Οσιος Ιωσήφ (Υμνογράφος) - Νεομάρτυς Παύλος (Ρώσος)

Οσιος Ιωσήφ (Υμνογράφος)

Καταγόταν από τη Σικελία. Ό πατέρας του ονομαζόταν Πλωτίνος, ή δε μητέρα του Άγάθη, καί τον άνέθρεψαν με τα διδάγματα καί το ζωντανό πνεύμα της χριστιανικής ευσέβειας. Από την παιδική του ηλικία, διακρίθηκε για την προτίμηση πού είχε στα ιερά γράμματα καί την απαγγελία Ιερών ύμνων, πού έψαλλε με πολλή αισθηματικότητα καί τέχνη. Όταν πέθανε ό πατέρας του, μαζί με τη μητέρα καί την αδελφή του, κατέφυγε στην Πελοπόννησο. Από 'κει ύστερα στη Θεσσαλονίκη, όπου έγινε μοναχός καί χειροτονήθηκε έπειτα Ιερέας. Στή νέα του ζωή διακρίθηκε για τον ιερό ζήλο του καί την άσκητικότητα των συνηθειών του. Διέπλασε χαρακτήρα σύμφωνα με την ακρίβεια των χριστιανικών παραγγελμάτων, αναδείχθηκε πράος, ταπεινόφρων καί άκακος. Εκεί επίσης, συστηματοποίησε την καλλιγραφική αντιγραφή καί σύνθεση εκκλησιαστικών ύμνων. Μετά από καιρό πήγε στην Κων/πολη, όπου γνώρισε το Γρηγόριο το Δεκαπολίτη καί συγκατοίκησαν για λίγο μαζί σ' ένα κελί. Επειδή όμως αντέδρασε στα διατάγματα του εικονομάχου βασιλιά Λέοντα του Ε', έξεδιώχθη στη Ρώμη. Στό δρόμο τον απήγαγαν πειρατές στην Κρήτη καί από κει επανήλθε στην Κων/πολη, όπου καί πέθανε σε 6αθύ γήρας το 842. Δικό του έργο κατά μέγα μέρος, αποτελεί καί ή λεγόμενη Παρακλητική.


Άπολυτίκιον. Ηχος γ'. Την ωραιότητα.
Το δωδεκάχορδον του Λόγου όργανον, την παναρμόνιον λύραν της χάριτος, το Ύμνογράφον Ιωσήφ τιμήσωμεν επαξίως· ούτος γαρ ανύμνησε, μελιχροίς μελωδήμασι, Πνεύματι κινούμενος, των Αγίων παν σύστημα. Μεθ' ων καί ικετεύει άπαύστως, δούναι ημίν πταισμάτων λύσιν.


Νεομάρτυς Παύλος (Ρώσος)
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ό Ρώσος ό Απελεύθερος
Ό νεομάρτυρας αυτός ήταν Ρώσος στην καταγωγή καί σε παιδική ηλικία αιχμαλωτίσθηκε από τους Τατάρους, από τους οποίους τον αγόρασε κάποιος χριστιανός στην Κων/πολη καί τον ελευθέρωσε. Στήν πόλη αυτή ό Παύλος παντρεύτηκε Ρωσίδα γυναίκα , πρώην αιχμάλωτη, με την οποία ζούσε ζωή ευσεβή. Κάποτε όμως τον κατέλαβε επιληψία καί τον οδηγούσαν στον Ναό της Θεομήτορος, της επονομαζόμενης του Μογλουνίου. Στό δρόμο συνάντησε Τούρκους καί άρχισε να ζητάει άπ' αυτούς βοήθεια, φωνάζοντας "Άγαρηνός είμαι". Οι Τούρκοι αυτοί ανέφεραν το γεγονός στον Βεζίρη, πού πρόσταξε τη σύλληψη των Ιερέων του προαναφερθέντος Ναού καί του ιδίου του μάρτυρα. Όταν ό Παύλος, κατά την παραμονή του στον Ναό, έγινε καλά, παρουσιάστηκε στον άρχοντα, ό όποιος του ζητούσε να ομολογήσει επίσημα τον μουσουλμανισμό καί θα του εξασφάλιζε δόξες καί τιμές. Ενώ στην αντίθετη περίπτωση, τον απειλούσε με βασανιστήρια καί θάνατο. Ό Παύλος, ένδυναμούμενος από τη σύζυγο του, πού τον συνόδευε, ομολογούσε με θάρρος τον Χριστό. Όποτε τον έριξαν στη φυλακή καί ύπέμεινε με καρτερία τα βασανιστήρια. Όταν καί πάλι ομολόγησε τον Χριστό μπροστά στο Βεζίρη, οδηγήθηκε δέσμιος στον Ιππόδρομο "Ατ μεϊντάν", όπου έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου, αφού τον αποκεφάλισαν. Ηταν 3 Απριλίου, Μεγάλη Παρασκευή, το έτος 1683. Μαρτύριο του Αγίου συνέγραψε ό Ιωάννης Καρυοφύλλης.

από το μηνολόγιο της ημέρας