικές συνέπειες, μία από τις οποίες είναι και οι μεταβολές στο βάρος. Ο καπνιστής, ο οποίος είναι υποψήφιος να διακόψει το κάπνισμα, πρέπει να ισορροπήσει το ισοζύγιο ενέργειας (τροφή – σωματική δραστηριότητα)και να έχει υπεύθυνη διατροφική εκπαίδευση. Πρώτα απ’ όλα πρέπει να μάθει ότι η αύξηση του βάρους δεν είναι υποχρεωτική, είναι μάλλον μικρότερη από ό,τι φοβάται και σε κάθε περίπτωση δεν «ακυρώνει» τα ευεργετικά οφέλη από τη διακοπή του καπνίσματος. 

Φαίνεται ότι τα άτομα, τα οποία κινδυνεύουν κυρίως από την αύξηση του βάρους είναι οι γυναίκες, οι βαρείς καπνιστές, τα άτομα σε χρόνια διατροφική στέρηση, τα άτομα που έχουν χαμηλές τιμές ενός ενζύμου (λιποπρωτεϊνικής λιπάσης) και η μαύρη φυλή.

Η αναπροσαρμογή των διαιτητικών συνηθειών, η αύξηση της σωματικής δραστηριότητας και των μικροδραστηριοτήτων (π.χ. περπάτημα, κατάργηση ασανσέρ) και η ψυχική στήριξη από το περιβάλλον είναι απαραίτητες. Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζονται τα άτομα που παρουσιάζουν διαταραχές της διατροφικής συμπεριφοράς, διαδοχικές αυξομειώσεις βάρους (φαινόμενο γιο-γιο) και συμπεριφορά χρόνιας στέρησης. Οι οδηγίες διατροφής πρέπει να είναι απλές και εύκολα κατανοητές, με ιδιαίτερη προσοχή στα ενδιάμεσα γεύματα (snacks), που δεν πρέπει να περιέχουν πολλές θερμίδες και λίπη, αλλά κυρίως φρούτα, λαχανικά και ψωμί ή δημητριακά.1 

Οι μελέτες χορήγησης του Rimonabant (αναστολέα του υποδοχέα CB1 των κανναβινοειδών) το οποίο αποδείχθηκε αποτελεσματικό στη φαρμακευτική αντιμετώπιση της ανδροειδούς παχυσαρκίας και των καρδιομεταβολικών παραγόντων κινδύνου, δεν οδήγησαν σε στατιστικά σημαντικά αποτελέσματα όσον αφορά στη χορήγηση του φαρμάκου κατά την περίοδο διακοπής του καπνίσματος. Είναι πιθανόν ότι, όπως προκύπτει και από την κλινική πρακτική, η χορήγηση της Σιβουτραμίνης, η οποία αυξάνει τις ενεργειακές δαπάνες (μέσω αναστολής επαναπρόσληψης της αδρεναλίνης) και μειώνει τη διατροφική πρόσληψη λιπαρών και γλυκών (μέσω αύξησης της σεροτονίνης), έχει θέση κατά τη περίοδο διακοπής του καπνίσματος. Αναμένονται όμως περισσότερες μελέτες. Η σημασία της αυξημένης σωματικής δραστηριότητας είναι σημαντική, καθώς αυξάνει τις ενεργειακές δαπάνες, βελτιώνει τη διάθεση και μειώνει το στρες της διακοπής του καπνίσματος.

Ο ρόλος του οικογενειακού, ή του ειδικού στη διατροφή γιατρού, είναι σημαντικός, ιδιαίτερα απέναντι στους εφήβους και κυρίως στα νεαρά κορίτσια, που θεωρούν ότι το κάπνισμα μπορεί να βοηθήσει στον καλύτερο έλεγχο του σωματικού βάρους. Πόσο μάλλον όταν τα πρότυπα της σημερινής κοινωνίας και ο ρατσισμός κατά των παχυσάρκων συχνά δεν βοηθούν στη διακοπή του καπνίσματος. Ταυτόχρονα, οι κακές διατροφικές συνήθειες όσων καπνίζουν, καθιστούν επιτακτική τη βοήθεια του καπνιστή από το γιατρό, έτσι ώστε να μην αυξηθούν και άλλο οι βλαβερές συνέπειες του καπνίσματος.
 

Οδηγίες διατροφής κατά τη διακοπή του καπνίσματος

- Αυξήστε την καθημερινή σας σωματική δραστηριότητα
- Προσέξτε τι τρώτε στα ενδιάμεσα γεύματα (snacks): συχνά είναι γεμάτα λίπη και ζάχαρη
- Μην κάνετε στερητικές δίαιτες (< 1200 θερμίδες/ ημέρα)
- Ισορροπείστε τη διατροφή σας:
• Έχετε τρία γεύματα την ημέρα 
• Φάτε καλό πρωινό 
• Αυξήστε τα όσπρια, τα δημητριακά, τις φυτικές ίνες
• Ελαττώστε τα ζωικά λίπη
• Ελαττώστε το οινόπνευμα και τον καφέ
• Αυξήστε την πρόσληψη βιταμινών A, B, C, E (φρούτα και λαχανικά)

ΠΗΓΗ : http://www.hygeia.gr/page.aspx?p_id=329 

Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΠΛΟΣ ό Διάκονος, ό Μεγαλομάρτυρας

Έζησε στα τέλη του 3ου αιώνα μ.Χ., όταν αυτοκράτορας ήταν ό Διοκλητιανός. Γεννήθηκε στην Κατάνη της Σικελίας, όπου ήταν και διάκονος της εκεί Εκκλησίας. Θερμός κήρυκας του Ευαγγελίου ό Εϋπλος, προσπαθούσε να στερεώσει την πίστη των διωκόμενων χριστιανών και τους προέτρεπε να προτιμούν τα πιο φρικτά μαρτύρια παρά να αρνηθούν το Χριστό. Διότι "ει ύπομένομεν, και συσμβασιλεύσομεν ει αρνούμεθα. κακείνος άρνήσεται ημάς"1. 'Εάν, δηλαδή, δείχνουμε υπομονή, τότε και θα βασιλεύσουμε μαζί μ' αυτόν (το Χριστό). 'Εάν, όμως, Τον αρνούμαστε, και 'Εκείνος θα μας αρνηθεί. ΟΙ ειδωλολάτρες, βλέποντας αυτή τη δραστηριότητα του Εύπλου, τον κατήγγειλαν στον Έπαρχο Καλβισιανό. Αυτός προσπάθησε με συζήτηση να πείσει τον Εύπλο ότι ήταν μωρία να πιστεύει στον Τριαδικό Θεό και έπρεπε το συντομότερο να Τον αρνηθεί. Ό Εύπλος ακαταμάχητος συζητητής, διέλυσε ένα προς ένα όλα τα επιχειρήματα του έπαρχου. Ό Καλβισιανός, αφού είδε ότι δεν τα έβγαζε πέρα με τον Εύπλο, διέταξε και του έσχισαν τίς σάρκες με σιδερένια νύχια. Κατόπιν του έσπασαν τις κνήμες με σφυριά και στο τέλος τον αποκεφάλισαν. Ενώ ό Εύπλος εξακολουθούσε να μην αρνείται το Χριστό, μέχρι και την τελευταία του πνοή.
1. Β' προς Τιμόθεον, 6' 12.
Άπολυτίκιον. 

Ήχος δ'. Ταχύ προκατάβαλε.
Ως θείος διάκονος, της Εκκλησίας Χριστού, όσίως διήγαγες, τα προς Θεόν και πιστώς, και ήθλησας άριστα' συ γαρ εν τω πελάγει, των ποικίλων αγώνων, εύπλοος ανεδείχθης, παμμακάριστε Εύπλε. Και νυν προς λιμένας ημάς, θείους κυβέρνησαν.

7 Αυγούστου

Οσιομαρτύρων Αστεριού του θαυματουργού και Δομετίου του Πέρσου (†363). Οσίας Ποταμιάς της θαυματουργού. Νεομάρτυρος Αββακούμ, του εν Θεσ/νίκη (†1628). Δαβίδ του «Γέροντος», του εν Ευβοία, Νικάνορος (†1519) του εν «Ζάβορδα», του θαυματουργού, Υπερεχίου, Ώρ, Δομετίου του σημειοφόρου και Ποιμένος πολύπαθους του Ρώσου. Μάρτυρος Σώζοντος του εκ Νικομηδείας.Ναρκίσσου πατριάρχου Ιεροσολύμων. Οσίων Θεοδοσίου του Νέου, του ιαματικού (1), του εξ Αθηνών και εν Αργεί ασκήσαντος. Των εν Θηβαΐδι Μυρίων (10.000) Ασκητών. Οσίας Κανδίδας, της Βυζαντίας.


(1) Ο όσιος Θεοδόσιος ο νέος, ο ιαματικός, γεννήθηκε στην Αθήνα το 862 από ευσεβείς χριστιανούς. Από νεαρή ηλικία φάνηκε η θερμή πίστη που τον διακατείχε και η μεγάλη αγάπη προς τους συνανθρώπους του. Όταν αποφάσισε να αποσυρθεί στον μοναχικό βίο, μοίρασε την περιουσία του σ` όσους είχαν ανάγκη και πήγε λίγο έξω από την Αθήνα. Όμως πολλοί ήταν αυτοί πού πήγαιναν για να τον δουν και να τον συμβουλευτούν, κάτι που τον εμπόδιζε να διαλογιστεί. Για αυτό το λόγο και για να μπορέσει να μονάσει, κατέφυγε στο Άργος. Εκεί έκτισε ένα ναό στο όνομα του Τιμίου Προδρόμου, όπου πολλοί πήγαιναν για να τον συμβουλευτούν. Τον φθόνησαν όμως ιερείς, και τον κατάγγειλαν στον Επίσκοπο Άργους, Πέτρο. Ο Επίσκοπος όμως κατάλαβε την αφιλοκερδία και την ευσέβεια του Θεοδοσίου, με αποτέλεσμα να ενισχύσει ακόμη περισσότερο το θεάρεστο έργο της ελεημοσύνης. Ο άγιος Θεοδόσιος απεβίωσε ειρηνικά σε βαθιά γεράματα.

Πως επηρεάζει η Νηστεία την υγεία μας;

Γράφει η Κουλαπή Λίτσα, Διαιτολόγος - Διατροφολόγος 

Η νηστεία εκτός από τη μεγάλη θρησκευτική αξία, όταν γίνεται με το σωστό τρόπο είναι ευεργετική για την υγεία μας. Η αποχή από τα τρόφιμα ζωικής προέλευσης που είναι το κύριο χαρακτηριστικό της, έχει ως επακόλουθο την μειωμένη κατανάλωση κορεσμένων λιπαρών. Τα κορεσμένα λιπαρά συμβάλουν στην αύξηση των επιπέδων της χοληστερόλης στο αίμα και κατ΄ επέκταση στην αύξηση των καρδιαγγειακών προβλημάτων. 

Η αυξημένη κατανάλωσης φρούτων και λαχανικών, συμβάλει στην αυξημένη πρόσληψη φυτικών ινών και μικροστοιχείων με αντιοξειδωτική δράση, όπως είναι η βιταμίνες Α, C και Ε. Οι φυτικές ίνες ευθύνονται για την ομαλή λειτουργία του πεπτικού συστήματος, ενώ οι αντιοξειδωτικές ουσίες βελτιώνουν την λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος και προφυλάσσουν τον οργανισμό από διάφορες μορφές καρκίνου. 

Όπως κάθε νόμισμα, έχει δύο πλευρές, έτσι και η νηστεία κρύβει διάφορους κινδύνους σε ανθρώπους που δεν ακολουθούν βασικούς κανόνες υγιεινής και ισορροπημένης διατροφής. Γι΄ αυτό ο αποκλεισμός δύο βασικών ομάδων τροφίμων των γαλακτοκομικών και του κρέατος, από το διαιτολόγιο, δημιουργεί αυξημένες πιθανότητες έλλειψης βασικών θρεπτικών συστατικών. 

Βασικό συστατικό που λαμβάνεται σε μειωμένες ποσότητες είναι οι πρωτεΐνες, τις οποίες συνηθίζουμε να παίρνουμε καθημερινά από τα ζωικά προϊόντα. Η πρωτεΐνες είναι υπεύθυνες για την ομαλή ανάπτυξη, αύξηση και διατήρηση του μυϊκού ιστού. Για να αποφύγουμε κάτι τέτοιο καλό είναι να καταναλώνονται τις περισσότερες μέρες της βδομάδας όσπρια, θαλασσινά και ψάρι όταν αυτό επιτρέπετε. Επίσης σημαντικό είναι να γίνετε συνδυασμός τροφίμων με φυτικές πρωτεΐνες, όπως π.χ. φακές με ρύζι, φασόλια με πατάτα, χούμους (ρεβίθια με ταχίνι), κουλούρι με σουσάμι.  

Άλλα συστατικά που παρουσιάζουν μειωμένη πρόσληψη είναι ο σίδηρος, η βιταμίνη Β12 και το ασβέστιο. Σε αυτά τα στοιχεία το διαιτολόγιο είναι σχεδόν πάντα ανεπαρκές, εκτός και αν εμπλουτισθεί με συμπλήρωμα. Άτομα που έχουν αυξημένη ανάγκη σε αυτά τα θρεπτικά συστατικά όπως τα παιδιά, οι αθλητές, οι υπερήλικες, οι εγκυμονούσες, οι γυναίκες που θηλάζουν, άτομα με αναιμία και προβλήματα στην καρδιακή λειτουργία, οστεοπενία και οστεοπόρωση, θα πρέπει να συμβουλευτούν τον γιατρό τους, για να νηστέψουν. 

Πολλοί ισχυρίζονται ότι χωρίς κρέας δεν μπορούν να χορτάσουν και γι΄ αυτό κατά την διάρκεια της νηστείας γίνετε υπερκατανάλωση σε ορισμένα τρόφιμα, όπως το ψωμί, οι πατάτες, τα μακαρόνια, το ρύζι, τα θαλασσινά, οι ξηροί καρποί. Έτσι λοιπόν προκύπτει ένα άλλα διατροφικό ζήτημα ίσως σημαντικότερο από την έλλειψη ζωικών προϊόντων που είναι η αύξηση βάρους. 

Τέλος σε άτομα που θέλουν να μην χρησιμοποιήσουν όλες τις μέρες της νηστείας λάδι, προτείνουμε την αντικατάσταση του με ελιές, αβοκάντο, ταχίνι, ξηρούς καρπούς και σπόρους. Με αυτό τον τρόπο δεν θα στερηθούν πολύτιμα θρεπτικά συστατικά. 

 

Το ελαιόλαδο και οι ποιότητές του

Η ελιά εκφράζει και χαρακτηρίζει από την αρχαιότητα το ελληνικό τοπίο. Η εξημέρωση και καλλιέργεια της ελιάς στην Ελλάδα και κυρίως στη Κρήτη ξεκίνησε στα πρώτα στάδια της οικονομικής και κοινωνικής οργάνωσης στην 7η χιλιετία π.Χ. (νεολιθική εποχή). Η παραγωγή ελαιολάδου από τον ελαιόκαρπο πρέπει να ξεκίνησε την ίδια εποχή και με βεβαιότητα από την τέταρτη χιλιετία π.Χ.
Ελαιόλαδο είναι το έλαιο που λαμβάνεται με έκθλιψη των καρπών του ελαιοδέντρου. Στο σάρκωμα του ώριμου καρπού της ελιάς περιέχονται 20-30% ελαίου ανάλογα με την ποικιλία του φυτού και τον τόπο καλλιέργειας του. Το ελαιόλαδο που λαμβάνεται από τις ώριμες ελιές, αφού πρώτα καθαριστούν και διαχωριστούν από τους πυρήνες (κουκούτσια) ονομάζεται παρθένο. Το παρθένο ελαιόλαδο διακρίνεται ανάλογα με την οξύτητά του σε:
1) Εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο (οξύτητα <0,8% ανά 100 γρ.),
2) Εκλεκτό παρθένο ελαιόλαδο (οξύτητα <1,5% ανά 100 γρ.)
3) Παρθένο ελαιόλαδο (οξύτητα <2,0% ανά 100 γρ.)
  Τί είναι η οξύτητα; Η οξύτητα είναι το βασικότερο κριτήριο ποιοτικής αξιολόγησης του ελαιολάδου και είναι αυτή που καθορίζει την εμπορική του αξία. Ο βαθμός οξύτητάς του υποδηλώνει την περιεκτικότητα του προϊόντος σε ελαϊκό οξύ. Ο τρόπος συγκομιδής, αποθήκευσης και έκθλιψης μπορεί να επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό την τελική οξύτητα του ελαιολάδου.
  Ο ρόλος της ποιότητας του ελαιολάδου στην γεύση και στην υγεία είναι αποφασιστικός. Αποτελεί τη βασικότερη πηγή λιπαρών στη Μεσογειακή Διατροφή. Γι 'αυτό ο καταναλωτής πρέπει να γνωρίζει να διακρίνει τους διάφορους ποιοτικούς τύπους και ανάλογα να κάνει της επιλογές του.
Εκτός από το παρθένο ελαιόλαδο υπάρχουν άλλες δύο κατηγορίες ελαιολάδου, το εξευγενισμένο και το ελαιόλαδο.
  Το εξευγενισμένο ή ραφιναρισμένο προκύπτει από υποβαθμισμένα (μη βρώσιμα ελαιόλαδα) μετά από διάφορες φυσικοχημικές μεθόδους. Τα υποβαθμισμένα αυτά ελαιόλαδα μπορεί να προέρχονται αρκετές φορές από πολυτηγανισμένα και πολυμαγειρεμένα ελαιόλαδα που χρησιμοποίησαν εστιατόρια και ταβέρνες τα οποία έχουν υποστεί έντονη και προχωρημένη οξείδωση. Τα προϊόντα οξείδωσης σε μεγάλες ποσότητες είναι δυνατό να επιδράσουν στο συκώτι, στην καρδιά και στις αρτηρίες, θεωρούνται δε και ως καρκινογόνα. Ακόμη, εντονότερη οξείδωση οδηγεί στο σχηματισμό ακρολεΐνης, ενός συστατικού το οποίο πιστεύεται ότι επιδρά στο κεντρικό νευρικό σύστημα και προκαλεί οίδημα και τραυματισμό στα κύτταρα του ήπατος ή και να προκαλέσουν διάφορες αλλεργικές αντιδράσεις στον οργανισμό. Επίσης μπορεί να προέρχονται από ληγμένα ελαιόλαδα καταστημάτων και βιομηχανιών. Τέλος θα πρέπει οι καταναλωτές να γνωρίζουν ότι το ραφινέ ελαιόλαδο χρησιμοποιείται ευρέως στα εστιατόρια ειδικά για το τηγάνισμα λόγω της χαμηλής τιμής του.
  Το ελαιόλαδο (πρώην Κουπέ) αποτελεί μίγμα ραφιναρισμένου και παρθένου σε μη καθορισμένη αναλογία. Το βρίσκουμε στα ράφια των σούπερ μάρκετ και αρκετές φορές στο χύμα ελαιόλαδο που πουλάνε οι πλανόδιοι. 
Γενικότερα ο καταναλωτής πρέπει κατά την αγορά του λαδιού να προσέχει τα εξής:
α) Να έχει ευχάριστη οσμή και γεύση, δηλαδή να έχει το φρουτώδες άρωμα της φρέσκιας ελιάς.
β) Να είναι διαυγές, διαφανές και να μην έχει κατακάθι (μούργα). Βέβαια ένα λάδι μπορεί να είναι θολό όταν έχει παραχθεί πρόσφατα, κάτι τέτοιο όμως δεν μπορεί να συμβαίνει όταν βρίσκεται στα ράφια των καταστημάτων.
γ)Συνιστάται στους καταναλωτές να αποφεύγουν την αγορά λαδιού από πλανόδιους πωλητές, πράγμα που απαγορεύεται αλλά δυστυχώς παρατηρείται, ιδίως στην ελληνική επαρχία, διότι ενδέχεται να είναι νοθευμένο.

Το μυστικό της μακροζωίας των Κρητικών
Η περίφημη μελέτη των επτά χωρών, την οποία σχεδίασε ο ANGEL Keys, όταν δημοσιεύτηκε το 1980 αποκάλυψε ότι το επίπεδο υγείας των Κρητικών ήταν το καλύτερο στο κόσμο. Οι καρκίνοι και τα καρδιαγγειακά ήταν σπάνια, αφού οι θάνατοι οφειλόμενοι σε αυτά ανά 100.000 άτομα στη Κρήτη ήταν μόνο 9 έναντι 466 στην Φιλανδία. Και αυτό αποδείχτηκε ότι οφειλόταν στην διατροφή των Κρητικών που έχει σαν κύριο συστατικό της το ελαιόλαδο.

Γιατί θυμώνουμε ;

- Γέροντα, εγώ νομίζω ότι δεν θυμώνω, αλλά απλώς νευριάζω.
- Πώς γίνεται αυτό, βρε παιδί; Αν νευριάζης, πρέπει να εξετάσης να δης μήπως έχεις το πάθος του θυμού. Άλλο αν κάποιος νευριάση και πη καμμιά κουβέντα, επειδή είναι νευριασμένος ή έχει κάποιο πρόβλημα, έναν πόνο κ.λπ. Τότε «καλημέρα» να του πη ο άλλος , «δεν με παρατάς κι εσύ!» - μπορεί να του απαντήση. Μα καλά, «καλημέρα» του είπε∙ δεν του είπε κάτι κακό. Αυτός όμως είναι κουρασμένος, έχει τον πόνο του, γι’ αυτό αντιδρά έτσι. Βλέπεις, και το πιο υπομονετικό γαϊδουράκι, όταν το παραφορτώσης, θα κλωτσήση.
- Γέροντα, όταν δεν είμαι συμφιλιωμένη με τον εαυτό μου, μου φταίει το καθετί και αντιδρώ.
- Αν δεν είσαι συμφιλιωμένη με τον εαυτό σου , αυτό σημαίνει ότι έχεις μια πνευματική αδιαθεσία και είναι φυσικό μετά να αντιδράς. Όπως, όταν κάποιος είναι σωματικά άρρωστος, χάνει καμμιά φορά την υπομονή του και κουράζεται λ.χ. να ακούη τους άλλους να μιλάνε, έτσι και όταν δεν είναι σε καλή πνευματική κατάσταση, του λείπει η εγρήγορση, η υπομονή , η ανεκτικότητα.
- Τι φταίει, Γέροντα, που θυμώνω με το παραμικρό;
- Φταίει που πιστεύεις ότι πάντοτε φταίνε οι άλλοι. Ο θυμός σ’ εσένα ξεκινάει από τους αριστερούς λογισμούς που βάζεις για τους άλλους. Εάν βάζης δεξιούς λογισμούς, δεν θα εξετάζης τί σου είπαν ή πώς σου το είπαν, θα παίρνης το βάρος επάνω σου και δεν θα θυμώνης.
- Όμως, Γέροντα, δεν μπορώ να πιστέψω ότι πάντοτε φταίω εγώ.
- Φαίνεται, υπάρχει μέσα σου κρυφή υπερηφάνεια. Να προσέχης, γιατί ο θυμός έχει μέσα δικαιολογία, υπερηφάνεια, ανυπομονησία, αναίδεια.
- Γέροντα, γιατί σήμερα οι άνθρωποι νευριάζουν τόσο εύκολα;
- Τώρα και οι μύγες νευριάζουν! Έχουν πείσμα, θέλημα!... Παλιά, αν τις έδιωχνες, έφευγαν. Τώρα, επιμένουν… Είναι όμως αλήθεια ότι και μερικά επαγγέλματα σήμερα όχι μόνο δεν βοηθούν για την ψυχική ηρεμία, αλλά και τον εκ φύσεως ήρεμο άνθρωπο μπορεί να τον κάνουν νευρικό.
- Γέροντα, εγώ όταν ήμουν στον κόσμο, θύμωνα πολύ∙ τώρα στο μοναστήρι γιατί δεν θυμώνω;
- Πολλές φορές ,από μερικές εξωτερικές αφορμές αγανακτεί ο άνθρωπος και ξεσπά, επειδή δεν αναπαύεται με αυτό που κάνει και θέλει κάτι άλλο. Αυτές όμως οι αντιδράσεις είναι εξωτερικές σκόνες που φεύγουν, όταν βρη ο άνθρωπος αυτό που τον αναπαύει. 

Από το βιβλίο: «ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΑΡΕΤΕΣ»
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ Ε΄
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ 
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
2007

Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

6 Αὐγούστου,  


Ἡ σημερινὴ Δεσποτικὴ γιορτή, ἀδελφοί, μᾶς προκαλεῖ καί μᾶς προσκαλεῖ νὰ ἀνεβοῦμε στὸ ὄρος Κυρίου καὶ νὰ δοῦμε τὴν δόξα τοῦ Ἰησοῦ, νὰ δοῦμε τὴν λαμπρότητα τοῦ προσώπου Αὐτοῦ καὶ «νὰ εὑρεθῶμεν φωτοφανεῖς», «ἀλλοιωθέντες τὴν καλὴν ἀλλοίωσιν ἐκ τῆς τοῦ Χριστοῦ Μεταμορφώσεως». 

Δὲν ὑπάρχει τροπάριο τῆς γιορτῆς ποὺ νὰ μὴν ἀντανακλᾶ τὸ Θεῖο φῶς μὲ τὸ ὁποῖο ἔλουσε ὁ Κύριος τοὺς τρεῖς ἐκ τῶν προκρίτων μαθητῶν· «Φῶς ἀναλλοίωτον Λόγε, Φωτὸς Πατρὸς ἀγεννήτου, ἐν τῷ φανέντι φωτί σου σήμερον ἐν Θαβωρίῳ. Φῶς εἴδομεν τὸν Πατέρα, φῶς καὶ τὸ Πνεῦμα, φωταγωγοῦν πᾶσαν κτίσιν». 

Γιατί μεταμορφώθηκε ὁ Ἰησοῦς, ἀδελφοί; Τὸ Συναξάριο τῆς ἡμέρας μᾶς πληροφορεῖ σχετικά. Ὁ Κύριός μας πρὶν τὸ πάθος Του ἔλεγε στοὺς μαθητές Του γιά τὴν σύλληψή Του, τὰ πάθη καὶ τὴν Σταύρωσή Του, ἀκόμη δὲ καὶ γιὰ τοὺς διωγμοὺς κατὰ τῶν μαθητῶν Του καὶ τὸ μῖσος ποὺ θὰ εἰσέπρατταν ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους. Γιὰ νὰ μὴν ἀπογοητευθοῦν λοιπόν, βλέποντας ὅλα αὐτὰ νὰ ἐπαληθεύωνται, καὶ ἐγκαταλείψουν τὸ ἔργο τους, ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ κρατήσουν βέβαιη καὶ σταθερὴ τὴν ἐλπίδα σ᾿ ὅσα οὐράνια τοὺς ὑποσχέθηκε, μεταμορφώθηκε καὶ τοὺς ἔδειξε τὴν δόξα Του, ὅση βέβαια μποροῦσαν νὰ δοῦν, καὶ ἐπείσθηκαν. Βεβαιώθηκαν ὅτι ἡ δόξα Του δὲν θὰ Τὸν ἐγκαταλείψη, ἀλλὰ μὲ αὐτὴν καὶ πάλι θὰ ἔλθη «κρῖναι ζῶντας καὶ νεκρούς». 

Παρέλαβε λοιπὸν ὁ Ἰησοῦς τοὺς τρεῖς ἐκ τῶν ἁγίων Ἀποστόλων, τὸν Πέτρο, τὸν Ἰάκωβο καὶ τὸν Ἰωάννη καὶ «μετεμορφώθη ἐμπρόσθεν αὐτῶν καὶ ἔλαμψε τὸ πρόσωπον Αὐτοῦ ὡς ὁ ἥλιος, τὰ δὲ ἱμάτια Αὐτοῦ ἐγένοντο λευκὰ ὡς τὸ φῶς». Δεξιὰ δὲ καὶ ἀριστερὰ Αὐτοῦ φάνηκαν ὁ Προφήτης Ἠλίας καὶ ὁ Θεόπτης Μωυσῆς, ποὺ συνομιλοῦσαν μαζί Του γιὰ ὅσα ἐπρόκειτο νὰ γίνουν. Γιατὶ ὅμως ὁ Κύριος ἐκ τῶν δώδεκα διάλεξε τρεῖς; Καὶ ἄλλες φορὲς τὸ ἔπραξε· κατά τὴν ἀνάσταση τῆς θυγατρὸς τοῦ Ἰαείρου, κατά τὴν Ἀρχιερατικὴ προσευχὴ στὸν κῆπο τῆς Γεθσημανῆ· γιατὶ ὁ Πέτρος ἀγαποῦσε περισσότερο ἀπὸ ὅλους τὸν Κύριο· ὁ Ἰωάννης, ὁ πιὸ ἁγνός, ἠγαπᾶτο περισσότερο ἀπὸ τὸν Κύριο· ὁ Ἰάκωβος πρῶτος θὰ γευόταν τὸ πικρὸ τοῦ μαρτυρίου ποτήριο σὰν τὸν ἴδιο τὸν Ἰησοῦ. 

Καὶ γιατὶ ἀπὸ τὰ ἱερὰ πρόσωπα τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης διάλεξε δύο μόνο, τὸν Μωυσῆ καὶ τὸν Ἠλία; Ἕνα μέν, γιὰ νὰ ἀποδειχθῆ ὅτι ἄλλος εἶναι ὁ Ἠλίας καὶ ἄλλος εἶναι ὁ Χριστός· γιὰ νὰ διαλύση τῶν Φαρισαίων τὶς διαδόσεις ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ἕνας ἀπὸ τοὺς προφῆτες. Ἔδειξε μὲ τὴν Μεταμόρφωσή Του ὁ Χριστὸς στοὺς μαθητές Του καὶ τὸν κόσμο ὅτι αὐτὸς εἶναι ὁ Δεσπότης καὶ Κύριος καὶ οἱ ἅγιοι τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης εἶναι ταπεινοὶ ὑπηρέτες καὶ δοῦλοι. Καὶ δεύτερο, γιὰ νὰ διδάξη μὲ τὴν παρουσία τῶν δύο μεγάλων προφητῶν ὅτι Αὐτὸς εἶναι ὁ ἀρχηγὸς τῆς ζωῆς καὶ τοῦ θανάτου, ἀφοῦ ἐκ τῶν νεκρῶν ἐπέλεξε τὸν Μωυσῆ καὶ ἀπὸ τοὺς ζωντανοὺς τὸν Ἠλία «ὡς ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, ὅπου ἔτι ζῶν ἀνελήφθη». 

Ἀδελφοί, ὁ Χριστός μεταμορφώθηκε σαράντα ἡμέρες πρὶν ἀπὸ τὴν Σταύρωσή Του, ἀλλὰ γιορτάζεται στίς 6 Αὐγούστου, δηλ. σαράντα ἡμέρες πρὶν ἀπὸ τὴν Ὕψωση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Καὶ ὅπως ἀκριβῶς μεταμορφώθηκε σαράντα ἡμέρες πρὶν τὴν Σταύρωση, ἔτσι καὶ γιορτάζεται σαράντα ἡμέρες πρὶν ἀπὸ τὴν γιορτὴ τοῦ Σταυροῦ, ποὺ «ἐπέχει τὰ δίκαια τῆς σταυρώσεως καὶ τοῦ πάθους». Τοῦτο δὲ γίνεται, γιατὶ δὲν εἶναι ἐπιτρεπτὸ κατὰ τὴν διάρκεια τῆς Μεγάλης Σαρακοστῆς νὰ γίνεται ἑορτασμός, λόγῳ τῆς περιόδου ποὺ θεωρεῖται πένθιμη. 

Ἐμπρὸς λοιπόν, στὸ Θαβώρ νὰ ἀνεβοῦμε καὶ ἂς μεταμορφωθοῦμε ἐκεῖ καθαρίζοντας ἀπὸ τὰ ψυχοφθόρα πάθη τὴν ψυχὴ καὶ τὴν καρδιά μας καὶ ἂς «μεθύσουμε» ἀπὸ τὸ πνευματικὸ κρασὶ τῆς Ἀμπέλου, ποὺ εἶναι ὁ Μεταμορφωμένος Κυριός μας. Ἀμήν.

πηγη : http://www.imml.gr/webpages/homeall.htm 

Μιλάω στη ψυχή μου

Ψυχή!
Φτερούγιζες πολύ παλιά, στις φυλλωσιές του παραδείσου.
Ήρθε ο χειμώνας ο βαρύς της αμαρτίας και του κακού.
Και σε ξεσπίτωσε.
Σε έφερε σε τούτη τη ζωή της θλίψης και του τρόμου.
Σε οποίο κλαρί και αν πέταξες, παντού σε βρήκε ο πόνος.

Άκου! Μη σκιάζεσαι! Έρχεται όπου νάναι άνοιξη.
Σαν το πουλί το αποδημητικό πάλι θε να γυρίσεις.
Σε περιμένει ο τόπος σου.
Είναι η φωλιά από όπου σε έβγαλε το αγριοπούλι του κακού.

Στην αγκαλιά του Ιησού, εκεί θα αποδημήσεις.
Με άγιες ψυχές μαζί, και συ θα τραγουδήσεις ωδή Αγαπητού.

Μην αποκάμεις στη ζωή.

Μα προ παντός, να μη το λησμονήσεις:
Ετοίμαζε τις φτερούγες σου, γιατί θα εκδημήσεις.

Γράφει: π. Δανιήλ Αεράκης

Οι δυσκολίες της πνευματικής ζωής

"Εάν επιμείνεις, μετά από την καταιγίδα θα έρθει η γαλήνη..."

Όταν αρχίζαμε την χριστιανική μας ζωή, ήμασταν γεμάτοι από ενθουσιασμό. Αλλοίμονο, εάν δεν είχαμε ενθουσιασμό∙ θα μοιάζαμε με μια μηχανή ξεθυμασμένη, με ένα ρολόγι ξεκουρδισμένο και δεν θα βγαίναμε πουθενά. Είχαμε λοιπόν τον ενθουσιασμό μας, μας βοηθούσαν και η χάρις του Θεού, ο πνευματικός μας, τα χριστιανικά βιβλία, και έτσι προχωρούσαμε. Σιγά σιγά άρχισαν οι δυσκολίες, οι αποτυχίες, οι υποχωρήσεις, οι αμαρτίες, οι πειρασμοί, σκέψεις να σταματήσωμε ή να γυρίσουμε πίσω. Τότε η ζωή μας από τραγούδι, από χαμόγελο γίνεται σταυρός. Όταν, αγαπητέ μου, η χριστιανική σου ζωή αρχίζει να γίνεται δύσκολη και να σου φαίνεται ασήκωτος σταυρός, εκεί στάσου ακλόνητος, γίνε μάρτυρας. Πες στον εαυτό σου «στώμεν καλώς»∙ στάσου ακλόνητος. Πες, όπως ο προφήτης, «ιδού εγώ, Κύριε, στέκομαι εδώ να εκτελέσω το θέλημά σου»∙ ή όπως η Παναγία, «ιδού η δούλη Κυρίου∙ γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου». Εάν επιμείνεις, μετά από την καταιγίδα θα έρθει η γαλήνη, θα ξαναγίνει γιορτινή η ζωή σου. Θα έχεις τώρα επιπλέον και την πείρα του πνευματικού αγώνος, θα έχεις εμπειρία. Μετά από την δοκιμασία αυτή, μετά από το σήκωμα του σταυρού σου, θα ανάψουν πια μέσα σου οι φλόγες του θείου έρωτος∙ θα αποκτήσεις την ωραιότερη, την δυνατότερη, την αγνότερη, την αγγελικότερη αγάπη, την αγάπη του Θεού. 

Αρχ. Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτου, 
«Λόγος περί της πνευματικής ζωής»,
εκδ. Ίνδικτος

Η ΑΓΙΑ ΜΑΡΚΕΛΛΑ ή Παρθενομάρτυς

Μας είναι άγνωστο πότε έζησε. Στο Λειμωνάριο αναφέρεται ότι ήταν από τη Χίο, αλλά γι' αυτό δεν έχουμε καμία αρχαία μαρτυρία. Ή όσια Μαρκέλλα έγινε γνωστή, από του ότι οι κάτοικοι του νησιού Χίου, πριν από πολλά χρόνια είχαν ναό στ' όνομα της, πού έκανε πολλά θαύματα. Μεταξύ των άλλων θαυμάτων διηγούνται και αυτό: ότι στην παραλία, πού ήταν ό ναός της όσιας, βρίσκουν χαλίκια γεμάτα αίματα πηγμένα, πού αφού τα ξύσουν τα βάζουν σε αγγεία και τα έχουν να θεραπεύουν αρρώστιες.


Άπολυτίκιον. Ήχος α'. Της ερήμου πολίτης.
Της άγνείας το ρόδον και της Χίου το βλάστημα, την άγίαν Μαρκέλλαν έν ωδαίς εύφημήσωμεν τμηθείσα γαρ χειρί τη πατρική, ως φύλαξ εντολών των του Χριστού, ρώσιν νέμει και κινδύνων άπαλλαγήν, τοις προς αυτήν κραυγάζουσι* δόξα τω δεδοκότι σοι Ίσχύν, δόξα τω σε θαυμαστώσαντι, δόξα τω ένεργούντι δια σου, πάσιν Ίάματα.

Συνεχίζεται η καταστροφή των χριστιανικών μνημείων στα κατεχόμενα

Συνεχίζεται η συστηματική καταστροφή των κατεχόμενων εκκλησιών στην Τουρκοκρατούμενη Κύπρο. Αυτό καταδεικνύουν νεότερα στοιχεία, τα οποία δόθηκαν σήμερα στη δημοσιότητα, από το Διευθυντή του Μουσείου της Ιεράς Μονής Κύκκου κ. Στυλιανό Περδίκη και τον Βυζαντινολόγο, Χαράλαμπο Χοτζάκογλου, κατά τη διάρκεια διάσκεψης τύπου για παρουσίαση της εκδόσεως: «Τα θρησκευτικά Μνημεία στην Τουρκοκρατούμενη Κύπρο. Όψεις και πράξεις μιας συνεχιζόμενης καταστροφής». 

Συγκεκριμένα, οι Τουρκικές δυνάμεις κατοχής κατέστρεψαν τον Ιερό Ναό της Αγίας Αικατερίνης, στο κατεχόμενο χωριό Γεράνι της Καρπασίας. Όπως διευκρίνισε ο κ. Χοτζάκογλου, «ο ναός ισοπεδώθηκε, τον περασμένο Μάιο και, σύμφωνα με πληροφορίες Τουρκοκυπρίων κατοίκων της περιοχής, τα χώματα και οι πέτρες που συγκεντρώθηκαν μεταφέρθηκαν με δέκα φορτηγά και χρησιμοποιήθηκαν ως οικοδομικό υλικό (μπάζα) για επιχωμάτωση ανεγειρόμενων κτισμάτων στην περιοχή του Τρικώμου».

«Ο ναός της Αγίας Αικατερίνης είχε ανεγερθεί στην είσοδο του χωριού και δέσποζε της περιοχής, αποτελώντας το πρώτο κτίσμα που αντίκριζε κανείς προσεγγίζοντας το χωριό Γεράνι. Πέριξ του ναού υπήρχε το κοιμητήριο του χωριού, το οποίο περιέκλειε χαμηλός μανδρότοιχος. Επρόκειτο περί μονόχωρου ναού στεγασμένου με σταυροθόλια. Ο ναός απόληγε ανατολικά σε πολύπλευρη αψίδα και στη βορειοανατολική γωνία υψωνόταν κωδωνοστάσιο, του οποίου η καμπάνα βρισκόταν στη θέση της έως την πρόσφατη κατεδάφιση του κτίσματος.

Η Εκκλησία λεηλατήθηκε μετά την τουρκική εισβολή του 1974, το τέμπλο καθαιρέθηκε, οι εικόνες και τα ιερά σκεύη διερπάγησαν, οι θύρες, τα παράθυρα και η ηλεκτρολογική εγκατάσταση του ναού εκλάπησαν, το κοιμητήριο του ναού βεβηλώθηκε, οι τάφοι ανεώχθησαν, οι νεκροί διαταράχθηκαν και οι σταυροί και οι ταφόπλακες έπεσαν θύμα βίαιης καταστροφής.

Με βάση τα κατασκευαστικά χαρακτηριστικά του ναού και τα διακοσμητικά του σχέδια, φαίνεται πως ανεγέρθηκε επί Τουρκοκρατίας. Η δυτική πρόσοψη του ναού μιμείτο αντίστοιχες βαθμιδωτές προσόψεις ναών της Λατινοκρατίας στην Κύπρο. Ομοίως, λίθινες υδρορροές και ανάγλυφες διακοσμήσεις στις εξωτερικές πλευρές του ναού μιμούνταν τις διακοσμημένες όψεις γοτθικών εκκλησιών της Κύπρου και αποτελούσε έξοχο δείγμα της αρχιτεκτονικής εξέλιξης επί Τουρκοκρατίας, όπου διαφαινόταν η επίδραση της γοτθικής αρχιτεκτονικής παράδοσης στη μεταγενέστερη αρχιτεκτονική εξέλιξη της Μεγαλονήσου. Στο Ιερό Βήμα του ναού σωζόταν έως πρόσφατα η λίθινη αγία τράπεζα με ενσωματωμένο κιβώριο».

«Η εκκλησία», σύμφωνα με τον κ. Χοτζάκογλου, «είχε εμφανίσει ρωγματώσεις στους τοίχους και στην αψίδα, ενώ είχε καταπέσει η στέγη της. Οι μακρείς τοίχοι του ναού είχαν παρουσιάσει απόκλιση από τον κάθετο άξονά τους και το μνημείο έχρηζε άμεσης στήριξης και αναστήλωσης».

Οι πληροφορίες για την κατεδάφιση του ναού της Αγίας Αικατερίνης στο Γεράνι, το οποίο βρίσκεται 27 χλμ βορείως της κατεχόμενης Αμμοχώστου, λήφθηκαν πριν από λίγες ημέρες και προς επιβεβαίωση άτομα της Μονής επισκέφθηκαν την περιοχή και φωτογράφησαν τον χώρο στον οποίο ήταν χτισμένος ο ναός και το κοιμητήριο.

«Αυτό το οποίο εμείς οφείλουμε να επισημάνουμε και να καταγγείλουμε, ως Μουσείο της Ιεράς Μονής Κύκκου, είναι ότι αυτά τα πράγματα γίνονται σε μια περίοδο κατά την οποία έχουμε ξεκινήσει μια διαδικασία για επίλυση του Κυπριακού και έχουν καταρτιστεί Τεχνικές Επιτροπές και συνομιλούν και για τα θέματα της συντήρησης των μνημείων Πολιτιστικής Κληρονομιάς και ακριβώς την ίδια στιγμή έχουμε τέτοια φαινόμενα» σημείωσε με έμφαση ο κ. Χοτζάκογλου. 

«Δεν είναι ο μόνος ναός που ισοπεδώνεται στην κατεχόμενη Κύπρο», πρόσθεσε, επισημαίνοντας παλαιότερες καταγγελίες για καταστροφή του σημαντικότατου ναού της Παναγίας Αβγασίδας στη Μηλιά Αμμοχώστου, «όμως δεδομένου ότι αυτή η πράξη συμβαίνει σήμερα, δεδομένου και του πολιτικού κλίματος, λαμβάνει μια διαφορετική διάσταση και οδηγεί σε μια απογοήτευση για το τι μέλλει γενέσθαι», ανέφερε.

Ο κ. Περδίκης ανέφερε, από την πλευρά του, ότι το Μουσείο της Ιεράς Μονής Κύκκου βρίσκεται σε επαφή με τον πρόεδρο και τα μέλη της Τεχνικής Επιτροπής για την Πολιτιστική Κληρονομιά, τους οποίους έχουν ενημερώσει και για την περίπτωση του ναού της Αγίας Αικατερίνης. «Πολλά στοιχεία που έχουν χρησιμοποιηθεί στην επιτροπή, έχουν δοθεί από το Μουσείο της Μονής Κύκκου», πρόσθεσε.

Αξίζει να σημειωθεί ότι μετά τη μερική άρση των περιορισμών διέλευσης στις κατεχόμενες περιοχές (Πάσχα 2003) το ενδιαφέρον του Μητροπολίτη Κύκκου κ. Νικηφόρου για την τύχη της εκκλησιαστικής κληρονομιάς εκδηλώθηκε και έμπρακτα, με την ένταξη στα ερευνητικά προγράμματα του Μουσείου της Ιεράς Μονής Κύκκου, της πρώτης συστηματικής καταγραφής και επιστημονικής συγκέντρωσης πληροφοριών, καθώς επίσης και την φωτογραφική και αρχιτεκτονική αποτύπωση των κατεχομένων χριστιανικών ναών, για την οποία συγκροτήθηκαν ομάδες ειδικών. Σήμερα και καθώς η φωτογραφική αποτύπωση των χριστιανικών μνημείων έχει αποπερατωθεί, το Μουσείο της Ιεράς Μονής Κύκκου διαθέτει αρχείο με περίπου 20.000 έγχρωμες φωτογραφίες, συγκριτικό φωτογραφικό υλικό των μνημείων προ της εισβολής του 1974 και δελτία καταγραφής των επισκεφθέντων χριστιανικών ναών. 

Η έκδοση αυτή παρουσιάζει εύγλωττα τη σημερινή τραγική κατάσταση των ναών διαφόρων χριστιανικών δογμάτων (ορθοδόξων, καθολικών, μαρωνιτικών, αρμενικών κτλ.) στην κατεχόμενη Κύπρο. Σε κάποιες περιπτώσεις δίπλα στις σημερινές όψεις των ναών παρατίθενται και φωτογραφίες των ίδιων μνημείων πριν το 1974, ώστε ο αναγνώστης μέσα από τη σύγκριση να διαπιστώνει αβίαστα τη σημερινή κατάσταση. 

Πηγή: Λουκάς Α. Παναγιώτου

Ο Συμβολισμός του κεριού στην Εκκλησία

Όλα τα πράγματα που βρίσκονται εντός του Ναού έχουν και το συμβολισμό τους.
 Είναι χαρακτηριστικά τα λόγια του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά: «Πάσα τελετή και παν επί μέρους στοιχείον αυτής, και το πλέον έτι φαινομενικώς μικρόν και ασήμαντον είναι σύμβολον και εγκρύπτει την υπέρ λόγον αλήθειαν, την οποίαν συμβολίζει, και ως εκ τούτου έχει δύναμιν και λόγους και σημασίαν».Ένα τέτοιο σύμβολο που λέγει ο Άγιος Πατήρ είναι και το κερί η η λαμπάδα.Οι πρώτοι χριστιανοί χρησιμοποιούσαν το κερί ως μέσο φωτισμού στις συνάξεις τους.Όταν τον 4ο αιώνα ο Μ. Κωνσταντίνος παύει τούς διωγμούς εναντίον των χριστιανών, έχομε και την ανέγερση Ναών όπου η Εκκλησία για να διασώσει ένα τμήμα από την ύπαρξή της εντάσσει στη λατρεία το κερί στο οποίο αποδίδει τούς εξής συμβολισμούς:
α) Το προσφερόμενο κερί μας υπενθυμίζει την εσωτερική μας μεταμόρφωση την οποία πρέπει να επιδιώκομε.
β) Το άναμμα του κεριού μας παρακινεί να ζητήσωμε από τον Θεο τη Χαρη του Αγίου Πνεύματος, και
γ) Η φλόγα του κεριού μας υπενθυμίζει ότι πρέπει να γίνομε φλογεροί ποιητές της πίστεώς μας, της αγάπης, της ειρήνης και της ανεξικακίας.
 Το κερί όμως το συναντάμε και σε όλα τα μυστήρια της Εκκλησίας και κάθε φορά με διαφορετικό συμβολισμό.
 Στην Θ. Ευχαριστία, συμβολίζει το φως του Χριστού που δια του Ευαγγελίου λάμπει στις ψυχές μας.
 Στο Άγιο Βαπτισμα, έχομε την αναμμένη λαμπάδα που συμβολίζει ότι το νεοφώτιστο πρέπει να βλέπει τα καλά έργα και να δοξάζει τον Θεο. «Ούτω λαμψάτω το φως υμών έμπροσθεν των άνθρώπων, όπως ίδωσιν υμών τα καλά έργα και δοξάσουσιν τον πατέρα υμών τον εν τοις ουρανοίς».
 Στο Μυστήριο του Γάμου, το άναμμα των λευκών λαμπάδων συμβολίζει την αγνότητα των ψυχών των νεονύμφων.
 Επίσης το κερί το συναντάμε και στα μνημόσυνα, το οποίο συμβολίζει την παράκλησή μας υπέρ των κεκοιμημένων. Να τούς αναπαύει ο Κυριος εν τόπω φωτεινώ.
 Απ' όλα αυτά καταλαβαίνομε ότι το άναμμα του κεριού δεν είναι απλώς μια τυπική, αλλά μια σπουδαία πράξη στην οποία πρέπει να δώσομε το ενδιαφέρον που της αξίζει.

Πηγή: athos.gr

Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ ό Θεσβίτης

Ό προφήτης Ηλίας ήταν γιος του Σωβάκ και καταγόταν από τη Θέσβη, γι' αυτό και ονομάστηκε Θεσβίτης. Κατοικούσε στη γη Γαλαάδ και έδρασε στα χρόνια του βασιλιά Άχαάβ πρίν 816 χρόνια προ Χρίστου. Ό Ηλίας υπήρξε προφήτης πολύ δραστήριος, με φλογερή ψυχή και καρδιά τολμηρή, άξιος αντιπρόσωπος του Θεού. Είναι αυτός πού κατέβασε τρεις φορές φωτιά από τον ουρανό, κάνοντας τους Ισραηλίτες με μια φωνή να πουν: "αληθώς Κύριος ό Θεός, αύτός ό Θεός"1. Δηλαδή, αληθινά! Ό Κύριος, ό Θεός του Ισραήλ, αυτός είναι ό μόνος πραγματικός και αληθινός Θεός. Ό Ηλίας, επίσης, είναι εκείνος πού με τη γλώσσα του εμπόδισε τη βροχή και δεν έβρεξε ό ουρανός τρισήμισυ χρόνια.

Είναι εκείνος πού ανάστησε το νεκρό γιο της Σεραφθίας χήρας, και κατέκαυσε τους εκατό ανθρώπους πού έστειλε ό βασιλιάς Όχοζίας. Είναι εκείνος πού στο όρος Χωρήβ είδε το Θεό, όσο είναι δυνατό, βέβαια, να Τον δει άνθρωπος. Είναι εκείνος πού έσχισε τον Ιορδάνη ποταμό και άνελήφθη με πύρινη άμαξα στον ουρανό. Τέλος, είναι εκείνος πού στη Μεταμόρφωση του Χρίστου στάθηκε δίπλα Του μαζί με το Μωϋσή. Όλα αυτά δείχνουν με πόσο ζήλο υπηρέτησε ό προφήτης Ηλίας το θέλημα του Θεού. (Να σημειώσουμε, ότι ό προφήτης Ηλίας, είχε μαθητή τον προφήτη Ελισσαίο).

1. Βασιλειών Γ ιη' 39.


Άπολυτίκιον. Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Ό ένσαρκος Άγγελος των Προφητών ή κρηπίς, ό δεύτερος Πρόδρομος, της παρουσίας Χριστού, Ηλίας ό ένδοξος, άνωθεν καταπέμψας, Έλισσαίω την χάριν, νόσους αποδιώκει, και λεπρούς καθαρίζει· διό και τοις τιμώσιν αυτόν βρύει ίάματα.

Πως να ακούμε τα παιδια μας (3)

Η ατμόσφαιρα του χριστιανικού σπιτιού 

« Αδιαλείπτως προσεύχεσθε » . Ένα σπίτι είναι ευλογημένο όταν οι καθημερινές δουλειές γίνονται με προσευχή. Φαγητό μαγειρεμένο με αγάπη και προσευχή είναι ευλογία για όλους όσους το μοιράζονται. Όταν ντύνεσαι, μπορείς να προσεύχεσαι: « Κύριε, ντύσε με με τη δικαιοσύνη σου » . Όταν φεύγεις ή έρχεσαι στο σπίτι σου μπορείς να λες: « Κύριε, ευλόγησε την είσοδο και την έξοδό μου » . Παρόμοιες προσευχές μπορούμε να χρησιμοποιούμε και για κάθε άλλη εργασία. 
Να ένα ακόμα απόσπασμα από τον πατερά Ιωάννη της Κροστάνδης: « Προσπάθησε να ευαρεστείς στον Θεό σε όλα και πάντοτε και να σκέπτεσαι τη σωτηρία της ψυχής σου από την αμαρτία και το διάβολο και την υιοθεσία της από τον Θεό. Όταν σηκώνεσαι από το κρεβάτι, κάνε το σημείο του σταυρού και λέγε : « Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος ». Επίσης : « Καταξίωσον Κύριε εν τη παρούση ημέρα ταύτη αναμαρτήτους φυλαχθήναι ημάς. Και δίδαξόν με ποιείν το θέλημά Σου » . Όταν πλένεσαι , είτε στο σπίτι σου είτε στα λουτρά , λέγε: « Ραντιείς με υσσώπω και καθαρισθήσομαι. Πλυνείς με και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι » . Όταν ντύνεσαι ,σκέψου την καθαριότητα της καρδιάς και ζήτησε από τον Θεό καθαρή καρδιά. « Καρδία καθαρή κτίσον εν εμοί ο Θεός » . Αν έραψες καινούρια ρούχα, όταν τα φοράς ,σκέψου την πνευματική ανακαίνιση και λέγε: « Πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου » . Όταν βγάζεις τα παλιά ρούχα και τα παρατάς με περιφρόνηση , θυμήσου με μεγαλύτερη περιφρόνηση την παραίτηση του παλαιού, του αμαρτωλού, του εμπαθούς, του σαρκικού ανθρώπου. Όταν γεύεσαι τη γλυκύτητα του ψωμιού , θυμήσου τον αληθινό Άρτο, ο οποίος δίνει στην ψυχή την αιώνια ζωή, το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, και να αισθάνεσαι πείνα για αυτόν τον Άρτο – δηλαδή, να επιθυμείς να κοινωνείς απ’ αυτόν συχνότερα. Πίνοντας νερό, τσάι, γλυκό κρασί ή άλλο ποτό, θυμήσου το αληθινό ποτό ,το οποίο σβήνει τη δίψα της ψυχής που φλέγεται από τα πάθη – το πανάχραντο και ζωοποιό Αίμα του Σωτήρος. Όταν αναπαύεσαι την ημέρα ,θυμήσου την αιώνια ανάπαυση ,την ετοιμασμένη για εκείνους οι οποίοι αγωνίζονται και παλεύουν κατά της αμαρτίας, κατά των αερίων πνευμάτων του κακού, κατά της ανθρώπινης αδικίας ή τραχύτητας και αμάθειας. Όταν ξαπλώνεις για να κοιμηθείς τη νύχτα ,σκέψου τον ύπνο του θανάτου ,ο οποίος αργά η γρήγορα οπωσδήποτε θα έρθει σε όλους μας , και τη σκοτεινή εκείνη, αιώνια, φοβερή νύχτα, στην οποία θα ριχθούν όλοι οι αμετανόητοι αμαρτωλοί. Όταν αντικρύζεις το φως της ημέρας ,σκέψου την ανέσπερη μέρα, την αιώνια, τη λαμπρότατη – τη λαμπρότερη κι από την πιο λαμπρή γήινη μέρα- την ημέρα της βασιλείας των Ουρανών ,κατά την οποία θα χαρούν όλοι όσοι προσπάθησαν να ευαρεστήσουν στον Θεό ή μετανόησαν ενώπιον του Θεού για όλα όσα έκαναν κατά τη διάρκεια της πρόσκαιρης αυτής ζωής…
Όταν πηγαίνεις κάπου ,θυμήσου τη δίκαιη και πνευματική πορεία ενώπιον του Θεού και λέγε: « Τα διαβήματά μου κατεύθυνον κατά το λόγιόν Σου και μη κατακυριευσάτω μου πάσα ανομία » . Όταν κάνεις κάτι ,προσπάθησε να το κάνεις με τη σκέψη του Θεού, του Δημιουργού, ο οποίος έκανε τα πάντα με την άπειρη σοφία , χάρη και παντοδυναμία Του και σε δημιούργησε κατ ’ εικόνα και ομοίωσή Του. Όταν παίρνεις ή έχεις χρήματα ή θησαυρό, θυμήσου ότι ο ακένωτος θησαυρός μας ,από τον οποίο αντλούμε όλους τους θησαυρούς της ψυχής και του σώματός μας, η ανεξάντλητη πηγή κάθε ευλογίας, είναι ο Θεός. Ευχαρίστησέ Τον με όλη την καρδιά σου και μην κλείνεις τους θησαυρούς σου μέσα σου, μήπως έτσι κλείσεις την είσοδο της καρδιάς σου στον ανεκτίμητο και ζωντανό θησαυρό ,τον Θεό. Αλλά μοίρασε μέρος της περιουσίας σου σε αυτούς που έχουν ανάγκη, στους άπορους ,στους φτωχούς αδελφούς σου ,οι οποίοι έχουν μείνει σε αυτή τη ζωή για να φανερώσεις σε αυτούς την αγάπη και την ευγνωμοσύνη σου στον Θεό, και να αμειφθείς για αυτό στην αιωνιότητα από τον Θεό. Όταν βλέπεις τη λευκή λάμψη του αργύρου, μη δελεασθείς από αυτήν αλλά σκέψου ότι η ψυχή σου οφείλει να είναι λευκή και να λάμπει με τις αρετές του Χριστού. Όταν βλέπεις τη λάμψη του χρυσού, μη σαγηνεύεσαι από αυτήν ,αλλά θυμήσου ότι η ψυχή σου πρέπει να καθαρίζεται από τη φωτιά όπως ο χρυσός ,και ότι ο Κύριος επιθυμεί να σε κάνει να λάμπεις κι εσύ όπως ο ήλιος , στην αιώνια, λαμπρή βασιλεία του Πατέρα Του. Θυμήσου ότι θα δεις τον Ήλιο της Δικαιοσύνης ,τον Θεό, την Αγία Τριάδα, την Υπεραγία Θεοτόκο και Μητέρα του Θεού και όλες τις επουράνιες δυνάμεις και τους αγίους να λάμπουν πλημμυρισμένοι από το ανέκφραστο φως το οποίο ξεχύθηκε επάνω τους » . 

Σε ένα από τα Αποφθέγματα των Πατέρων της Ερήμου διαβάζουμε ότι η μαγειρική ενός μοναχού ήταν πολύ δημοφιλής. Οι άλλοι πατέρες τον ρώτησαν κάποτε τι το ιδιαίτερο είχε η συνταγή ή τα υλικά αλλά εκείνος απάντησε ότι δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ένα πιάτο βραστές φακές. Μετά από πολλές πιέσεις ομολόγησε το μυστικό του, ότι σε κάθε στάδιο της προετοιμασίας του φαγητού είχε τη συνήθεια να λέει μία προσευχή μετανοίας…
…Μια μητέρα στο σπίτι μπορεί να είναι πολυάσχολη ,αλλά παρόλα αυτά είναι πιο ελεύθερη να προσεύχεται από κάποιον που εργάζεται έξω από το σπίτι. Γενικά, μια μητέρα πρέπει να εργάζεται έξω από το σπίτι μόνο για σοβαρούς λόγους και πρέπει πάντοτε να έχει συναίσθηση ότι η οικογένεια είναι το πρώτο της καθήκον. Να εργάζεται μόνο εάν ο μισθός της είναι απολύτως αναγκαίος για την οικογένεια. Μια αλλαγή από το περιβάλλον του σπιτιού ίσως είναι αναγκαία σε ορισμένες περιπτώσεις για ψυχοσωματικούς λόγους αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μια μητέρα χρειάζεται μια πλήρους απασχολήσεως επαγγελματική καριέρα. Πράγματι, η παρουσία της μητέρας στο σπίτι έχει θετική επίδραση στο πνεύμα της οικογένειας . Αυτό εκφράζεται ωραία στην παροιμία που λέει ότι « η μητέρα στο σπίτι είναι όπως η καρδιά στη θέση της » . Ο πνευματικός ρόλος της μητέρας στον οργανισμό της οικογένειας είναι πολυτιμότερος από οποιαδήποτε οικονομική ενίσχυση που μπορεί να προσφέρει, και είναι αναντικατάστατος, ιδίως στη σύγχρονη « πυρηνική » οικογένεια. 
Μερικές φορές οι γονείς ισχυρίζονται ότι είναι πολύ απασχολημένοι ή κουρασμένοι και δεν μπορούν να τηρήσουν έναν κανόνα προσευχής. Ωστόσο ο καθένας μπορεί σε ορισμένα χρονικά διαστήματα ( π.χ. κάθε ώρα ή κάθε μισή ώρα ) να προσευχηθεί ,έστω και μια φορά ,αργά με όλη του την ύπαρξη ,διώχνοντας από το μυαλό του κάθε άλλη σκέψη ,λέγοντας: « Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλό ». Η ένταση αυτής της προσευχής ,έστω και τόσο σύντομης, έχει ως αποτέλεσμα να παραμείνει για πολλή ώρα η αίσθηση της παρουσίας του Θεού , ακόμα κι αν είμαστε απασχολημένοι με άλλες δραστηριότητες. Έτσι μπορεί κανείς να παραμείνει σε κατάσταση προσευχής μέχρι να ξαναπροσευχηθεί. 
Οι άνθρωποι λένε ότι ξεχνούν τον Θεό ,όταν δεν βρίσκονται στην εκκλησία. Αλλά η οικογένειά μας η ίδια θα πρέπει να είναι μια « μικρή εκκλησία ». Πρέπει να τελείται στο σπίτι μας ο αγιασμός ,να έχουμε εικόνες και να θυμιάζουμε. Ίσως μας βοηθήσει η ακρόαση λειτουργικής μουσικής στο σπίτι. Ωστόσο δεν συνίσταται η αποφυγή όλων των πινάκων ζωγραφικής εκτός από τις εικόνες ούτε κάθε άλλου είδους μουσικής εκτός από τους εκκλησιαστικούς ύμνους, ούτε όλων των συζητήσεων, που αφορούν « κοσμικά θέματα », με την οικογένεια και τους φίλους μας . Είναι πολύ αποτελεσματικότερο να προσπαθούμε να κρατάμε αδιαλείπτως στην καρδιά μας το πνεύμα της προσευχής και την αίσθηση της παρουσίας του Θεού. Κάθε πρωί μπορούμε να προσευχόμαστε λέγοντας: « Κύριε , αν εγώ Σε ξεχνώ, Εσύ μη με ξεχνάς » ή « Κύριε ,στρέψε το βλέμμα Σου στα παιδιά μου, ακόμη και όταν αυτά δεν Σε θυμούνται » .
…

Μια αληθινή φιλία

Σε μια εποχή εγωκεντρική σαν τη δική μας έχει ιδιαίτερη ανάγκη της φιλίας η νεανική ψυχή. Μα η αναζήτησή της και οι δοκιμές τη γεμίζουν τις περισσότερες φορές απογοήτευση. 
  Μια αληθινή αθάνατη φιλία μεταξύ δύο μεγάλων προσωπικοτήτων, που ξεκίνησε από τα εφηβικά τους χρόνια κι έμεινε πιστή και πέρα απ’ τον τάφο, θα μπορούσε πολλά να προσφέρει σ’ αυτή την αναζαζήτηση. 
  Γνωρίστηκαν στην Καισάρεια «την μητρόπολιν των επιστημών» μετά το 345 μ.Χ. οι δύο φίλοι, ο Γρηγόριος και ο Βασίλειος· έφηβοι τότε γύρω στα δεκαπέντε με δεκάξι τους χρόνια. 
 Η ευαίσθητη ψυχή του Γρηγορίου εντυπωσιάστηκε απ’ αυτή τη γνωριμία· όχι τόσο από την επιστημονική σκέψη και γνώση του Βασιλείου, την πολύ μεγαλύτερη από την ηλικία του, όσο από τον ακέραιο χαρακτήρα του και της ψυχής του την ευγένεια! Ύστερα πήγαν για ανώτερες σπουδές ο Βασίλειος στην Κωνσταντινούπολη και ο Γρηγόριος στην Αλεξάνδρεια. 

Οι πλούσιοι νέοι αυτή την εποχή επισκέπτονταν μεγάλα πνευματικά κέντρα για ν’ ακούσουν πολλούς διδασκάλους. Έτσι κατευθύνθηκαν κι οι δύο στην Αθήνα, το κέντρο ενός ανεπανάληπτου πολιτισμού. Τον 4ο μ.Χ. αι. η πνευματική κίνηση ήταν πολύ ζωηρή. «Η προγονική αίγλη, η ανάμνησις των μεγάλων προσωπικοτήτων της αρχαιότητος και η ωραιότης της πόλεως με τα λαμπρά μνημεία και καλλιτεχνήματα… και οι φημισμένοι σοφισταί…» ήταν κέντρο προσελκύσεως των νέων. 

  Ο Γρηγόριος έφτασε στην Αθήνα ένα χρόνο νωρίτερα από τον Βασίλειο και τον περίμενε ανυπόμονα. 

  Το Πανεπιστήμιο των Αθηνών τότε, γύρω στο 350 μ.Χ., είχε πολυάριθμες αυτοτελείς σχολές με χαλαρό σύνδεσμο μεταξύ τους και έδινε περισσότερο εγκυκλοπαιδική γνώση παρά ειδική, αλλά υψηλής στάθμης. 

  Πολλοί όμως από τους φοιτητές, μόνο τον τίτλο των φοιτητών είχαν. Υπήρχε ακόμα ισχυρό ειδωλολατρικό πνεύμα. Οι ειδωλολατρικές γιορτές, τα γλέντια, τα σφαιριστήρια, οι ιπποδρομίες, τα θεάματα τραβούσαν τους νέους. Ο Γρηγόριος γράφει ότι ήταν «δυσκάθεκτοι ταις ορμαίς». 

  Για τους νεοφερμένους ήταν δυσκολότερα τα πράγματα. Οι διάφορες φατρίες θέλουν να τους πάρουν με το μέρος τους, να τους κάνουν υποχείριά τους. Οι φοιτητές μάλιστα της φιλοσοφικής είχαν τη συνήθεια με πειράγματα να υποδέχονται τους καινούργιους. Να τους οδηγούν «εν πομπή» διά μέσου της αγοράς στα δημόσια λουτρά με πολύ θόρυβο και μεγάλη θρασύτητα… 

  Για το νεοφερμένο ήταν μια αναπάντεχη και τρομερή δοκιμασία. Φώναζαν, κραύγαζαν μάλλον με άγριες φωνές, κι άλλοι τον πρόσταζαν να προχωρήσει, κι άλλοι τον εμπόδιζαν. Τελικά τον άφηναν να περάσει κι ύστερα κάθονταν στο καθιερωμένο συμπόσιο όλοι μαζί, «ομότιμον εκ του λουτρού και ως αυτόν ένα δεχόμενοι». 

  Ο Γρηγόριος περιμένοντας το Βασίλειο σχεδιάσει πώς θ’ αποφύγει αυτή τη διαπόμπευση και δοκιμασία. Ετοιμάζει το έδαφος. Τονίζει στους φίλους την ανωτερότητα του Βασιλείου, την ακεραιότητα του χαρακτήρα του, τη μεγάλη του μόρφωση, τα εξαιρετικά προσόντα του!... 

Έτσι κατορθώνει να τον επιβάλλει· και όταν μαζί εμφανίζονται κανένας δεν έχει διάθεση να τον χλευάσει· «και μόνος σχεδόν των επιδημούντων τον κοινόν διέφυγε νόμον» και αξιώθηκε πολύ μεγαλύτερης τιμής, απ’ όση άξιζε σε νεοφερμένο. Ήταν «αιδέσιμος» από την ώρα που τον πρωτοαντίκρυσαν!... 

Αυτή η ενέργεια του Γρηγορίου ήταν «ο πρώτος σπινθήρ» της φιλίας τους. Αλλά το πράμα είχε συνέχεια. Οι Αρμένιοι φοιτητές ζήλευαν το Βασίλειο. Αυτοί να φοράνε την τήβεννο κι αυτός ο νεοφερμένος να τους ξεπερνάει στη γνώση και στη ρητορική δεινότητα!... Θα τον προσκαλέσουν σε ρητορικό διαγωνισμό… και θα τον ταπεινώσουν!... 

Ο Γρηγόριος κατάλαβε τα σχέδιά τους και στάθηκε στο πλευρό του φίλου του. Ο Βασίλειος αναδείχθηκε ο άξιος νικητής των αγώνων. Ταπεινώθηκαν οι Αρμένιοι. Από τότε ο σπινθήρας της φιλίας τους «έγινε πυρσός» και φώτιζε τα βήματά τους σε μεγάλες πραγματοποιήσεις. 

  Με την πάροδο του χρόνου έγιναν «ομόστεγοι, ομοδίαιτοι, συμφυείς…» (συγκάτοικοι, ομοτράπεζοι, ομόψυχοι). «Φθόνος δε απήν, ζήλος εσπυουδάζετο»· «ο φθόνος μας ήταν ξένος· φροντίδα μας η άμιλλα». Και απόδειξη ότι από τη φιλία τους απουσίαζε η ιδιοτέλεια ήταν η προσπάθειά τους: όχι πώς να πάρει ο καθένας το πρώτο βραβείο, αλλά πώς να το παραχωρήσει στον άλλο. ¨το γαρ αλλήλων ευδόκιμον ίδιον εποιούμεθα». «Γιατί κάναμε δική μας την προκοπή ο ένας του άλλου». 

«Μοιάζαμε σαν μια ψυχή σε δύο σώματα. Ένα ήταν το έργο μας: η επιδίωξη της αρετής. Κι αν δεν είναι υπερβολή, ήμαστε κανόνας και στάθμη ο ένας για τον άλλο». 

«Και δεν συναναστρεφόμαστε νέους ανήθικους, αλλά σώφρονες· ούτε εριστικούς αλλά ήρεμους· (ειδότες κακίας ράον μεταλαβείν ή αρετής μεταδούναι)». «Δύο δρόμους γνωρίζαμε· εκείνον που φέρνει στην Εκκλησία κι εκείνον που οδηγεί προς τις σπουδές». Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι δεν παραχωρούσαν στον εαυτό τους και κάποιες αθώες ευχαριστήσεις. Άλλωστε και μόνη μια τέτοια φιλία προσφέρει βαθιά και υψηλή ικανοποίηση. 

«Τους άλλους δρόμους τους αφήναμε για όσους επιθυμούσαν ειδωλολατρικές εορτές, θέατρα, πανηγύρια, συμπόσια. Γιατί δε θεωρούσαμε αξιόλογο ό,τι δε φέρνει την αρετή, ούτε κάνει καλύτερους εκείνους που μ’ αυτό ασχολούνται». Κι αν άλλοι ήταν περήφανοι για κάποιους άλλους τίτλους, εμέις ένα τίτλο θεωρούσαμε μεγάλο: να είμαστε στην πράξη και στο όνομα Χριστιανοί». 

«Και δεν ζημιωθήκαμε πνευματικά από όσα γύρω μας συνέβαιναν, γιατί ήμαστε περιφραγμένοι με την πίστη. Και βλέποντας το απατηλό και το κίβδηλο γύρω μας συνέβη με μας τούτο το παράδοξο: (στερεωθήκαμε στην Πίστη). Γιατί αυτό ήταν παράδειγμα προς αποφυγήν». 

Έτσι προόδευαν στη σπουδή και στην αρετή. Καθηγητές και φοιτητές τους θεωρούσαν επίσημα πρόσωπα. 

Όταν αποπεράτωσαν τις σπουδές τους, ο Βασίλειος έφυγε από την Αθήνα. Ο Γρηγόριος έμεινε ακόμη ένα χρόνο ως καθηγητής, ύστερα από τις πολλές πιέσεις φοιτητών και καθηγητών… 

Η ηθική ακτινοβολία τους και οι θαυμαστές επιδόσεις τους στην επιστήμη προσέλκυσαν κοντά τους καλοπροαίρετους νέους σπουδαστές (πάντα υπάρχει η αγαθή ζύμη) και σχηματίσθηκε γύρω τους ένας όμιλος, ο πρώτος χριστιανικός φοιτητικός Σύλλογος, με αρχηγό και δάσκαλο το Βασίλειο και με τους ίδιους μ’ αυτούς πνευματικούς στόχους. 

Αυτά γράφει ο Γρηγόριος για τη φιλία του με το Βασίλειο στον Επιτάφιό του. 

Η φιλία αυτή και μέσα σε κατοπινές δυσκολίες συνεχίστηκε αδιάσπαστη εφ’ όρου ζωής και ισχυρότερη κι αθάνατη στην αιωνιότητα!... 

Οι καιροί παράλληλοι. Οι αληθινές φιλίες σπάνιες. Αλλ’ όπως τότε, έτσι και τώρα, νέοι άνθρωποι, ποτισμένοι με της άγιας Πίστης μας τα νάματα και με θέληση ισχυρή, μπορούν να δημιουργήσουν τέτοιες ιερές κι αθάνατες φιλίες και ταυτόχρονα να βοηθήσουν κι άλλους καλοπροαίρετους συναδέλφους τους να στοχεύουν κι εκείνοι ψηλά και με τη ζωή και τα έργα τους να συντελούν στην αναμόρφωση της κοινωνίας μας. 

Να μη βγάζουμε εύκολα συμπεράσματα

-Γέροντα, τι θα με βοηθήση να μην κατακρίνω;
- Όλα είναι πάντοτε έτσι όπως τα σκέφτεσαι εσύ; 
- Όχι, Γέροντα.
- Ε, τότε να λες: «Δεν σκέφτομαι πάντοτε σωστά∙ πολλές φορές κάνω λάθος. Να, στην τάδε περίπτωση σκέφθηκα έτσι και βγήκε ότι είχα άδικο. Στην τάδε περίπτωση έκρινα και έπεσα έξω, οπότε τον αδίκησα τον άλλον. Επομένως δεν πρέπει να ακούω τον λογισμό μου». Ο καθένας μας λίγο- πολύ έχει περιπτώσεις που έπεσε έξω στην κρίση του. Αν φέρη στον νου του τις περιπτώσεις που έκρινε και έπεσε έξω, τότε θα αποφεύγη την κατάκριση. Αλλά και μια φορά να μην έπεσε έξω και να είχε δίκαιο, πού ξέρει τα ελατήρια του άλλου; Ξέρει πώς έγινε κάτι; Να μη βγάζουμε εύκολα συμπεράσματα.
Κι εγώ, όταν ήμουν νέος ,είχα την κατάκριση ψωμοτύρι. Επειδή ζούσα λίγο προσεκτικά και είχα μια ψευτοευλάβεια, ό,τι μου φαινόταν στραβό ,το έκρινα. Γιατί, όταν στον κόσμο ζη κανείς λίγο πνευματικά, μπορεί να βλέπη πολλά κουσούρια στους άλλους και να μη βλέπη αρετές. Εκείνους που καλλιεργούν την αρετή μπορεί να μη τους βλέπει, γιατί ζουν στην αφάνεια, αλλά να βλέπη τους άλλους που κάνουν αταξίες και να τους κατακρίνη. «Αυτός, λέει, κάνει έτσι, εκείνος περπατεί έτσι, ο άλλος κοιτάζει έτσι…».
Ξέρετε τί είχα πάθει μια φορά ; Είχαμε πάει με ένα γνωστό μου να λειτουργηθούμε σε ένα μοναστήρι στο Μονοδένδρι, εννιά ώρες περίπου μακριά από την Κόνιτσα. Όταν μπήκαμε στον ναό, ο γνωστός μου στάθηκε στο αναλόγιο, για να ψάλη, και εγώ πήγα στο στασίδι πίσω από τον ψάλτη∙ παρακολουθούσα κι έψελνα σιγανά. Κάποια στιγμή ήρθε μια γυναίκα με μαύρα, σχετικά νέα, στάθηκε δίπλα μου και συνέχεια με κοιτούσε. Με κοιτούσε, έκανε τον σταυρό της∙ με κοιτούσε, έκανε τον σταυρό της … Είχα αγανακτήσει. Βρέ, παιδάκι μου, έλεγα μέσα μου, τι σόι άνθρωπος είναι αυτή; Μέσα στον κόσμο, μέσα στην εκκλησία, τί με κοιτάζει έτσι;». Εγώ τις αδελφές μου, όταν περνούσαν στον δρόμο δίπλα μου, δεν τις έβλεπα. Πήγαιναν μετά και έκαναν παράπονα στην μάνα μας: «Με είδε ο Αρσένιος, έλεγαν, και δε μου μίλησε!» . «Καλά, μου έλεγε μετά η μητέρα μου, βλέπεις τις αδελφές σου στον δρόμο και δεν τις μιλάς;». «Εγώ θα κοιτάζω αν αυτή που περνάει δίπλα μου είναι η αδελφή μου; της έλεγα. Ένα σωρό σόι έχουμε. Αυτό θα κάνω;». Θέλω να πω, είχα κάτι τέτοιες ακρότητες. Να περνά τώρα δίπλα σου η ίδια σου η αδελφή και να μην της μιλάς! Τέλος πάντων… Μόλις λοιπόν τελείωσε η Θεία λειτουργία, πήγε αυτή η μαυροφόρα και παρακάλεσε τον ιερέα να μου πη να πάω στο σπίτι της, γιατί έμοιαζα πολύ με το παιδί της που είχε σκοτωθή στον πόλεμο! Όταν πήγα στο σπίτι της, είδα την φωτογραφία του παιδιού της∙ πραγματικά ,μοιάζαμε σαν αδέλφια! Αυτή η καημένη με κοιτούσε μέσα στην εκκλησία και έκανε τον σταυρό της σαν να έβλεπε το παιδί της. Κι εγώ έλεγα: «Την αθεόφοβη, μέσα στην εκκλησία πώς κοιτάζει!». Ω, μετά ξέρετε πώς με είχε λειώσει αυτό το περιστατικό; «Για δες, είπα, εσύ να κάνης τέτοιους λογισμούς, ότι ποιος ξέρει τι γυναίκα είναι και μεσ’ στην εκκλησία να μην ντρέπεται καθόλου… και αυτή η φουκαριάρα να έχη χάσει το παιδί της και να έχη τον καημό της!».
Μια άλλη φορά κατέκρινα τον αδελφό μου που ήταν φαντάρος. Μου έστειλε μήνυμα ο σιτιστής: «Έδωσα στον αδελφό σου δύο μπετόνια με λάδι∙ τι έγιναν τα μπετόνια;». «Μα, αυτός εκεί πέρα, είπα, έφερνε στο σπίτι τους στρατιώτες και τους φιλοξενούσαμε, τώρα πώς τόκανε αυτό, να πάρη λάδι από τον στρατό;». Οπότε πιάνω και γράφω στον αδελφό μου αγανακτισμένος ένα γράμμα… Κι εκείνος μου απαντάει: «Τα μπετόνια να τα ζητήσης από την νεωκόρο της κάτω εκκλησίας»! Αυτός το λάδι το είχε στείλει στην εκκλησία της κάτω Κόνιτσας, γιατί ήταν φτωχή. «Χρόνια πολλά ,είπα τότε στον εαυτό μου. Την άλλη φορά κατέκρινες εκείνη την φουκαριάρα∙ τώρα τον αδελφό σου. Άλλη φορά τίποτε-τίποτε!». Θέλω να πω, όταν είδα ότι έπεφτα έξω στις κρίσεις μου, εξέταζα τον εαυτό μου: «Στην τάδε περίπτωση είχα πει για τον άλλον ότι ενήργησε έτσι, αλλά τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Άλλη φορά άλλο συμπέρασμα είχα βγάλει κι αλλιώς ήταν». Έτσι έβαλα τον εαυτό μου στη θέση του. «Άλλη φορά ,είπα, δεν θα κρίνης καθόλου. Τελεία- παύλα! Είσαι στραβός και όλα στραβά και ανάποδα τα βλέπεις. Κοίταξε να γίνης σωστός άνθρωπος». Και μετά ,όταν μου φαινόταν κάτι στραβό, έλεγα : «Κάτι καλό θα είναι , αλλά εγώ δεν το καταλαβαίνω∙ όσες φορές έβαλα αριστερό λογισμό, έπεσα έξω». Όταν πλέον σιχάθηκα τον εαυτό μου, με την καλή έννοια, όλους τους δικαιολογούσα∙ για τους άλλους έβρισκα πάντα ελαφρυντικά και μόνον τον εαυτό μου κατέκρινα. Αλλά, εάν ο άνθρωπος δεν παρακολουθή τον εαυτό του, όλα τα περνάει απαρατήρητα και μετά στην Κρίση θα είναι αναπολόγητος.

Θέλει παλληκαριά, για να κοπή η κατάκριση.
Λοιπόν:
Καλή Αρχή. STOP.
STOP των κριτικών λογισμών. Αμήν.
Καλή εξάγνιση του νου και της καρδιάς. Αμήν.

Από το βιβλίο: «ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΑΡΕΤΕΣ»

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ Ε΄
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ 
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ ΜΑΡΙΝΑ

(17 Ιουλίου)
 



Η αγία Μαρίνα γεννήθηκε στην Αντιόχεια της Πισιδίας στα χρόνια του αυτοκράτορα Κλαυδίου του Β (270 μ. Χ.). Η μητέρα της πέθανε λίγες μέρες μετά την γέννησή της και ο πατέρας της, που ήταν ιερέας των ειδώλων, ανέθεσε την ανατροφή της σε μία εξαιρετική γυναίκα χωρίς, βέβαια, να γνωρίζη ότι ήταν Χριστιανή. Έτσι η αγία Μαρίνα διδάχθηκε την αλήθεια του Ευαγγελίου από τα μικρά της χρόνια, και σε ηλικία δεκαπέντε ετών απεκάλυψε στον πατέρα της ότι είναι Χριστιανή. Εκείνος στην αρχή δοκίμασε έκπληξη και στην συνέχεια θυμό και αγανάκτηση και έπαψε να την θεωρή παιδί του. Ο έπαρχος Ολύμβριος δεν άργησε να πληροφορηθή το γεγονός και διέταξε να την συλλάβουν. Όταν όμως την είδε, θαμπώθηκε από την ομορφιά της και της ζήτησε να γίνη σύζυγός του, αφού πρώτα αρνηθή τον Χριστό. Εκείνη αντέδρασε έντονα και σε κάθε προσπάθειά του να την πείση να αποκηρύξη την πίστη της και να λατρεύση τα είδωλα, απαντούσε θαρραλέα «είμαι Χριστιανή». Τότε διέταξε και την βασάνισαν σκληρά. Της καταξέσχισαν σάρκες με ραβδιά, την κρέμμασαν και την φυλάκισαν και επειδή εξακολουθούσε να παραμένη σταθερή στην πίστη της την έκαψαν με αναμμένες λαμπάδες. Οι πληγές της όμως γιατρεύθηκαν αμέσως, με αποτέλεσμα πολλοί από τους παρευρισκομένους που είδαν το θαύμα να πιστεύσουν στον Χριστό. Τότε ο έπαρχος, τυφλωμένος από το μίσος, διέταξε να την αποκεφαλίσουν και με αυτόν τον τρόπο ετελειώθη και έλαβε τον στέφανο του μαρτυρίου.

Πως να ακουμε τα παιδία μας (2)

Προς το γάμο

Αν παρουσιάσουμε στους νέους μας το ιδανικό της χριστιανικής μονογαμίας , τους δίνουμε ήδη ένα υψηλό ιδανικό , το οποίο μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τη βοήθεια του Θεού. Οι γονείς οφείλουν να « κηρύττουν » τις χαρές και τους αγώνες της συζυγικής ζωής κυρίως με το παράδειγμά τους . Μόνο το παράδειγμα μπορεί να εξουδετερώσει τα άλλα « ιδανικά » τα οποία συναντά κανείς στη λογοτεχνία , στα τραγούδια, στον κινηματογράφο κ.λ.π. και αντιπροσωπεύουν την κοινή γνώμη γύρω μας. Τέτοια ιδανικά συνήθως παρουσιάζονται με πολύ ελκυστικό τρόπο και όχι πάντα χυδαία. Πρέπει επίσης να αναγνωρίσουμε ότι υπάρχουν πολλών βαθμών αποκλίσεις από το χριστιανικό ιδανικό. Καλό είναι να μην τις καταδικάζουμε όλες συνολικά – ειδεμή τα παιδιά δε θα μας ακούσουν.
Αν δεχόμαστε την άποψη ότι ο καθένας διαλέγει μόνος του το σύζυγό του ( στην εποχή μας δεν γίνονται πια γάμοι χωρίς την συγκατάθεση των παιδιών ) , πρέπει να δεχθούμε και τη δυνατότητα δυό νέοι να γνωριστούν πολύ στενά με την προοπτική ενός πιθανού γάμου αλλά τελικά να μην αποφασίσουν να παντρευτούν. Όμως, στην πραγματικότητα ούτε τα ραντεβού, ούτε τα συνοικέσια προετοιμάζουν το γάμο, αλλά σε αυτόν οδηγεί η προσευχή. Κάποιος χριστιανός είπε σε μερικά κορίτσια που περιέγραφαν τον ιδανικό , κατά τη γνώμη τους , σύζυγο: « Προσευχηθείτε στον Θεό να σας δώσει έναν καλό σύζυγο και μην ξεχνάτε ανάμεσα στα χαρακτηριστικά που ζητάτε , να συμπεριλάβετε το να αγαπάει εσάς και τον Θεό- και έτσι η ζωή σας θα είναι ευλογημένη » .
…
Θρησκευτική αγωγή

Οι χριστιανοί γονείς και δάσκαλοι και όλοι όσοι επιθυμούν να διδάξουν το χριστιανισμό οφείλουν να έχουν πάντα κατά νουν ότι ο κύριος σκοπός τους είναι : να εμπνεύσουν στο παιδί προσωπική αγάπη για τον Χριστό και την Μητέρα Του. Αν ένα παιδί μεγαλώνει τιμώντας τον Χριστό και την Παναγία ως αγαπημένα πρόσωπα, αυτή η αγάπη θα στεριώσει την καρδιά του στον Θεό ,κι αν αργότερα περάσει μέσα από αμφιβολίες ή ακόμα κι αν εγκαταλείψει την Εκκλησία, τουλάχιστον η καρδιά του δε θα στραφεί εναντίον του Χριστού. αυτό και μόνο μπορεί να είναι αρκετό για τη σωτηρία του.
Η θρησκευτική μόρφωση των παιδιών επιτυγχάνεται κυρίως με το παράδειγμα και με την ατμόσφαιρα αγάπης και προσευχής μέσα στο σπίτι. Η καρδιά του παιδιού συγκινείται. χωρίς εξηγήσεις κατακτά την προσευχή ως φυσική δραστηριότητα ,και χωρίς να έχει ανάγκη λογικών αποδείξεων γνωρίζει την παρουσία του Θεού.
Στους βίους των αγίων βλέπει κανείς συχνά πως η ζωή ενός αγίου επηρεάστηκε από κάποιον άγιο άνθρωπο που απλώς είδε. Ο άγιος Νεκτάριος θυμόταν πάντα την αγάπη της γιαγιάς του και πώς στεκόταν όταν προσευχόταν μπροστά στις εικόνες.
Η αγάπη, η προσευχή και το παράδειγμα είναι περισσότερο αποτελεσματικά από τα λόγια- στην πραγματικότητα είναι αυτά που δίνουν αξία στα λόγια – όταν οδηγούμε τα παιδιά προς τον Θεό. Η εργασία μας ως γονείς ή κατηχητές είναι συχνά αφανής, και μας δίνει την εμπειρία της « φοβερής » όψεως της ανθρώπινης ελευθερίας: ότι δηλαδή κανείς δεν μπορεί να επιβάλει σε άλλον άνθρωπο την αγάπη για τον Θεό. Άλλωστε δε θα θέλαμε να είναι τα πράγματα διαφορετικά. Θέλουμε να αγαπούμε τον Θεό ελεύθερα και το ευχόμαστε αυτό και για όλο το ανθρώπινο γένος. Όμως ταυτόχρονα η προσευχή για τα αγαπημένα μας παιδιά μας προκαλεί ένα διαρκή εσωτερικό πόνο. Είναι ευκολότερο να μιλάς παρά να προσεύχεσαι.
Όταν προσπαθούμε να μιλήσουμε στα παιδιά για τον Θεό και δεν μπορούμε να βρούμε τη σωστή έκφραση ή το θέμα της συζητήσεως αλλάζει, ας μη νομίζουμε ότι είμαστε υποχρεωμένοι να συνεχίζουμε την ερμηνεία μας πάση θυσία. Πρέπει μάλλον να ακολουθούμε την έμπνευση του Θεού και το μυαλό του ίδιου του παιδιού. Δε θα βοηθήσουμε τόσο τα παιδιά μας με τα λόγια μας για τον Θεό, όσο με την παραμονή μας μέσα στην παρουσία του Θεού. Οι χριστιανοί ενήλικες έχουν την τάση να πιστεύουν ότι ο Θεός απουσιάζει από τη συζήτηση, αν δεν αποτελεί Αυτός το αντικείμενό της.
Οι καλύτερες εκπαιδευτικές μέθοδοι έχουν ως στόχο να διδάξουν στα παιδιά πώς να μαθαίνουν. Υπάρχει μια παροιμία που λέει: « Δώσε στο γιο σου ένα ψάρι και θα φάει καλά σήμερα. Μάθε του πώς να ψαρεύει και θα τρώει καλά σ΄ όλη του τη ζωή ». Έτσι αντιλαμβανόμαστε το έργο μας ως χριστιανοί γονείς ή δάσκαλοι. Εμπνέουμε στα παιδιά μας την αγάπη για τον Θεό και τα διδάσκουμε πώς να βρίσκουν μόνα τους το θέλημά Του. Αν μάθουμε στα παιδιά μας να αγαπούν τον Θεό και τους αγίους, « ταύτα πάντα προστεθήσεται αυτοίς » …
…

ΑΔΕΛΦΗΣ ΜΑΓΔΑΛΗΝΗΣ 

« Σκέψεις για τα παιδιά στην Ορθόδοξη Εκκλησία σήμερα » 
ΕΚΔΟΣΗ ΤΡΙΤΗ 
ΙΕΡΑ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΚΑΙ ΣΤΑΥΡΟΠΗΓΙΑΚΗ ΜΟΝΗ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ 
ΕΣΣΕΞ ΑΓΓΛΙΑΣ 
1994

Πώς να ακούμε τα παιδιά (1)

Όταν μιλούμε με τα παιδιά μας , πρέπει να τα ακούμε προσεκτικά . Μερικές φορές οι χριστιανοί ενήλικες ακούν τα παιδιά με μισό αυτί, εκτός κι αν μιλούν για τον Θεό. Πρέπει να ακούμε με προσοχή και προσευχή οποιοδήποτε θέμα απασχολεί το παιδί , ώστε η ευλογία του Θεού να φωτίσει κάθε πτυχή της ζωής του. Κανείς δε θα υποστήριζε ότι ένα παιδί μπορεί πάντα να διακόπτει οποιαδήποτε στιγμή μια συζήτηση και να απαιτεί την προσοχή μας όποτε θέλει αυτό, αλλά πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πόσο χρόνο και πόση ενέργεια διαθέτουν οι γονείς απλώς για να συζητούν και να ακούν τα παιδιά τους. Ακόμα και όταν είμαστε απασχολημένοι , οφείλουμε να διακρίνουμε πότε η ερώτηση ενός μικρού παιδιού είναι αρκετά σοβαρή , ώστε να αξίζει να διακόψουμε την εργασία μας , επειδή μπορεί να μη μας ξαναδοθεί η ευκαιρία να απαντήσουμε σε αυτή την ερώτηση. Μόνο όταν το παιδί φτάσει σε κάποιο επίπεδο ωριμότητας, είναι δυνατόν να αναβάλλουμε για ευθετότερο χρόνο μια σοβαρή απάντηση. 
Μερικές φορές είναι καλύτερο να απαντούμε σε μια ουσιώδη ερώτηση με τρόπο φαινομενικά πρόχειρο, ιδίως όταν πρόκειται για παιδιά τα οποία « αποτραβιούνται » , όταν η συζήτηση στρέφεται σε σοβαρά θέματα. Αυτό δεν είναι προσποίηση : η προσευχόμενη καρδιά μας είναι αυτή που θα μας δείξει πώς να μιλήσουμε προς όφελος του παιδιού. 
Όταν απαντούμε σε ένα παιδί , πρέπει να απαντούμε στο ίδιο το παιδί , και όχι για να μας ακούσουν οι άλλοι ενήλικες που είναι παρόντες και ίσως διασκεδάζουν ή εντυπωσιάζονται από τις ερωτήσεις του παιδιού . Είναι πολύ σημαντικό να κάνουμε αληθινές συνομιλίες με ένα παιδί , όσο κι αν αυτές είναι προσαρμοσμένες στο επίπεδο αναπτύξεώς του. Οι ενήλικες πρέπει επίσης να προσέχουν να μη δείχνουν ότι διασκεδάζουν με τον τρόπο που εκφράζεται το παιδί , αν υπάρχει φόβος αυτή η συμπεριφορά τους να χαλάσει τη συζήτηση . « Υπάρχει καιρός για γέλιο » ( υπάρχουν πολλές ευκαιρίες για γέλιο, όταν κανείς ασχολείται με τα παιδιά … ). Αλλά υπάρχει επίσης ο καιρός που πρέπει να προσέξουμε να μη γελοιοποιήσουμε μια σοβαρή ερώτηση ή σχόλιο.
…
Για κορίτσια 

Όταν συζητάμε με τα κορίτσια για το μακιγιάζ, δεν είναι σωστό να δίνουμε την εντύπωση ότι είναι αμαρτία να θέλουν να είναι όμορφες ή να αρέσει η εμφάνισή τους στους άλλους. Μπορούμε να τις ενθαρρύνουμε να είναι όσο το δυνατόν πιο φυσικές – όχι τεχνητές ή ματαιόδοξες. Ένα πρόσωπο που φωτίζεται από μια θερμή καρδιά είναι αυθεντικά ελκυστικό για πάντα. Αν οι νέες κοπέλες προσεύχονται στον θεό να τις φωτίζει σε όλα όσα τις αφορούν, θα βρουν τελικά το σωστό μέτρο. ( Ίσως θα βοηθούσε τα κορίτσια να γνωρίζουν ότι οι κανόνες , βάσει των οποίων απαγορεύεται στις γυναίκες να κοινωνήσουν σε ορισμένες περιόδους, αποτελούν μέρος μιας γενικής αρχής σύμφωνα με την οποία υπό κανονικές συνθήκες – όταν δεν υπάρχει κίνδυνος άμεσου θανάτου- απαγορεύεται να κοινωνήσουν του Σώματος και του Αίματος του Χριστού όλοι εκείνοι που έχουν κάποια αιμορραγία . Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει ότι τίποτε το φυσικό , δηλαδή που δεν προκαλείται από τα πάθη, δεν είναι αμαρτία ) .
…
Η μουσική 

Το θέμα της ροκ μουσικής είναι σοβαρό από πνευματική άποψη- οι γονείς δεν πρέπει να είναι ικανοποιημένοι , αν απλώς δεν ενοχλούνται από την μεγάλη ένταση του ήχου. Αν ένα παιδί αγαπάει τη ροκ μουσική , είναι δύσκολο να του την απαγορεύσεις . Το πιο πιθανό αποτέλεσμα θα είναι να εφοδιαστεί με ακουστικά. Θα ήταν πιο συνετό , αν οι γονείς άκουγαν καμιά φορά μουσική μαζί με τα παιδιά τους και τα προειδοποιούσαν να μην ακούν τραγουδιστές που χρησιμοποιούν δαιμονικά ή βλάσφημα ονόματα , τίτλους τραγουδιών και λέξεις. Δεν πρέπει να παραλείπουμε να βρίσκουμε μερικά τραγούδια για τα οποία να μιλούμε πιο θετικά καθώς επίσης και να βοηθάμε τους νέους να διευρύνουν τις μουσικές τους προτιμήσεις . Πρέπει να τους προειδοποιούμε πόσο επικίνδυνο είναι να ακούν μουσική χωρίς να προσέχουν τα λόγια ή την ατμόσφαιρα που δημιουργείται από αυτά. Ένας από τους λόγους για τους οποίους οι συγκεντρώσεις φίλων είναι προτιμότερες από τις ντισκοτέκ είναι ότι στις πρώτες έχεις περισσότερες δυνατότητες επιλογής της μουσικής που θα ακούσεις. Υπάρχει μουσική η οποία ευθέως ή με υποσυνείδητα μηνύματα παρακινεί στη βία , την αυτοκτονία ή το σαρκικό πάθος. Συνήθως το πάθος για την ποπ μουσική περνά φυσιολογικά – « όσο λιγότερο συζητείται , τόσο γρηγορότερα θεραπεύεται ». Περισσότερη βλάβη προκαλείται όταν ένα παιδί δεν αισθάνεται ελεύθερο να εκφράσει ανοιχτά τις προτιμήσεις του και ακούει κρυφά. Κάποιοι έφηβοι μου εξομολογήθηκαν ότι δε θα τολμούσαν να πουν σε έναν ιερέα πως τους αρέσει η ποπ μουσική. Δεν πρέπει να τους ωθούμε στην υποκρισία δείχνοντάς τους ότι μα σοκάρουν . Ας είμαστε έτοιμοι να μιλήσουμε ακόμη και για τα πιο δύσκολα θέματα. 

…......................................................................

ΑΔΕΛΦΗΣ ΜΑΓΔΑΛΗΝΗΣ 
« Σκέψεις για τα παιδιά στην Ορθόδοξη Εκκλησία σήμερα » 
ΕΚΔΟΣΗ ΤΡΙΤΗ 
ΙΕΡΑ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΚΑΙ ΣΤΑΥΡΟΠΗΓΙΑΚΗ ΜΟΝΗ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ 
ΕΣΣΕΞ ΑΓΓΛΙΑΣ 
1994