Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή

Θέλοντας η ενορία του Αγίου Νικολάου Βασιλικής Καλαμπάκας να βοηθήσει να ρθούμε ποιο κοντά στην περίοδο αυτή , με προσευχή και κατάνυξη , σε όλη την περίοδο της μεγάλης Τεσσαρακοστής θα γίνονται οι παρακάτω ακολουθίες :

ΜΕΓΑ ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ
ΚΑΘΕ ΤΡΙΤΗ & ΠΕΜΠΤΗ Ώρα : 17.00


ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ
ΚΑΘΕ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ Ώρα : 19.00

ΒΡΑΔΥΝΕΣ ΠΡΟΗΓΙΑΣΜΕΝΕΣ
ΤΕΤΑΡΤΗ 18 ΜΑΡΤΙΟΥ Ώρα : 19.00
1 ΑΠΡΙΛΙΟΥ Ώρα : 19.30

Εκ της Ενορίας

Εκδρομή κατηχητικών

Η ενορία του Αγίου Νικολάου Βασιλικής Καλαμπάκας , διοργανώνει το Σάββατο 28 Φεβρουαρίου για κατηχητικά σχολεία εκδρομή στο χιονοδρομικό κέντρο του Σέλι .
Αναχώρηση από τον Ναό του Αγίου Νικολάου 7 το πρωί .

Για περισσότερες πληροφορίες στον
κ. Νικόλαο Χαρίση τηλ 6976217604

Περί Νηστείας

Η Νηστεία, έλεγεν ο Αββάς Υπερέχιος, είναι χαλινάρι που συγκρατεί τις κατώτερες ορμές. Όποιος την περιφρονεί, μοιάζει με αχαλίνωτο άλογο.

H Α΄και Β΄εύρεσις της τιμίας κεφαλής του Αγίου Ιωάννου του (Προδρόμου)

Ή πρώτη εύρεση έγινε στη Μαχαιρούντα, γύρω από το χώρο πού ήταν το ανάκτορο του Ηρώδη. Αφού ή Ήρωδιάς πήρε την αποτρόπαια ευχαρίστηση, να δει επί πινάκι την αιμόφυρτη κεφαλή του γενναίου προμάχου της ηθικής και της αλήθειας, διέταξε να την θάψουν σ' ένα μέρος εκεί κοντά, το όποιο πήγαινε και καταπατούσε από καιρό σε καιρό, για να ικανοποιεί το άσβεστο πάντοτε μίσος της. Στον τόπο εκείνο έμεινε θαμμένη, ώσπου την ανακάλυψαν δύο μοναχοί από την Ανατολή, στους οποίους επανειλημμένα φάνηκε σε όνειρο ό Πρόδρομος. Μετά το θάνατο των μοναχών αυτών, από χέρι σε χέρι χάθηκε. Βρέθηκε όμως πάλι, επί αυτοκράτορα Ούαλεντινιανοϋ. Όπως βλέπουμε, των επιφανών ανθρώπων του μηνύματος του Ευαγγελίου, όχι μόνο οι ψυχές δεν χάνονται και πηγαίνουν εκεί πού ή ουράνια δόξα τις καλεί, αλλά ό Κύριος μας, ούτε τα κόκκαλα των σωμάτων τους δεν αφήνει να χαθούν. Διότι με την αγία τους ζωή, αγίασαν ακόμα και αυτή την ύλη του σώματος, πού πρέπει να είναι το καθαρότατο δοχείο της ψυχής.

Με επιτυχία στέφτηκε η εθελοντική αιμοδοσία.

Με επιτυχία στέφτηκε η εθελοντική αιμοδοσία που πραγματοποίηση το Πνευματικό Κέντρο ο Άγιος Νικόλαος της Ενορίας Βασιλικής , που πραγματοποιήθηκε σήμερα Τρίτη 17 Φεβρουαρίου από τις 9.00 το πρωί ως τις 14.00 το μεσημέρι στην αίθουσα του πνευματικού κέντρου . 
Συγκεντρώθηκαν 42 φιάλες αίματος , που είναι περίπου σας πλαίσια που κυμαίνεται κάθε χρόνο η τράπεζα αίματος της Βασιλικής . 
Η τράπεζα αίματος της ενορίας Βασιλικής σύμφωνα με το καταστατικό που υπάρχει είναι μόνο για τους Κατοίκους – Ενορίτες της Βασιλικής . 
Ο πρωτοπρεσβύτερος πατήρ Σωτήριος Χαρίσης ευχαρίστησε προσωπικά τoν Διευθύντη του Νοσοκομείου Τρικάλων κ. Βλαχάκη που επέτρεψε να μετακινηθεί η μονάδα αιμοδοσία καθώς και την Διευθύντρια της αιμοδοσίας κα. Αγορίτσα και τους νοσηλευτές που ήταν στο κλιμάκιο , αλλά και σε όλους αυτούς που προσήλθαν να δώσουν αίμα . 

Εκκλησία και Τεχνολογία

Μήνυμα προς τους συνέδρους της Ημερίδος με θέμα "Τα σύγχρονα ηλεκτρονικά μέσα στην υπηρεσία του ποιμαντικού έργου της Εκκλησίας: Διαπιστώσεις και Προοπτικές"


Σεβασμιώτατοι
Θεοφιλέστατοι,
Ἀδελφοὶ Συμπρεσβύτεροι, 
Ἐλλογιμώτατοι κ. Καθηγητές.

Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε! 

Δυὸ διαφορετικὲς ὄψεις παροῦσες στὸ σημερινὸ κόσμο ἐξακολουθοῦν νὰ διαγράφουν τὰ ἀποτελέσματα τῆς χρήσης τῆς τεχνολογίας ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο. Ἡ πρώτη θεωρεῖ τὴν τεχνολογία καὶ τὰ ἐπιτεύγματά της σὰν μιὰ διαρκῆ εὐλογία γιὰ τὸν ἄνθρωπο καὶ τὴν κοινωνία. Ἡ τεχνολογία ἐμφανίζεται σὰν ἡ κινητήρια δύναμη τῆς προόδου, ποὺ μπορεῖ νὰ δώσει τὶς λύσεις στὰ κοινωνικά μας προ-βλήματα, ὁ βοηθὸς στὴν ἀπελευθέρωση τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τυχὸν καταδυνα-στεύσεις του, ἡ πηγὴ τῆς μόνιμης εὐημερίας του. Ἡ ὄψη αὐτὴ ἔχει τὶς ρίζες της στὶς εὐρωπαϊκὲς κοινωνικὲς φιλοσοφίες τοῦ 19ου αἰώνα τῶν Simon, Marx καὶ Comte. Υἱοθετεῖται εὔκολα ἀπὸ πολλοὺς ἐπιστήμονες καὶ μηχανικούς, ἀπὸ ἀρχηγοὺς κρατῶν καὶ ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἀναζητοῦν μιὰ ἐλπίδα καὶ στὴν ἀναζήτησή τους αὐτὴ ἐμπιστεύονται τὶς ἐπιστημονικὲς καὶ τεχνικὲς δυνατότητες τοῦ ἀνθρώπου γιὰ καλύτερο αὔριο. 
Μιὰ δεύτερη ὄψη ἐμφανίζει τὴν τεχνολογία σὰν μιὰ κατάρα γιὰ τὸν ἄνθρωπο. Εἶναι αὐτὴ ποὺ μειώνει τὶς δουλειὲς τῶν ἀνθρώπων δημιουργώντας ἀνεργία, καταργεῖ τὴν ἰδιωτικὴ ζωὴ καὶ παρεμβαίνει στὰ προσωπικά του δεδο-μένα, τὴν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου καὶ γενικότερα τὴν ἀξιοπρέπειά του. Σύμ-φωνα μὲ αὐτὰ ἡ τεχνολογία εἶναι αὐτόνομη καὶ δύσκολα ἐλέγξιμη, προβάλλο-ντας ὑλιστικὲς ἀρχὲς καὶ καταστρέφοντας τὶς θρησκευτικὲς ἀξίες, δημιουργώ-ντας ἕνα ἀσφυκτικὸ περιβάλλον ποὺ δηλητηριάζει τὴ φύση καὶ ὑποβιβάζει τὴν ἀνθρώπινη προσωπικότητα. Ἡ ὄψη αὐτὴ ἀρχίζει καὶ ἐμφανίζεται στὴν ἐποχή μας μὲ τὰ οἰκολογικὰ καὶ κοινωνικὰ προβλήματα, ποὺ προκύπτουν ἀπὸ τὴν ἀλόγιστη χρήση τῶν τεχνολογικῶν ἐπιτευγμάτων. 
Κάθε μία ἀπὸ αὐτὲς τὶς ὄψεις ἀντανακλᾶ πραγματικὰ προβλήματα ποὺ ἀναφέρονται στὴ σχέση τῆς τεχνολογίας μὲ τὴν κοινωνία μας. Μποροῦμε νὰ ἐντοπίσουμε διάφορες ἐμπειρικὲς ἀποδείξεις ποὺ ἐνισχύουν τὴν μία ἢ τὴν ἄλλη θέση, χωρὶς νὰ προσθέτουμε ἰδιαίτερη γνώση στὴν κατανόηση τῶν πραγματικῶν μηχανισμῶν μὲ τοὺς ὁποίους ἡ τεχνολογία ὁδηγεῖ τὴν κοινωνικὴ ἀλλαγὴ στὸ μέλλον. Τὰ τελευταῖα χρόνια στὰ ὁποῖα δίνεται μεγάλη ἔμφαση στὴν οἰκολογικὴ τεχνολογία, δηλαδὴ στὴν τεχνολογία ἐκείνη ποὺ ἐξυπηρετεῖ τὸν ἄνθρωπο καὶ ἐπιλύει τὶς διευρυμένες ἀνάγκες του, χωρὶς ὅμως νὰ καταστρέφει τὴν περιβαλλοντικὴ ἰσορροπία τῶν οἰκοσυστημάτων, δημιουργοῦνται εὐαισθησίες καὶ ἐρωτήματα σχετικὰ γιὰ τοὺς τρόπους σύσφιξης τῆς σχέσης τῶν εἰδικῶν τῆς τεχνολογίας μὲ τὶς κοινωνικὲς καὶ θεολογικὲς ἐπιστῆμες καὶ τὸν πολιτισμό. 
Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος συμμετέχοντας στὶς ἀνησυχίες τοῦ λαοῦ μας τόσο γιὰ τὶς προοπτικὲς ποὺ ἀνοίγονται μὲ τὶς νέες τεχνολογίες γιὰ τὴν ἀποτελεσματικότερη διαποίμανση τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν καὶ τὴ σύσφιξη τῶν προσωπικῶν σχέσεων τῶν Ἐνοριῶν, ὅσο καὶ γιὰ τὰ προβλήματα ποὺ ἐμφανίζονται καὶ δημιουργοῦνται ἀπὸ τὴν πολυπλοκότητα τῶν συσκευῶν τῆς πληροφορικῆς καὶ τὶς δυνατότητες ποὺ δίνονται μὲ αὐτὲς στὸν καθένα μας γιὰ πρόσβαση σὲ εὖρος πληροφοριῶν, ἀκόμη καὶ σὲ αὐτὲς ποὺ ὀνομάζονται εὐαίσθητες, διοργανώνει τὴν ἡμερίδα αὐτή. 
Τὸ ἐνδιαφέρον τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καὶ προσωπικὰ ἐμοῦ δὲν εἶναι τυχαῖο, ἀλλὰ ξεκινάει ἀπὸ τὴν ἐντολὴ τοῦ Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν Παύλου «πάντα δὲ δοκιμάζετε, τὸ καλὸν κατέχετε, ἀπὸ παντὸς εἴδους πονηροῦ ἀπέχεσθε» (Α΄ Θεσ. ε΄ 21-22), ἀλλὰ καὶ τὴ συνολικὴ θέση τῆς παράδοσής μας καὶ τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας γιὰ τὴν ἀποδοχὴ τῶν νέων τεχνολογιῶν καὶ τῶν θύραθεν μὲ προσοχὴ καὶ εὐλάβεια στὸ πρόσωπο κάθε ἀνθρώπου ἔχοντες πάντα κατὰ νοῦν ὅτι οἱ τέχνες καὶ οἱ ἐπιστῆμες ὑπάρχουν γιὰ νὰ προσφέρουν στὸν ἄνθρωπο τὰ ἀναγκαῖα, ὅπως πολὺ ὄμορφα μᾶς λέγει ὁ μεγάλος πατέρας τῆς Ἐκκλησίας μας, ἅγιος Γρηγόριος ὁ Νύσσης: «Καὶ προσῆκεν εὐκαίρως εἰπεῖν καὶ τὸ τοῦ Βαρούχ• Οὗτος ἐξεῦρε πᾶσαν ὁδὸν ἐπιστήμης καὶ ἔδωκεν αὐτὴν ᾿Ιακὼβ τῷ παιδὶ αὐτοῦ. Διὰ τοῦτο τέχναι ἔμπυροι, καὶ πυρὸς χωρίς, καὶ ἄλλαι ἔνυδροι, καὶ μυρίαι τῶν ἐπιτηδευμάτων εὑρέσεις, ἵνα ταῖς τοῦ βίου χρείαις ἀνενδεὴς ἡ διακονία γένηται. Καὶ ὁ μὲν Θεὸς οὕτως, ὁ πρῶτος τῆς εὐποιΐας εὑρετὴς καὶ τῶν ἡμῖν ἀναγκαίων πλούσιος ὁμοῦ καὶ συμπαθὴς χορηγός» (Γρηγορίου Νύσσης, Περὶ φιλοπτωχίας καὶ εὐποιΐας, PG 46, 464B).
Μὲ αὐτὲς τὶς σκέψεις, τὶς εὐχὲς καὶ τὶς προσδοκίες μου χαιρετίζω αὐτὴν τὴν Ἡμερίδα, τὴν ὁποία διοργανώνει ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ εὔχομαι τὴν κατὰ Θεὸν ἀξιοποίηση τῶν πορισμάτων αὐτῆς, ὡς καὶ πλούσιον τὸν ἀμιτὸν ἐν τοῖς διακονίοις ὑμῶν, «ἵνα δῴη ὑμῖν κατὰ τὸν πλοῦτον τῆς δόξης αὐτοῦ κραταιωθῆναι διὰ τοῦ Πνεύματος αὐτοῦ εἰς τὸν ἔσω ἄνθρωπον, κατοικῆσαι τὸν Χριστὸν διὰ τῆς πίστεως ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν» (Ἐφεσ. γ΄ 16-17).

Με τη ματιά ενός Αγίου

Άγ. Ιωάννης της Κροστάνδης

Όλη μου η ευτυχία ή η δυστυχία εξαρτάται από τους λογισμούς μου και από τις διαθέσεις της καρδιάς μου. Αν οι λογισμοί κι οι διαθέσεις μου είναι σύμφωνα με την αλήθεια του Θεού, με το θέλημά Του, τότε είμαι αναπαυμένος, γεμάτος θείο φως, χαρά κι ευλογία. Αν όχι, τότε είμαι ανήσυχος, γεμάτος με πνευματικό και ψυχοφθόρο σκότος, νιώθω να με βαραίνει η απόγνωση. Αν μεταβάλλω τελείως τους απατηλούς κι ακάθαρτους λογισμούς και τις διαθέσεις της καρδιάς μου και τους κάνω αληθινούς και θεάρεστους, τότε αποκτώ πάλι ανάπαυση κι ευλογία.

Ο πλησίον μου είναι μια ύπαρξη με ίσα δικαιώματα μαζί μου. Είναι ένας άνθρωπος σαν και μένα, πλασμένος κατ’ εικόνα Θεού. Κι αφού είναι σαν και μένα, πρέπει να τον αγαπώ όπως αγαπώ και τον εαυτό μου. «Αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν» (Ματθ. κβ΄ 39). Πρέπει να τον φροντίζω και να τον προσέχω όπως προσέχω τη σάρκα και το αίμα μου, να του φέρομαι στοργικά, ευγενικά, καλοσυνάτα, να του συγχωρώ τις αστοχίες όπως θα συγχωρούσα και τις δικές μου, όπως θα ‘θελα να συγχωρήσουν κι οι άλλοι τα σφάλματά μου και να μου φέρονται με συγκατάβαση. Δηλαδή, όπως θα ‘θελα οι άλλοι άνθρωποι να μην παρατηρούν τα λάθη μου, σαν να μην υπάρχουν, ή να τα αγνοούν με ευγένεια, με καλοσύνη και μεγαλοψυχία, το ίδιο πρέπει να κάνω κι εγώ στον αδελφό μου.

Ο σαρκικός άνθρωπος δεν μπορεί να καταλάβει την ευλογία και την πνευματική ευφροσύνη που απολαμβάνουμε με την προσευχή και την άσκηση της αρετής. Ούτε στο ελάχιστο δεν μπορεί να κατανοήσει τι ευλογία και ποια μακαριότητα μάς περιμένει στον άλλο κόσμο. Δε γνωρίζει τίποτα υψηλότερο από την επίγεια σαρκική χαρά. Τις μέλλουσες ευλογίες τις λογαριάζει φαντασίες. Ο πνευματικός άνθρωπος όμως γνωρίζει εμπειρικά την ευλογία που νιώθει η ενάρετη ψυχή, γιατί η καρδιά του προγεύεται από τώρα τη μέλλουσα μακαριότητα.

Όσο περισσότερο προοδεύει στην πνευματική ζωή ο άνθρωπος, τόσο περισσότερο πνευματοποιείται. Αρχίζει σιγά σιγά να βλέπει παντού το Θεό, την ύπαρξη της δύναμής Του σε όλα τα πράγματα. Βλέπει παντού και πάντα τον εαυτό του να κατοικεί στο Θεό, να εξαρτάται απ’ Αυτόν ακόμα και στα πιο παραμικρά πράγματα. Αντίθετα, όσο περισσότερο ο άνθρωπος είναι δοσμένος στο σαρκικό τρόπο ζωής, τόσο περισσότερο σαρκικός γίνεται. Δε βλέπει παντού το Θεό. Δεν Τον βλέπει ούτε και στα πιο θαυμαστά επιτεύγματα της θείας Του δύναμης. Το μόνο που βλέπει παντού είναι σάρκα και ύλη. Στα δικά του μάτια ο Θεός δεν υπάρχει ποτέ και πουθενά. (πρβλ. Ψαλμ. 35:)

www.xfd.gr

Το ελάφι

Όπως το ελάφι πάντα μέσα στα βουνά ποθεί            
ψάχνοντας νερό για να βρει, λίγο να ξεδιψασθεί…
…Έτσι κι η καρδιά μου πάντα, τρέχει και ποθεί να βρει,
τον Κύριο, τον Άγιο, έστω και για μια στιγμή.
 
Κι όταν ο εχθρός με λύσσα σκύβει μεσ’ τ’ αυτί κρυφά
και με πονηριά μου λέει, «πού είναι ο Θεός σου πια;»… 
…Στρέφω το δειλό μου βλέμμα εις τον ουρανό ψηλά, 
στον Κύριο, τον Άγιο, για να βρω παρηγοριά.
 
Τότε, κι η καρδιά μου, λέει: «Ξέχασες πόσες φορές,
σ’ έσωσε από κίνδυνους κι από τόσες σύμφορες;
Έλπιζε εις τον Θεό σου, με αγκάλες ανοιχτές 
ο Κύριος σε προσκαλεί, σε αθάνατες πήγες.
 

Για μια ακόμα χρονιά το

ενοριακό πνευματικό κέντρο Βασιλικής                                   << ο Άγιος Νικόλαος >>

διοργανώνει εθελοντική αιμοδοσία ,

που θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 17 Φεβρουαρίου . 

"ΠΩΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΝ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ"

 Ελευθεροτυπία, 14.10.2007

 Είναι πολύ μεγάλο αγαθό η ζωή για να χωρέσει σε λίγα ή πολλά χρόνια. Είναι πολύ βαθιά η ανάγκη και η επιθυμία της για να την χορτάσει κανείς ή να συμφιλιωθεί με τον πεπερασμένο χαρακτήρα της. Ὀσο κι αν κάποιος την χαίρεται, καταλαβαίνει ότι τον ξεγελάει, Όσο κι αν πιστεύει στη μεταθανάτια συνέχισή της, δυσκολεύεται στον αποχωρισμό της. Είναι τόσο ανθρώπινο αυτό, γιατί είναι τόσο ανθρώπινη αυτή. 

Ο άνθρωπος όμως έχει μέσα του και την άχρονη ζωή και την υπέρ φύσιν θεϊκότητα. Εκεί που τον παραδίδει αβοήθητο η ιατρική, εκεί που τον προδίδει η λογική, εκεί που τον εγκαταλείπει το συναίσθημα, εκεί που τον αφήνει απαρηγόρητο η φυσική του επιθυμία, εκεί τον ενισχύει η ελπίδα, εκεί τον ζωντανεύει η πίστη, εκεί τον υποδέχεται ο Θεός.

Τότε μπορεί να δει μέσα στη ζωή το ψέμα, να διακρίνει μέσα στην επιτυχία την απάτη, να αντικρύσει μέσα στην επιθυμία του να ζήσει την απόδειξη της αιώνιας προοπτικής του.

Για τον πιστό χριστιανό, ο θάνατος είναι ανάπαυση, ανάσταση, τελείωση, μακαριότητα. Μετάβαση από την εμβρυϊκή ζωή αυτού του κόσμου στο λυτρωτικό φως της όντως ζωής.

Είναι μεγάλη πύλη η πίστη. Είναι αληθινή ζωή η ...άλλη ζωή.

Ο θάνατος μπορεί να γίνει και επιθυμητός. 

Προ ετών, ήμουν παρών στις τελευταίες επίγειες στιγμές μιας κοπέλλας. Τότε που αντάλλασε τις τελευταίες σταγόνες του χρόνου της με τους ποταμούς των ελπίδων της αιωνιότητας. Μου ζήτησε να σκύψω, και ψιθύρισε: δεν προσδοκώ ανάσταση νεκρών, προσδοκώ τη δική μου ανάσταση. Είμαι βαθιά ευτυχισμένη. Μου φίλησε το χέρι και ξεψύχησε... Το χαμόγελο και η ειρήνη της έμειναν αποτυπωμένα στο νεκρό πρόσωπό της. Δεν είχε πεθάνει. Είχε κοιμηθεί...

Μεσογαίας κκ.Νικόλαος