Κυριακή: η ΠρωτοΧριστιανική Μέρα Λατρείας

Ποια μέρα προτιμούσαν οι πρώτοι Χριστιανοί για την λατρεία του Κυρίου τους, του Ιησού Χριστού; Όπως είδαμε στο προηγούμενο άρθρο, αυτή η μέρα δεν ήταν το Σάββατο, αφού ως μέρος του Μωσαϊκού Νόμου, έπαψε να ισχύει με τον ερχομό και την θυσία του Μεσσία Ιησού. Ποτέ άλλωστε δεν αναφέρει η Καινή Διαθήκη συνάθροιση λατρείας της Εκκλησίας ημέρα Σάββατο. ΄Ολες τις φορές που αναφέρεται το Σάββατο, είναι πάντοτε συνδεδεμένο με την Συναγωγή και την Ιουδαϊκή Θρησκεία.


Η μαρτυρία της Καινής Διαθήκης

Ας δούμε την διδασκαλία της Καινής Διαθήκης πάνω σε αυτό το ζήτημα: «Εμείς, όμως αποπλεύσαμε από τους Φιλίππους, ύστερα από τις ημέρες των αζύμων, και σε πέντε ημέρες ήρθαμε σ’ αυτούς στην Τρωάδα, όπου διαμείναμε επτά ημέρες. Και κατά την πρώτη ημέρα της εβδομάδας, ενώ οι μαθητές ήσαν συγκεντρωμένοι για το κόψιμο του ψωμιού, ο Παύλος συνομιλούσε μαζί τους, καθώς επρόκειτο την επομένη ημέρα να αναχωρήσει. Και παρέτεινε τον λόγο μέχρι τα μεσάνυχτα» (Πράξεις 20:6-7). Αυτή η περικοπή είναι αρκετά διαφωτιστική για την μέρα λατρείας της αποστολικής Εκκλησίας. Ενώ οι απόστολοι πήγαν στην Τρωάδα, δηλ. την αρχαία Τροία, και έμειναν εφτά μέρες, ποια μέρα διάλεξαν για συνάθροιση λατρείας; Όπως διαβάζουμε, διάλεξαν την Κυριακή και όχι το Σάββατο, που θα μπορούσαν να διάλεγαν εάν πίστευαν ότι αυτό ίσχυε για τους χριστιανούς! Αυτό αποδεικνύει καθαρά ότι η πρώτη Εκκλησία προτιμούσε την Κυριακή και όχι το Σάββατο για τις συναθροίσεις λατρείας της.

Και ο λόγος που διάλεξαν οι πρώτοι Χριστιανοί την πρώτη μέρα της εβδομάδας, ήταν η Ανάσταση του Ιησού: «Και αφού αναστήθηκε το πρωί της πρώτης ημέρας της εβδομάδας, φάνηκε πρώτα στη Μαρία τη Μαγδαληνή, από την οποία είχε βγάλει επτά δαιμόνια» (Μάρκος 16:9). Δείτε επίσης: Ματθαίος 28: 1-6, Λουκάς 24: 1-7, Ιωάννης 20: 1-9.

Σύμφωνα με την Γραφή, «ο Χριστός είναι η απαρχή [της Ανάστασης]» (Α’ Κορ. 15:23). Και στην Παλαιά Διαθήκη συμβολίζονταν από το χειρόβολο από τις απαρχές του θερισμού που κινούσε ο ιερέας μπροστά στον Κύριο, αμέσως μετά το Πάσχα, την Κυριακή, «την επομένη του Σαββάτου» (Λευιτικό 23:10-11).


Το Δείπνο του Κυρίου

Την μέρα που συναθροίζονταν οι πρώτοι Χριστιανοί κάθε εβδομάδα, έκαναν και το Δείπνο του Κυρίου. Αυτό το δείχνει και η μαρτυρία των Αποστολικών Πατέρων (παρατίθενται πιο κάτω) , αλλά και το εδάφιο Πράξεις 20:7. Μερικοί επιχειρηματολογούν ότι η κλάση του άρτου δεν είναι το Δείπνο του Κυρίου, αλλά τα κοινά γεύματα. Η κλάση του άρτου, δεν μπορεί να είναι μόνο τα Κοινά Γεύματα, διότι αναφέρεται μεταξύ άλλων θρησκευτικών πρακτικών της αρχαίας Εκκλησίας: «Και έμεναν σταθερά στη διδασκαλία των αποστόλων, και στη κοινωνία, και στο κόψιμο του ψωμιού και στις προσευχές» (Πράξεις 2:42).

Επίσης η Καινή Διαθήκη μαρτυρεί κάθε πότε γίνονταν το Δείπνο του Κυρίου! Προσέξτε τα ακόλουθα εδάφια: «…Συνέρχεστε όχι για το καλύτερο, αλλά για το χειρότερο. Επειδή, πρώτα μεν, όταν συνέρχεστε στην εκκλησία, ακούω ότι υπάρχουν ανάμεσά σας σχίσματα…Όταν λοιπόν, συνέρχεστε στον ίδιο χώρο, τούτο δεν είναι να φάτε Κυριακό δείπνο….Να σας επαινέσω σε τούτο; Δεν σας επαινώ. Επειδή εγώ παρέλαβα από τον Κύριο, εκείνο το οποίο και παρέδωσα σε σας, ότι ο Κύριος Ιησούς κατά τη νύχτα που παραδινόταν, πήρε ψωμί….» (Α’ Κορινθίους 11: 17-18,20,22-23). Αν και μερικοί ισχυρίζονται ότι το Δείπνο του Κυρίου γίνονταν αραιά, ετήσια, ή λίγες φορές τον χρόνο, τούτη η βιβλική περικοπή δείχνει το αντίθετο! Το Δείπνο του Κυρίου γίνονταν «όταν συνέρχονταν», κάθε φορά που συναθροίζονταν για λατρεία! Το Δείπνο του Κυρίου γίνονταν τακτικά, σύμφωνα με αυτήν την βιβλική περικοπή. ΄Ηταν μέρος της κανονικής συνάθροισης της Εκκλησίας, κάθε Κυριακή!

www.diakrisis.gr