Σύμφωνα με το προαιώνιο σχέδιο του Θεού, ο οποίος επιθυμούσε να ετοιμάσει ένα πάναγνο κατοικητήριο για να κατασκηνώσει μαζί με τους ανθρώπους, δεν επετράπη στον Ιωακείμ και την Άννα να αποκτήσουν απογόνους. Και οι δύο είχαν φθάσει σε προχωρημένη ηλικία και είχαν μείνει στείροι – συμβολίζοντας την ανθρώπινη φύση, στρεβλωμένη και αποξηραμένη από το βάρος της αμαρτίας και του θανάτου -, δεν έπαυσαν ωστόσο να παρακαλούν τον Θεό να τους λυτρώσει από το όνειδος της ατεκνίας. Όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, ο Θεός έστειλε τον Αρχάγγελο Γαβριήλ στον Ιωακείμ που είχε αποσυρθεί σε ένα βουνό και στην Άννα που θρηνούσε την δυστυχία της στον κήπο τους, για να τους αναγγείλει ότι επρόκειτο σύντομα να εκπληρωθούν στο πρόσωπό τους οι πάλαι προφητείες και ότι θα γεννούσαν τέκνο που προοριζόταν να καταστεί η αυθεντική Κιβωτός της καινής Διαθήκης, η θεία Κλίμαξ, η άφλεκτος Βάτος, το αλατόμητον Όρος, ο ζωντανός Ναός όπου θα κατοικούσε ο Λόγος του Θεού <1>. Την ημέρα αυτή, με την σύλληψη της Αγίας Άννης, τερματίζεται η στειρότητα της ανθρώπινης φύσης, που χωρίσθηκε από τον Θεό δια του θανάτου· και με την υπέρ φύσιν τεκνοποίηση αυτής που είχε μείνει στείρα έως την ηλικία κατά την οποία δεν μπορούν πλέον φυσιολογικά να τεκνοποιήσουν οι γυναίκες, ο Θεός ανήγγειλε και επιβεβαίωσε το πλέον υπερφυές θαύμα της ασπόρου συλλήψεως και την αμώμου γεννήσεως του Χριστού από τα σπλάγχνα της Υπεραγίας Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας.
Παρότι εγεννήθη από θεία επέμβαση, η Παναγία προήλθε από σύλληψη μέσω συνευρέσεως ανδρός και γυναικός κατά τους νόμους της ανθρώπινης φύσης μας, της πεπτωκυίας και δέσμιας της φθοράς και του θανάτου μετά το προπατορικό αμάρτημα (βλ. Γέν. 3,16) <2>. Σκεύος εκλογής, τίμιος Ναός που προετοίμασε ο Θεός πρό των αιώνων, η Θεοτόκος είναι η πλέον αγνή και τέλεια αντιπρόσωπος της ανθρωπότητας, αλλά δεν βρίσκεται εκτός της κοινής κληρονομίας και των συνεπειών του αμαρτήματος των πρωτοπλάστων. Ακριβώς όπως έπρεπε, για να μας λυτρώσει ο Χριστός από το κράτος του θανάτου δια του εκουσίου Σταυρικού Του θανάτου (βλ. Εβρ. 2,14), να γίνει ο σαρκωθείς Λόγος του Θεού όμοιος με τον άνθρωπο στα πάντα πλην της αμαρτίας, εξίσου απαραίτητο ήταν η Μητέρα Του, στα σπλάγχνα της οποίας ο Λόγος του Θεού ενώθηκε με την ανθρώπινη σάρκα, να είναι σε κάθε τι όμοια με εμάς, υποκείμενη στην φθορά και στον θάνατο, μή τυχόν και θεωρηθεί ότι η Λύτρωση και η Σωτηρία δεν μας αφορούν απολύτως και εξ ολοκλήρου, εμάς του απογόνους του Αδάμ. Η Θεοτόκος εξελέγη μεταξύ των γυναικών όχι τυχαίω τω τρόπω, αλλά γιατί ο Θεός είχε προβλέψει προαιωνίως ότι θα ήταν σε θέση να διαφυλάξει τελείως την αγνότητά της ώστε να Τον δεχθεί μέσα της <3>. Και ενώ συνελήφθη και γεννήθηκε όπως όλοι μας, αξιώθηκε να καταστεί κατά σάρκα Μητέρα του Υιού του Θεού και κατά πνεύμα μητέρα όλων μας. Γλυκύτατη και φιλεύσπλαγχνος, είναι σε θέση να μεσιτεύει υπέρ ημών ενώπιον του Υιού της, ώστε να μας χαρίσει Εκείνος το μέγα έλεος.
Ακριβώς όπως ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός είναι ο καρπός της παρθενίας της, η Υπεραγία Θεοτόκος ήταν καρπός της σωφροσύνης του Ιωακείμ και της Άννας. Ακολουθώντας αυτήν την οδό της αγνότητος και εμείς, μοναχοί και σώφρονες χριστιανοί, κάνουμε να γεννηθεί και να μεγαλώσει μέσα μας ο Σωτήρας Χριστός.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1 Βλ. εκτενέστερη ανάπτυξη στο Γενέθλιο της Θεοτόκου [8 Σεπτ.].
2 Η Ορθόδοξος Εκκλησία απορρίπτει το δόγμα της “ασπίλου Συλλήψεως” που κατοχύρωσε η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία το 1858, χωρίς ωστόσο να μειώνει την τιμή της Θεοτόκου. Διότι, σύμφωνα με τους Πατέρες της Εκκλησίας, δεν κληρονομούμε την προσωπική ευθύνη της αμαρτίας του Αδάμ, αλλά απλώς τις συνέπειες του προπατορικού αμαρτήματος: τον θάνατο, την φθορά και τα αδιάβλητα πάθη (συμπεριλαμβανομένης της αναπαραγωγής μέσω της σαρκικής ένωσης) που δημιουργούν στον άνθρωπο μια ροπή προς την ηδονή. Για τον λόγο αυτό, οι Ορθόδοξοι δεν έχουν καμιά δυσκολία να αναγνωρίσουν ότι η Θεοτόκος ήταν κληρονόμος, όπως όλοι μας, των συνεπειών της παρακοής του Αδάμ (μόνος ο Χριστός ήταν απαλλαγμένος), αλλά ότι ήταν ταυτόχρονα και αγνή και αναμάρτητος σε προσωπικό επίπεδο, αφού εν ελευθερία διαφυλάχθηκε από όλες τις έλξεις του κόσμου και των παθών, και εκουσίως συνεργάσθηκε στην εκπλήρωση του σωτηρίου σχεδίου του Θεού, υπακούοντας με πραότητα στην βούλησή Του: Ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά του ρήμα σου, απάντησε τον Άγγελο (Λουκ. 1,38).
3 Αυτό είναι το νόημα των Εισοδίων της Θεοτόκου, που εορτάζουμε στις 21 Νοεμβρίου.
Πηγή: “Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας”, υπό ιερομονάχου Μακαρίου Σιμωνοπετρίτου, εκδ. Ίνδικτος (τόμος τέταρτος – Δεκέμβριος, σ. 93-95)
Μέσα σε κλίμα μεγαλοπρεπείας και εκκλησιαστικής λαμπρότητος εορτάστηκε η ιερά Μνήμη του Πολιούχου της ενορία Βασιλικής , Αγίου Νικολάου Αρχιεπίσκοπου Μύρων της Λυκίας.
Την παραμονή της Εορτή πραγματοποιήθηκε Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός , όπου προέστη ο Αγιορείτης Αρχιμανδρίτης π. Κυριακός Χολέβας .
Την κυριώνυμο ημέρα προέστη της ευχαριστιακής συνάξεως ο Πρωτοσύγκελος της Ιεράς Μητροπόλεως Σταγών και Μετεώρων Αρχιμανδρίτης π. Γεώργιος Στέφας και συλλειτουργούντων από τον Αγιορείτη Αρχιμανδρίτη π. Κυριακό Χολέβα και τον Πρωτοπρεσβύτερο Σωτήριο Χαρίση .
Τον θείο λόγο κήρυξε ο Πρωτοσύγκελος π. Γεώργιος Στέφας , ο οποίος με ιλαρότητα και γλαφυρότητα, ανεφέρθη στην μεγάλη μορφή του Αγίου Νικολάου Αρχιεπίσκοπου Μύρων της Λυκίας .
Ο Έρανος αγάπης στην ενορία του Αγίου Νικολάου Βασιλικής θα πραγματοποιηθεί όπως κάθε χρόνο,
απο 7 έως 20 Δεκεμβρίου 2009
Τηλέφωνα επικοινωνίας :
24320 91441 Ι.Ν ΑΓ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ
6972696405 Π. ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΧΑΡΙΣΗΣ
Ένας πατέρας με οικονομική άνεση, θέλοντας να διδάξει στο γιο του τι σημαίνει φτώχεια, τον πήρε μαζί του για να περάσουν λίγες μέρες στο χωριό, σε μια οικογένεια που ζούσε στο βουνό.
Πέρασαν τρεις μέρες και δυο νύχτες στην αγροικία. Καθώς επέστρεφαν στο σπίτι, μέσα στο αυτοκίνητο, ο πατέρας ρώτησε το γιο του:
«Πώς σου φάνηκε η εμπειρία;»
«Ωραία» απάντησε ο γιος με το βλέμμα καρφωμένο στο κενό.
«Και τι έμαθες;» συνέχισε με επιμονή ο πατέρας.
Ο γιος απάντησε:
- Εμείς έχουμε έναν σκύλο, ενώ αυτοί τέσσερις.
- Εμείς διαθέτουμε μια πισίνα που φτάνει μέχρι τη μέση του κήπου, ενώ αυτοί ένα ποτάμι δίχως τέλος, με κρυστάλλινο νερό, μέσα και γύρω από το οποίο υπάρχουν και άλλες ομορφιές…
- Εμείς εισάγουμε φαναράκια από την Ασία για να φωτίζουμε τον κήπο μας, ενώ αυτοί φωτίζονται από τα αστέρια και το φεγγάρι…
- Η αυλή μας φτάνει μέχρι το φράχτη, ενώ η δική τους μέχρι τον ορίζοντα…
- Εμείς αγοράζουμε το φαγητό μας, αυτοί πάλι, σπέρνουν και θερίζουν γι αυτό…
- Εμείς ακούμε CDs. Αυτοί απολαμβάνουν μια απέραντη συμφωνία από πουλιά, βατράχια, και άλλα ζώα. Και όλα αυτά διακόπτονται που και που από το ρυθμικό τραγούδι του γείτονα που εργάζεται στο χωράφι…
- Εμείς μαγειρεύουμε με ηλεκτρική κουζίνα. Αυτοί ό,τι τρώνε έχει αυτή τη θεσπέσια γεύση, μια και μαγειρεύουν στα ξύλα…
- Εμείς, για να προστατευθούμε, ζούμε περικυκλωμένοι από έναν τοίχο με συναγερμό. Αυτοί ζουν με τις ορθάνοιχτες πόρτες τους, προστατευμένοι από τη φιλία των γειτόνων τους…
- Εμείς ζούμε «καλωδιωμένοι» με το κινητό, τον υπολογιστή, την τηλεόραση. Αυτοί, αντίθετα, «συνδέονται» με τη ζωή, τον ουρανό, τον ήλιο, το νερό, το πράσινο του βουνού, τα ζώα τους, τους καρπούς της γης τους, την οικογένειά τους.
Ο πατέρας έμεινε έκθαμβος από τις απαντήσεις του γιου του…
Και ο γιος ολοκλήρωσε με τη φράση:
«Σ’ ευχαριστώ, μπαμπά, που μας δίδαξες πόσο φτωχοί είμαστε…»
ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΦΤΩΧΟΤΕΡΟΙ ΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΦΥΣΗ, ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΕΡΓΑ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ ΜΑΣ.
ΑΓΩΝΙΟΥΜΕ ΠΩΣ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ, ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ, ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
ΑΝΤΙ ΝΑ ΜΑΣ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ «ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ».
Αγαπητοί φίλοι
Την Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου και ώρα 7 το απόγευμα στον ιερό ναό του Αγίου Νικολάου εκ Μετσόβου Τρικάλων θα τελεσθεί η Ασματική Ακολουθία "Τριθέκτη", σαν μια ευκαιρία περισυλλογής και προσευχής και καλής ετοιμασίας για τον εορτασμό των γενεθλίων του
Σωτήρος Χριστού.
Η Ασματική Ακολουθία «Τριθέκτη» θα ψαλεί κατά το Βυζαντινό Κοσμικό ή Ενοριακό Τυπικό της Μεγάλης Εκκλησίας της Αγίας Σοφίας Κωνσταντινουπόλεως, ενώ θα αποδοθή και το περίφημο κοντάκιο των Χριστουγέννων, ποίημα του Ρωμανού του μελωδού, «Η Παρθένος σήμερον τον υπερούσιον τίκτει», σε εννέα από τους 24 οίκους, κατά τον τύπο του Ακαθίστου Ύμνου.
Στην ακολουθία θα ψάλει ο Χορός Ψαλτών «Τρίκκης Μελωδοί».
Τις 5 και 6 Δεκεμβρίου πανηγυρίζει ο ενοριακός Ναός του Αγίου Νικολάου Βασιλικής .
Προς τιμήν του Αγίου Νικόλαου θα πραγματοποιηθούν οι παρακάτω λατρευτικές ακολουθίες :
Σάββατο 5 Δεκεμβρίου 2009
Ώρα 17.30 μμ Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός με Αρτοκλασία .
Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2009
Ώρα 7.30 – 10.30 πμ Όρθος και Θεία Λειτουργία , ιερουργούντος του Πρωτοσυγκέλου της Ιεράς Μητροπόλεως Σταγών και Μετέωρων Αρχ. Γεωργίου Στέφα, όπου και θα κηρύξει τον θείο λόγο .
Εκ της ενορίας .
Άγιος Στυλιανός
Ο Άγιος Στυλιανός γεννήθηκε στην Παφλαγονία και γράφουν οι συναξαριστές ότι είχε αγιάσει ενώ ήδη ήταν στην κοιλιά της μητέρας του. Γεννήθηκε όταν βασίλευε ο Θεοδόσιος ο Μεγάλος και οι γονείς του ήταν πιστοί χριστιανοί και πλούσιοι.
Ο Άγιος Στυλιανός θεώρησε ότι ήταν εγκληματικό αυτός να είναι πλούσιος κι άλλοι να μην έχουν να φάνε και μοίρασε τον πλούτο που είχε στους φτωχούς όταν πέθαναν οι γονείς του.
Αποσπάστηκε από τα γήινα και τα μάταια και έγινε μοναχός. Με την επίπονη άσκηση και την σκληραγώγηση του εαυτού του, σύντομα ο Άγιος Στυλιανός ξεπέρασε τους υπόλοιπους μοναχούς. Αργότερα ασκήτευσε στην έρημο σε ένα σπήλαιο, όπου προσευχόταν, μελετούσε τις γραφές και του έφερνε τροφή ένας Άγγελος.
Η φήμη του Αγίου Στυλιανού είχε απλωθεί και πολλοί πιστοί έρχονταν στο σπήλαιο της ερήμου να τον βρουν και να αποκομίσουν ψυχικά και σωματικά οφέλη. Κι αφού έζησε σαν επίγειος άγγελος ο Άγιος Στυλιανός κοιμήθηκε, μα συνεχίσει να θαυματουργεί. Το λείψανό του είχε κατετεθεί μπροστά στο σπήλαιο όπου είχε ασκητεύσει ο Άγιος Στυλιανός και οι πιστοί προσεύχονταν να μεσιτέψει στον Θεό για αυτούς.
Εκείνη την εποχή υπήρχε μια θανατηφόρος ασθένεια που έφερνε τον θάνατο σε όλα τα νήπια. Οι πιστοί γονείς επικαλούνταν με πίστη το όνομα του Αγίου Στυλιανού, ζωγράφιζαν την εικόνα του, και κατάφερναν να γεννούν υγιή παιδιά ή να θεραπεύονται, με τη χάρη του Θεού, τα παιδιά που είχαν ήδη αρρωστήσει.
Ακόμη και στις μέρες μας ο Άγιος Στυλιανός θεωρείται προστάτης των παιδιών και μεσιτεύει αποτελεσματικά στο Θεό ώστε να θεραπευτούν παιδιά από ασθένειες καθώς και η στειρότητα των γυναικών.
Τον βίο του Αγίου Στυλιανού έγραψε πρώτος ο Στυλιανός Ρίκης στις αρχές του 17ου αιώνα. Η Εκκλησία μας τιμάει την μνήμη του Αγίου Στυλιανού του Παφλαγόνος στις 26 Νοεμβρίου.
Το απολυτίκιο του Αγίου Στυλιανού:
Στήλη έμψυχος, της εγκρατείας, στύλος άσειστος, της Εκκλησίας, Στυλιανέ ανεδείχθης μακάριε• ανατεθείς γαρ Θεώ εκ νεότητας, κατοικητήριον ώφθης του Πνεύματος. Πάτερ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης
πηγή : http://vatopaidi.wordpress.com
Η Αγία Αικατερίνη γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Ο πατέρας της, που ονομαζόταν Κώνστας ή Κέστος, ήταν άρχοντας της περιοχής και διέθετε πολλά πλούτη.
Σε αυτό το περιβάλλον μεγάλωσε η Αγία Αικατερίνη μαθητεύοντας δίπλα στους καλύτερους δασκάλους λόγω της οικονομικής ευμάρειας του πατέρα της και του ακόρεστου πνεύματος που την διακατείχε. Έτσι γνώρισε την ελληνική φιλοσοφία (Πλάτωνας, Αριστοτέλης κλπ), έμαθε γλώσσες και σπούδασε την ιατρική επιστήμη.
Το καλλιεργημένο πνεύμα της, η μεγάλη της ομορφιά και τα πλούτη της οικογένειας της, την κατέστησαν μια από τις πιο περιζήτητες νύφες της περιοχής της. Θέλοντας να παντρευτεί κάποιον ισάξιό της δεν έκανε δεκτά τα προξενιά που της πήγαιναν. Η μητέρα της προσπαθώντας να λύσει το πρόβλημα αυτό την έστειλε να επισκεφθεί και να συμβουλευτεί έναν χριστιανό ασκητή που ασκήτευε λίγο έξω από την Αλεξάνδρεια. Με τις συμβουλές του ασκητή αλλά και ένα όνειρο που είδε με την Θεοτόκο αποφάσισε να διδαχθεί τον χριστιανισμό και να βαπτισθεί χριστιανή. Μετά την βάπτισή της είδε στο όνειρό της την Παναγία και τον Χριστό. Η Θεοτόκος της πέρασε στο χέρι ένα δαχτυλίδι και της ζήτησε να έχει μοναδικό νυμφίο τον Υιό της. Ξυπνώντας είδε το δαχτυλίδι στο δάχτυλό της και κατάλαβε πως δεν ήταν ένα απλό όνειρο. Από τότε αφιέρωσε την ζωή της στον Χριστό και την αληθινή θρησκεία.
Βρισκόμαστε στις αρχές του 4ου αιώνα μ.Χ. όπου αυτοκράτορας της Ρώμης είναι ο Μαξιμίνος. Αυτός ζητά από τους υπηκόους του μαζί με την δήλωση υποταγής προς το πρόσωπό του, να συμμετέχουν σε ειδωλολατρικές θυσίες. Η αρχή γίνεται από την Αλεξάνδρεια. Όταν έρχεται η ώρα της Αγίας Αικατερίνης να δηλώσει την υποταγή της στον αυτοκράτορα, εκείνη αν και δηλώνει υπήκοός του, αρνείται να θυσιάσει σε είδωλα. Παρουσιάζει τις απόψεις της σε αυτόν και τον καλεί να φέρει μπροστά της τους σοφούς της αυτοκρατορίας ώστε να διαλεχθούν. Ο Μαξιμίνος θαμπωμένος από την ομορφιά και την ευφράδειά της, δίνει εντολή να μαζευτούν στην Αλεξάνδρεια οι 50 πιο σοφοί άνδρες της αυτοκρατορίας. Η Αγία «νίκησε» με την βοήθεια του Θεού τους πενήντα σοφούς -όπως της είχε φανερώσει ότι θα γίνει πριν την συνδιάλεξη με αυτούς ο Αρχάγγελος Μιχαήλ- με αποτέλεσμα να ζητήσουν αυτοί να βαπτιστούν χριστιανοί.
Οι 50 αυτοί σοφοί, καταδικάστηκαν από τον Μαξιμίνο να καούν ζωντανοί. Η δε Αγία Αικατερίνη βασανίστηκε και φυλακίστηκε. Κατά την διάρκεια των βασανισμών ένας άγγελος την έσωσε από ένα νέο μηχάνημα βασανισμού με 4 τροχούς το οποίο αμέσως μετά κύλησε σε μια κατηφόρα και σκότωσε πολλούς ειδωλολάτρες. Βλέποντας αυτό το θαύμα η γυναίκα του Αυτοκράτορα και ο στρατηγός Πορφύριος θέλησαν να γίνουν χριστιανοί και μαζί με διακόσιους στρατιώτες (που εκδήλωσαν την ίδια επιθυμία) επισκέφθηκαν την Αγία Αικατερίνη στην φυλακή της. Ο Μαξιμίνος μετά από αυτό διέταξε τον βασανισμό και τον αποκεφαλισμό της συζύγου του καθώς και την εκτέλεση του Πορφυρίου και των διακοσίων στρατιωτών.
25 Νοεμβρίου ήταν όταν μετά από τα παραπάνω γεγονότα, οδηγήθηκε η Αγία Αικατερίνη στο δικαστήριο. Εκεί αποφασίσθηκε ο αποκεφαλισμός της ο οποίος και εκτελέστηκε αμέσως, έξω από την πόλη.
Το άψυχο σώμα της Αγίας μετέφεραν δύο Άγγελοι στο όρος Σινά όπου και βρέθηκε μετά από 4 αιώνες από ένα ασκητή. Ο ασκητής αυτός το μετέφερε στη μονή όπου και βρίσκεται μέχρι τις μέρες μας μυροβολώντας και κάνοντας θαύματα.
Η εκκλησία μας εορτάζει την μνήμη της Αγίας Αικατερίνης στις 25 Νοεμβρίου.
Ακολουθεί το απολυτίκιο της Αγίας Αικατερίνης:
Την πανεύφημον νύμφην Χριστού υμνήσωμεν, Αικατερίναν την θείαν και πολιούχον Σινά, την βοήθειαν ημών και αντίληψιν ότι εφίμωσε λαμπρώς, τους κομψούς των ασέβων, του Πνεύματος τη δυνάμει, και νυν ως Μάρτυς στεφθείσα, αιτείται πάσι το μέγα έλεος.
Συνδύαζε θερμότατο ζήλο και ανώτερη λαμπρή μόρφωση. Και γρήγορα κατέλαβε σπουδαία θέση στην εκκλησία της Αιγύπτου, αφού διαδέχτηκε τον αρχιεπίσκοπο Αλεξανδρείας Θεωνά. Το έτος 306 μ.Χ. προήδρευσε σε Σύνοδο πού καταδίκασε και καθήρεσε τον επίσκοπο Λυκοπόλεως Μελέτιο. Αλλ' αυτός για να εκδικηθεί τον Πέτρο τον κατάγγειλε στον αυτοκράτορα Μαξιμιανό Γαλέριο, όταν αυτός κήρυξε διωγμό κατά των χριστιανών. Τότε ό ευσεβής αρχιεπίσκοπος, έδειξε τη μεγάλη και λαμπρή διαγωγή του. Προκειμένου να συλληφθεί από τον έπαρχο Αλεξανδρείας, κάλεσε τους πιο άξιους πρεσβυτέρους της αρχιεπισκοπής του, τον Άχιλλά και τον Αλέξανδρο. Τους ανήγγειλε ότι έφτασε το τέλος του και όρισε διαδόχους του. Κατόπιν, για να μη αντιληφθεί τη σύλληψη του ό χριστιανικός λαός, πού ήταν συγκεντρωμένος μπροστά στην πόρτα του, βγήκε και παραδόθηκε στους στρατιώτες από μια τρύπα, πού ανοίχτηκε στο πίσω μέρος του σπιτιού του. Έπειτα τον πήγαν κρυφά στον τόπο της θανατικής εκτέλεσης, όπου τον αποκεφάλισαν τον Νοέμβριο του 311, αφού ποίμανε την Εκκλησία της Αλεξάνδρειας 12 χρόνια. Από κάποιο σύγγραμμα του "περί θεότητας" διασώθηκαν μερικά κομμάτια. Σώζονται επίσης Κανόνες από τη συγγραφή του "περί Μετανοίας", πού έγραψε όταν οδηγούσε στην επιστροφή χριστιανούς, πού κατά τους διωγμούς δεν μπόρεσαν να μείνουν σταθεροί στην πίστη. Επίσης ή ευσεβής οξυδέρκεια του Πέτρου, είχε διακρίνει τις αιρετικές τάσεις του νεαρού τότε διακόνου Αρείου και τον αφόρισε. Αλλ' ύστερα τον δέχτηκε πάλι, αφού δήλωσε μετάνοια και ζήτησε δημόσια συγνώμη.
Άπολυτίκιον.
Ήχος γ'. Την ωραιότητα.
Της θείας γνώσεως, εύσημοι σάλπιγγες, και των της πίστεως, θεσμών έκφάντορες, Ιερομάρτυρες Χριστού, εδείχθητε τοις εν κόσμω, Κλήμη παναοίδιμε, της ζωής κλήμα εύκαρπον, και Πέτρε θεόσοφε, ευσεβών πέτρα άρρηκτε· διό ως των αρρήτων επόπται, ρύσασθε πάσης ημάς βλάβης.
Αγαπητοί μου αδελφοί ,
Άγιος Βασίλειος
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ επίσκοπος Ικονίου
Ήταν Καππαδόκης, σύγχρονος του Μ. Βασιλείου και φίλος του. Διακεκριμένος για τη o μεγάλη του μόρφωση και ευσέβεια, αναδείχθηκε επίσκοπος Ικονίου το έτος 344. Υπήρξε άριστος επίσκοπος και μετείχε στη Β' Οικουμενική Σύνοδο στην Κωνσταντινούπολη, οπού και διέπρεψε. Ό Αμφιλοχίας δεν είχε κύρος μόνο στη δική του Εκκλησία, αλλά το ηθικό κύρος του είχε επεκταθεί και σε άλλες περιοχές. Έτσι, παρενέβαινε και σε Εκκλησίες κοντινές, όπου διασφάλιζε την ειρήνη και ορθοτομούσε το λόγο της αληθείας. Διότι στο έργο του, είχε οδηγό τα θεόπνευστα λόγια του Απ. Παύλου: "Σπούδασον σεαυτόν δόκιμον παραστήσαι τω Θεώ, έργάτην άνεπαίσχυντον, όρθοτομούντα τον λόγον της αληθείας"1. Δηλαδή, λέει ό Απ. Παύλος, προσπάθησε να παραστήσεις τον εαυτό σου στο Θεό δοκιμασμένο και τέλειο εργάτη, πού δεν τον ντροπιάζει το καλοφτιαγμένο έργο του, και διδάσκει ορθά το λόγο της αληθείας. Στην προς Αμφιλοχία επιστολή ό Μ. Βασίλειος φανερώνει τη λαμπρή ηθική φυσιογνωμία του Άμφιλοχίου. Τον παρακαλεί να παραστεί στην τιμητική γιορτή υπέρ των μαρτύρων της Καισαρείας, για να αποβεί αυτή σεμνότερη, διότι ό λαός της Καισαρείας τον αγαπά, όσο κανένα άλλο επίσκοπο. Ό Αμφιλοχίας συνέταξε αρκετούς λόγους για την 'Ορθοδοξία μας, και πέθανε ειρηνικά το έτος 394.
1. Β' προς Τιμόθεον, 6' 15.
Άπολυτίκιον. Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Σοφίας τήν έλλαψιν, ως καθαρός μυηθείς, δογμάτων όρθότητος, φωτοειδείς άστραπάς, έκλάμπεις τοις πέρασι σύ γάρ την εν Τριάδι, όμοούσιον φύσιν, έκήρυξας άσυγχύτως, καθελώντας αιρέσεις. Διό σέ' Ιεράρχα Άμφιλόχιε, Χριστός έδόξασε.
Μέσα σε κλίμα θρησκευτικής κατάνυξης , εορτάστηκε και φέτος 20 προς 21 Νοεμβρίου 2009 , η εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου , με την αγρυπνία που πραγματοποιήθηκε στην ενορία μας .
Στην αγρυπνία προέστη ο Αρχιμανδρίτης Δομέτιος Ντελλής και συμμετείχαν οι ιερείς Αντώνιος Μάκκας και Σωτήριος Χαρίσης .
Οι ψάλτες του Ναού απόδωσαν με την πρέπουσα μεγαλοπρέπεια και κατάνυξη τους 
εκκλησιαστικούς ύμνους της ημέρας .
Τέλος μεγάλη ευλογία είχαμε όσοι παραβρεθήκαμε στην ιερά αγρυπνία διότι είχαμε την ευκαιρία να προσκυνήσουμε τεμάχιο ιερού λειψάνου του Αποστόλου Φιλίππου , που το μετέφερε ο Αρχιμανδρίτης Δομέτιος από την Ιερά Μονή Αγίας Τριάδος όπου και φυλάσσεται .
Γνωριμία με τον Χορό Ψαλτών "Τρίκκης Μελωδοί"
Ο Χορός Ψαλτών Τρίκκης Μελωδοί ιδρύθηκε τον Οκτώβριο του 2004 από τον Δημήτριο Μπαλαγεώργο και τους συνεργάτες του, με σκοπό την διά παντός προσφόρου μέσου συστηματική καλλιέργεια και προώθηση της Ψαλτικής Τέχνης με την αμιγή διάδοση και προβολή αυτής, την ανάδειξη του έργου των βυζαντινών και μεταβυζαντινών ελλήνων μελουργών και την συμμετοχή του σε λατρευτικές συνάξεις.
Στελεχώνεται από ψάλτες των ναών του νομού Τρικάλων και από μαθητές που σπουδάζουν την Ψαλτική Τέχνη στις σχολές του νομού.
Οι Τρίκκης Μελωδοί, στον βραχύ χρόνο της ψαλτικής τους πορείας, έχουν λάβει μέρος σε πολυάριθμες λατρευτικές συνάξεις στην Καλαμπάκα, στα Άγια Μετέωρα, στα Τρίκαλα, στην Ελασσώνα, στην Αθήνα (Ακολουθία της Παννυχίδος στον ιερό ναό Αγίας Μαρίνης Ιλισσίων-Μάρτιος 2009) και έδωσαν αρκετές συναυλίες στα Τρίκαλα (Ελευθέρια πόλεως από τους Τούρκους, Χριστουγεννιάτικη συναυλία τον Δεκέμβριο 2007, Πολιτιστικές εκδηλώσεις του Δήμου Τρικκαίων, Ψαλτική εκδήλωση στη Σχολή Μονίμων Υπαξιωματικών-Δεκέμβριος 2008) και στην Καλαμπάκα, συμμετέχοντας στις εορταστικές εκδηλώσεις προς τιμήν του πολιούχου αγίου Βησσαρίωνος.
Η σημαντικότερη εμφάνιση του χορού πραγματοποιήθηκε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (19 Οκτωβρίου 2006), στα πλαίσια του Γ’ Διεθνούς Ψαλτικού Συνεδρίου του Ιδρύματος Βυζαντινής Μουσικολογίας.
Το 2006 κυκλοφορήθηκε με τίτλο "Χαίροις Μετεώρων ο μελισσών", με ψάλματα από την ακολουθία των Οσίων Μετεωριτών Πατέρων, μια έκδοση-CD της Ιεράς Μονής Βαρλαάμ Μετεώρων, στην οποία ψάλλουν οι Τρίκκης Μελωδοί.
Το Σάββατο, 30 Μαΐου 2009, ο Χορός εμφανιστηκε στο Πολεμικό Μουσείο Αθηνών, στα πλαίσια του 1ου Διεθνούς Συνεδρίου που διοργάνωσε η Μ.Κ.Ο. του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων "ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ".
site : http://www.melodoi.com
Κοντάκιον. Ήχος δ’. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Ο καθαρώτατος ναός τού Σωτήρος, η πολυτίμητος παστάς και Παρθένος, το Ιερόν θησαύρισμα τής δόξης τού Θεού, σήμερον εισάγεται, εν τω οίκω Κυρίου, την χάριν συνεισάγουσα, την εν Πνευματι θείω, ην ανυμνούσιν Άγγελοι Θεού, Αύτη υπάρχει σκηνή επουράνιος.
ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΕΙΣΟΔΙΩΝ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ
«…Εάν το δένδρο αναγνωρίζεται από τον καρπό, και το καλό δένδρο παράγει επίσης καλό καρπό, η μητέρα της αυτοαγαθότητος, η γεννήτρια της αιώνιας καλλονής, πως δεν θα υπερείχε ασύγκριτα κατά την καλοκαγαθία από κάθε αγαθό εγκόσμιο και υπερκόσμιο; 
Διότι η δύναμη που καλλιέργησε τα πάντα, ο προαιώνιος και υπερούσιος Λόγος, από ανέκφραστη φιλανθρωπία και ευσπλαχνία γιά χάρη μας θέλησε να περιβληθεί τη δική μας εικόνα, για να ανακαλέσει τη φύση πού σύρθηκε στον άδη και να την ανακαινίσει, γιατί είχε παλαιωθεί και να την αναβιβάσει προς το υπερουράνιο ύψος της βασιλείας και θεότητός του.
Και βρίσκει αυτήν την αειπάρθενη η οποία υμνείται από μας σήμερα που γιορτάζουμε την παράδοξη είσοδό της στα άγια των αγίων και την εκλέγει ανάμεσα από όλους ανά τους αιώνες εκλεκτούς και θαυμαστούς και περιβόητους για την ευσέβεια και σύνεση και σε λόγια και σε έργα.
Ήταν αδύνατο η υψίστη και υπεράνω του νου καθαρότης, ο σαρκωθείς Λόγος, να ενωθεί με μολυσμένη φύση, γιατί ένα μόνο πράγμα είναι αδύνατο στο θεό, το να έλθει σε ένωση με ακάθαρτο, πριν αυτό καθαρισθεί. Γι' αυτό και χρειαζόταν κατ' ανάγκη μια τελείως αμόλυντη και καθαρότατη παρθένο για κυοφορία και γέννηση εκείνου που είναι και εραστής της και δοτήρας της καθαρότητας, η οποία και προορίσθηκε και φανερώθηκε και τό σχετικό με αυτήν μυστήριο τελέσθηκε, με πολλά παράδοξα γεγονότα.
Πρώτα η γέννησή της από το ζεύγος που ζητούσε με άσκηση και προσευχή τη λήξη της ατεκνίας τους και έλαβαν την υπόσχεση και συνέλαβαν τη τωρινή Θεομήτωρα. Και επειδή οι πολυάρετοι γονείς της πέτυχαν το ζητούμενο, έσπευσαν να εκπληρώσουν την προς το Θεό υπόσχεσή τους και μετά τον απογαλακτισμό την οδηγούν στο ιερό του Θεού και στον ιεράρχη που ευρίσκετο εκεί, αλλά και αυτή μόνη της με ελεύθερη γνώμη προσήλθε στο Θεό και διέμενε στα άγια των αγίων. Τρεφόταν δε από πάνω με άγγελο με απόρρητη τροφή που δυνάμωνε καλύτερα τη φύση της και τελειοποιούσε τον εαυτό της κατά το σώμα, ώστε το κατάλληλο καιρό να ανοιχθούν οι ουράνιες μονές και να δοθούν για αιώνια κατοίκηση σε όσους πιστεύουν στη παράδοξη γέννα της.
Έχοντας πλέον από τη μητρική ακόμη κοιλιά τέτοια θεία χαρίσματα και φυσικά δώρα, δεν δέχθηκε ούτε καμιά άλλη επίκτητη φύση (διότι έτσι νομίζω ότι πρέπει να ονομάζουμε τα από τους δασκάλους αποκτήματα) να εισφέρει μέσα της φοιτώντας σε δασκάλους. Αντίθετα, αφού παρέδωσε στο Θεό τον ηγεμονικό νου ως υπήκοο σε όλα, εγκατέλειψε δε τελείως τα διδάγματα των ανθρώπων και έτσι δέχθηκε άφθονη την από τα άνω σοφία, στο σημείο της ηλικίας που οι γονείς τοποθετούν τα παιδιά χωρίς τη θέλησή τους ως νήπια κάτω από τη καθοδήγηση νηπιαγωγού και τα παραδίδουν σε γραμματοδιδασκάλους, αυτή παρακάθεται μαζί με το Θεό σε άγια άδυτα σαν θεσπέσια ανάκτορα, ως βασιλικός έμψυχος θρόνος ανώτερος από κάθε έδρα, στολισμένος ολόκληρος με αρετές που πρέπουν σε τέτοιο βασιλέα που κάθεται σε αυτόν.
Μόλις τριών ετών που μόλις είχε αποκοπεί από το θήλασμα και τη δίαιτα της αγκαλιάς
δείκνυε το πρέπον σε όσους γνωρίζουν να κρίνουν αλάθευτα. Όταν έφθασε κοντά στα πρόθυρα του ιερού, ενώ νεάνιδες ευγενείς ντυμένες επάξια προς το γένος τους την περιστοίχιζαν κρατώντας λαμπάδες και έτσι με επισημότατη πομπή την προέπεμπαν με ευταξία προς το εσωτερικό, σε αυτό το σημείο φάνηκε ότι αισθανόταν καλύτερα από όλους όσα συμβαίνουν και πρόκειται να της συμβούν. Σεμνή τότε και χαρούμενη και θαυμαστή με το κατάλληλο παράστημα και ήθος και φρόνημα προχωρούσε και έρχεται σε συνάντηση με τον αρχιερέα.
Και αμέσως εγκατέλειψε όλους γονείς, τροφούς, συνομήλικες και αποχωρίσθηκε από τους συναγμένους, μόνη εντελώς, χαρούμενη προχωρεί στον αρχιερέα ο οποίος την εισήγαγε στα άγια των αγίων και έπεισε όλους τους τότε ζώντας να δέχονται το γεγονός αυτό, με τη σύμπραξη και τη συναπόφαση του Θεού. Διότι επρόκειτο να γίνει σκεύος εκλογής, όχι όπως η κιβωτός γεμάτο σκιές και τύπους, αλλά γεμάτο αλήθεια, για να βαστάσει κυοφορώντας εκείνον τον ίδιο, του οποίου το όνομα είναι θαυμαστό. Τι σπουδαίο θαύμα;
Ας δούμε λοιπόν, πως τίθεται τέλος στους τύπους, πως πάνω σε εκείνη ακριβώς τη σκιαγραφία τελετουργείται η μορφή της αλήθειας. Εισήλθε στα πρόσκαιρα άγια των αγίων η παντοτινή αγία των αγίων. Εισήλθε η αχειροποίητη σκηνή του Λόγου, η λογική και έμψυχη κιβωτός του άρτου της ζωής που αληθινά αποστάλθηκε σε εμάς από τους ουρανούς. Εισήλθε η βίβλος της ζωής, που δεν δέχθηκε τύπους λόγου, αλλά τον ίδιο το Λόγο του Πατρός απορρήτως. Σε αυτήν την αληθινή κιβωτό παρίστανται όχι οι τύποι των αγγέλων, αλλά οι ίδιοι οι άγγελοι και το σπουδαιότερο είναι ότι δεν επεσκίαζαν απλά, αλλά διακονούσαν και υπηρετούσαν στη διατροφή. Διατροφή που δεν είναι δυνατό να πούμε ούτε τι ήταν, τόσο ξεπερνούσε σε θαυμασμό και το πολυθρύλητο εκείνο μάννα.
Ο διακομιστής ήταν καθαρό σύμβολο της αγγελικής πολιτείας της Παρθένου σε αυτό το στάδιο της ηλικίας την υπηρετούσε συνεχώς και δεν την επεσκίαζε, υποσχόμενος σε αυτήν το μελλοντικό μεγαλείο. Αυτήν άλλωστε πρόκειτο να επισκιάσει, όχι άγγελος ούτε αρχάγγελος ούτε τα ίδια τα Χερουβίμ και τα Σεραφείμ, αλλά η ίδια η ενυπόστατη δύναμη του Υψίστου. Τούτο μάλιστα δεν είναι επισκίαση αλλά καθαρά ένωση, όχι μόνο στη γαστέρα αλλά και μόρφωση. Και το μορφωμένο από τα δύο, δηλαδή από τη δύναμη του Υψίστου και στη παναγία και παρθενική εκείνη γαστέρα ήταν ο Λόγος Θεού σαρκωμένος.
Πω πω, σε ποιό βάθος μυστηρίου κατεβάσαμε το λογο! Και έτσι ζούσε λοιπόν σαν στο παράδεισο, βίο απαράσκευο, αφρόντιστο, αμέριμνο, αμέτοχο αγενών παθών, ζώντας μόνο για το Θεό, βλεπόμενη μόνο από το Θεό, τρεφόμενη μόνο από το Θεό και γενικά αφιερωμένη συνεχώς στο Θεό.
Ζούσε την ιερά ησυχία, τη στάση του νου και του κόσμου, τη λησμονιά των κάτω, την μύηση των άνω, την απόθεση των νοημάτων προς το καλύτερο, δια της παιδείας από την ησυχία που θεωρούμε μέσα το Θεό. Αφού λύθηκε από κάθε υλικό δεσμό ανυψώθηκε πάνω και από αυτή τη συμπάθεια προς το σώμα της, σύνηψε το νου της με τη προς τον εαυτό στροφή και προσοχή και με τη αδιάλειπτο θεία προσευχή. Και δι' αυτής ερχόμενη τελείως στον εαυτό της και υπερβαίνοντας το πολύμορφο συρφετό των λογισμών, διέκρινε νέα και απόρρητη οδό στους ουρανούς, που θα την έλεγα νοητή σιγή.
Αφού έτσι μυήθηκε στα ανώτατα μυστήρια με αυτές τις ακρότατες θεωρίες και κατά το τρόπο αυτόν ενώθηκε και αφομοιώθηκε με το Θεό, μόνη αυτή στους αιώνες επετέλεσε αυτή την υπερφυά πρεσβεία για χάρη μας και μόνη της την αποπεράτωσε, πραγματοποιώντας το μέγα και το πάνω από το μέγα κατόρθωμα. Διότι δεν έγινε μόνο καθ' ομοίωση Θεού, αλλά και έκαμε το Θεό καθ' ομοίωση ανθρώπου. Και δεν το έκανε αυτό πείθοντάς τον, αλλά και τον κυοφόρησε ασπόρως και τον γέννησε αφράστως, κατά την χάρη από το Θεό (γι' αυτό και προσαγορεύθηκε από τον αρχάγγελο, κεχαριτωμένη).
Ποιος μπορεί να περιγράψει τα μεγαλεία σου, παρθένε; Έγινες Θεομήτωρ, ένωσες το νου με το Θεό, ένωσες το Θεό με τη σάρκα, έκανες το Θεό υιό ανθρώπου και τον άνθρωπο υιό Θεού, συμφιλίωσες τον κόσμο με τον ποιητή του κόσμου. Μας δίδαξες με έργα ότι το θεωρείν δεν προσγίνεται μόνο με αίσθηση ή και λογισμό στους πραγματικούς ανθρώπους (διότι τότε θα ήσαν λίγο μόνο καλύτεροι από τα άλογα), αλλά πολύ περισσότερο με τη κάθαρση του νου και τη μέθεξη της θείας χάριτος, κατά την οποία εντρυφούμε στα θεοειδή κάλλη όχι με λογισμούς, αλλά με άυλες επαφές. Έκαμες τους ανθρώπους ομοδίαιτους με τους αγγέλους, ή μάλλον αξίωσες και μεγαλύτερων βραβείων, αφού συνέλαβες από το άγιο Πνεύμα θεανδρική μορφή και την γέννησες παράδοξα και κατέστησες την ανθρώπινη φύση απορρήτως συμφυή και, θα λέγαμε, ομόθεη με τη θεία φύση.
Ας φυλάττουμε επομένως τη προς το Θεό και προς αλλήλους ενότητα, που έχει εντυπωθεί σ' εμάς από το Θεό θείως, δια των δεσμών της αγάπης. Ας βλέπουμε πάντοτε προς τον άνω γεννήτορα. Ας υψώσουμε άνω προς αυτόν τη καρδιά μας. Ας παρατηρήσουμε το μέγα τούτο θέαμα, τη φύση μας να συνδιαιωνίζει αύλως με το πυρ της Θεότητος, και, αποβάλλοντας τους δερμάτινους χιτώνες, που έχουμε ενδυθεί από τη παράβαση, ας σταθούμε σε αγία γη, αναδεικνύοντας ο καθένας μας τη δική του γη αγία δια της αρετής και της προς το Θεό σταθερής αφοσιώσεως, να φωτισθούμε και φωτιζόμενοι να συνδιαιωνίσουμε σε δόξα της τρισηλίας Θεότητος που πρέπει κάθε δόξα, κράτος, τιμή και προσκύνηση τώρα και στους ατέλειωτους αιώνες. Γένοιτο...».
(απόσπασμα από τις Πατερικές εκδόσεις
«Γρηγόριος ο Παλαμάς», τόμος 11ος)
πηγή : www.xfe.gr
Του Aρχιμ. Aιμιλιανού
Kαθηγουμένου I. M. Σίμωνος Πέτρας
Tην προσευχήν του Aγίου Όρους ποιός δεν την γνωρίζει; Aποτελείται από μίαν φράσιν μικράν, από μετρημένας τας λέξεις.
Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με τον αμαρτωλόν
βασιλέα του Iσραήλ, τον δημιουργόν της ορατής και αοράτου κτίσεως, όν φρίττουσι τα Σεραφείμ και τα Xερουβείμ.Όταν ο άνθρωπος αποκτήσει την ειρήνη του Χριστού μέσα στην καρδιά του, τότε ειρηνεύει όχι μόνο με τον εαυτό του αλλά και με την άλογη κτίση που έρχεται σε επαφή.
Για να καταλάβετε τί εννοούμε δείτε τις φωτογραφίες.
πηγή : Μοναχού Γαβριήλ, «Αθωνικές ψηφίδες», Αθόραση 3, έκδ. Ιερά Μονή Φιλοθέου, 2007
http://vatopaidi.wordpress.com
Σας υπενθυμίζουμε ότι στον Ναό του Αγίου Νικολάου Βασιλικής Καλαμπάκας , την Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2009 και ώρα 20.30 θα γίνει Αγρυπνία με αρτοκλασία προς τιμήν των Εισοδίων της Θεοτόκου.
Εκ της Ενορίας
Πρόγραμμα Ιερά Εξομολόγηση στην Ενορία του Αγίου Νικολάου Βασιλικής , για την περίοδο των Χριστουγέννων
Ο Αρχ. Δομέτιος Ντελλής θα Εξομολογεί
Κάθε Πέμπτη από τις 17.30 ως 20.00 ή κατόπιν επικοινωνίας μαζί του .
Ο πρωτ. Σωτήριος Χαρίσης θα Εξομολογεί
Κάθε απόγευμα από τις 16.00 ως 17.30
Εκοιμήθη ο Πατριάρχης Σερβίας κ. Παύλος
EKTAKTO – Ο πατριάρχης της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, Παύλος, 95 ετών, εκοιμήθη σήμερα σε νοσοκομείο του Βελιγραδίου, μετέδωσε το κρατικό τηλεοπτικό δίκτυο RTS.
Ο Μητροπολίτης Αμφιλόχιος, ο οποίος υπηρετούσε ως αναπληρωτής του Παύλου εδώ και χρόνια, δήλωσε ότι μόλις έμαθε ότι ο Πατριάρχης “πέθανε”, διευκρίνισε το RTS.
Ο πατριάρχης της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας είχε εισαχθεί στο στρατιωτικό νοσοκομείο στο Βελιγράδι πριν από δύο χρόνια για διάφορα προβλήματα υγείας, η ακριβής φύση των οποίων δεν αποκαλύφθηκε ποτέ από τους θρησκευτικούς ηγέτες.
Ο Παύλος ανέλαβε ως επικεφαλής της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, το 1990, λίγο πριν την αιματηρή κατάρρευση της πρώην Γιουγκοσλαβικής Ομοσπονδίας.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία ανέκτησε μεγάλη επιρροή στον πληθυσμό την περίοδο που άσκησε τα καθήκοντα του.
Πηγή: Ρομφαία , http://vatopaidi.wordpress.com/
Η ενορία μας θα έχει αγρυπνία με αρτοκλασία προς τιμήν των Εισοδίων της Θεοτόκου την Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2009 και ώρα έναρξης 20.30 .
Εκ της Ενορίας
Από τις 15 Νοεμβρίου αρχίζουμε τη Σαρακοστή των Χριστουγέννων. Σε μια περίοδο πνευματικής προετοιμασίας και προσμονής, όπως οι σαράντα ημέρες πριν τα Χριστούγεννα, ουσιαστικό ρόλο διαδραματίζει η προσευχή των πιστών και η συμμετοχή μας στη λατρεία της Εκκλησίας. Τις ημέρες αυτές έχουμε πλήθος εορτών και μνήμες Αγίων, που μας φέρνουν πιο κοντά στη χάρη του Θεού, με τον Εσπερινό και τη Θεία Λειτουργία, που τελούμε.
Στον Ιερό Ναό μας θα τελεσθεί κι εφέτος το «Σαρανταλείτουργο» και είναι ωφέλιμο να συμμετέχουμε σε αυτό και να προετοιμαζόμεθα για να προσέλθουμε στη Θεία Κοινωνία.
Το «Σαρανταλείτουργο» θα γίνετε στο εκκλησάκι της Παναγίας .
ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΚΑΛΑΜΠΑΚΑΣ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΣΤΑΓΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΕΩΡΩΝ
ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΟΑΥ
ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ
<<…γυμνός, καὶ περιεβάλετέ με …>>
Αγαπητοί μου αδελφοί ,
Στην ενορία μας του Αγίου Νικολάου Βασιλικής ,και για ένα μήνα θα συγκεντρώνουμε ενδυμάτων και υποδημάτων για τους συνανθρώπους μας που τα έχουν ανάγκη . Παρακαλούμε να μας βοηθήσετε σε αυτήν την προσπάθεια έτσι ώστε να μπορέσουμε να τα προωθήσουμε σε συνανθρώπους μας που τα έχουν ανάγκη πριν τα Χριστούγεννα .
ΣΗΜΕΙΩΣΗ :
Από την Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2009 αρχίζει η νηστεία των Χριστουγέννων , μια περίοδος προετοιμασίας για την γιορτή των Χριστουγέννων .
Πως θα πρέπει να την νηστεύουμε;
Καθ' όλη τη διάρκεια του σαρανταημέρου δεν καταλύουμε κρέας, γαλακτερά και αυγά. Αντίθετα, επιτρέπεται να καταλύουμε ψάρι όλες τις ήμερες — πλην, φυσικά, της Τετάρτης και
της Παρασκευής— από την αρχή μέχρι και την 17η Δεκεμβρίου.
( Υπάρχει όμως η καλή συνήθεια να μην καταλύουμε ψάρι μέχρι την εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου , οποιαδήποτε ημέρα κι αν πέσει. )
Από την 18η μέχρι και την 24η Δεκεμβρίου, παραμονή της εορτής, επιτρέπεται η κατάλυση οίνου και ελαίου μόνο . Επίσης με ξηροφαγία θα πρέπει να νηστεύουμε την πρώτη ήμερα της νηστείας, 15η Νοεμβρίου, καθώς και την παραμονή της εορτής, έκτος βέβαια κι αν πέσουν Σάββατο η Κυριακή.
«Επίσης οφείλουμε να μην τηρούμε μόνο την τάξη της νηστείας που αφορά τις τροφές, αλλά να απέχουμε και από κάθε αμαρτία, έτσι ώστε, όπως νηστεύουμε ως προς την κοιλιά, να νηστεύουμε και από όλες τις αισθήσεις μας .
Καλή Καρποφορία !!!
Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος γεννήθηκε στην Αντιόχεια της Συρίας το 347μ.Χ. Ο πατέρας του ονομαζόταν Σεκούνδος και η μητέρα του Ανθούσα. Οι γονείς του βαπτίσθηκαν Χριστιανοί, όταν γεννήθηκε ο Άγιος Ιωάννης. Ο Άγιος έμεινε ορφανός από πατέρα λίγο καιρό μετά την γέννηση του. Η μητέρα του δεν ξαναπαντρεύτηκε, θέλοντας να αφιερώσει όλες τις φροντίδες της στην ανατροφή του γιου της.
Το γεγονός ότι η οικογένεια του Αγίου ήταν πολύ πλούσια, επέτρεψε στον Άγιο να διδαχθεί από τους καλύτερους δασκάλους της Αντιόχειας. Από μικρός έδειξε την αγάπη του τόσο για τα γράμματα όσο και για την Χριστιανική πίστη. Το 363μ.Χ., βαπτίσθηκε Χριστιανός. Σε ηλικία 20 ετών, το 367μ.Χ., ξεκίνησε να εργάζεται ως δικανικός ρήτορας (δικηγόρος δηλαδή) στην Αντιόχεια, με μεγάλη επιτυχία. Δεν εξάσκησε πολύ καιρό το επάγγελμα αυτό αφού όνειρο του ήταν να μονάσει και να αφιερωθεί στον Χριστό.
Στην αρχή, και για χάρη της μητέρας του, μόνασε στο ίδιο του το σπίτι, αφιερώνοντας τον χρόνο του στην προσευχή και στην μελέτη χριστιανικών συγγραμμάτων. Μετά τον θάνατο της μητέρας του, και αφού μοίρασε όλη του την περιουσία στους φτωχούς της πόλης, εγκατέλειψε την Αντιόχεια και εισήλθε ως μοναχός σε ένα μικρό μοναστήρι.
Στο μοναστήρι αυτό ασκεί το πνεύμα του μελετώντας και συγγράφοντας αλλά δεν παραλείπει να ασχολείται και με τις καθημερινές εργασίες της μονής. Με την χάρη του Ιησού Χριστού, ξεκινά να κάνει θαύματα θεραπεύοντας ανίατες ασθένειες. Από το μοναστήρι θα λείψει για ένα μακρύ χρονικό διάστημα όπου το πέρασε ασκητεύοντας σε μία σπηλιά. Η υγεία του είναι αυτή που θα επιβάλει την επιστροφή του στην μονή.
Εκεί θα συνεχίσει το θεάρεστο έργο του έως το 380μ.Χ., όπου μετά από Θεϊκή Παρέμβαση θα επιστρέψει στην γενέτειρα του, Αντιόχεια, και θα χειροτονηθεί διάκονος. Τα επόμενα έξη χρόνια εκτός από τα καθήκοντα του αξιώματος του, θα ασχοληθεί με την μελέτη και συγγραφή χριστιανικών κειμένων. Το 386μ.Χ. μετά από παράκληση του Πατριάρχη Αντιοχείας Φλαβιανού, ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος χειροτονείται Πρεσβύτερος.
Από αυτήν την στιγμή ξεκινά να ιερουργεί και ταυτόχρονα να αναπτύσσει μεγάλη κοινωνική και θρησκευτική δράση. Στέκεται στο πλευρό του ποιμνίου του όποτε υπάρχει ανάγκη και θερμαίνει τις καρδιές των πιστών με τους λόγους που εκφωνεί από τον Άμβωνα της εκκλησίας. Τότε του δόθηκε ο χαρακτηρισμός Χρυσόστομος, αφού τα λόγια του είναι χρυσάφι για τις καρδιές και τις ψυχές των χριστιανών. Την πολύπλευρη αυτή του δράση, συμπληρώνουν οι αγώνες που διεξήγαγε εναντίων τόσο των ειδωλολατρών όσο και των αιρετικών. Για δεκατρία συνεχή έτη, ο Άγιος Ιωάννης ο Χυσόστομος, αγωνίζεται καθημερινά για την υλική και κυρίως για την πνευματική ευημερία του ποιμνίου του.
Η δράση του Αγίου είναι η αιτία που η φήμη του έφτασε ως την Κωνσταντινούπολη. Έτσι όταν χήρεψε ο Πατριαρχικός Θρόνος της Βασιλεύουσας, κλήθηκε ο Άγιος Ιωάννης να αναλάβει αυτή την θέση. Ο λαός της Αντιόχειας αντιδρά σε αυτό, μη θέλοντας να αποχωριστεί τον ποιμένα του. Τελικά ο Άγιος θα απαχθεί από στρατιώτες του Βυζαντίου, κρυφά από τον λαό της Αντιόχειας, και θα οδηγηθεί στην Κωνσταντινούπολη. Στις 15 Δεκεμβρίου του 398μ.Χ. ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, θα καθίσει στον Πατριαρχικό Θρόνο της Πόλης.
Την δράση που είχε ως Ιερέας στην Αντιόχεια, θα συνεχίσει, σε μεγαλύτερη κλίμακα, ως
Πατριάρχης στην Κωνσταντινούπολη. Αυτό είναι κάτι που θα στρέψει πολλούς εναντίων του, μεταξύ των οποίων η Βασίλισσα Ευδοξία και ο Πατριάρχης Αλεξάνδρειας Θεόφιλος. Αυτοί οι δύο με δόλια μέσα, πετυχαίνουν να εκδοθεί διαταγή από τον Αυτοκράτορα Αρκάδιο, σύμφωνα με την οποία ο Άγιος Ιωάννης εξορίζεται από την Πόλη και του αφαιρείται το Πατριαρχικό αξίωμα. Ο Άγιος μην θέλοντας να δημιουργηθούν φασαρίες, αποχωρεί ήσυχα από την Βασιλεύουσα και επιστρέφει στο ποίμνιο του στην Μικρά Ασία.
Γρήγορα όμως βγήκαν στο φως οι ραδιουργίες κατά του Αγίου και ο Αυτοκράτορας τον καλεί να επιστρέψει στην Κωνσταντινούπολη. Ο Άγιος επιστρέφει, αλλά λίγο καιρό μετά ξανασυκοφαντείται από την Ευδοξία. Για δεύτερη φορά θα πάρει τον δρόμο της εξορίας που θα τον οδηγήσει στην Χαλκηδόνα. Εκεί θα συλληφθούν όσοι τον συνοδεύουν και έτσι μοναχός θα συνεχίσει τον δρόμο ως την πόλη Κουκουσό.
Στην Κουκουσό, δίδαξε τον χριστιανισμό, βάπτισε πολλούς Χριστιανούς και οργάνωσε την Εκκλησία χειροτονώντας Επισκόπους και Ιερείς. Ταυτόχρονα στέλνει πολλές επιστολές στην Κωνσταντινούπολη με τις οποίες καλεί τους πιστούς να συνεχίσουν τους αγώνες τους κατά των αιρετικών και υπέρ της εξάπλωσης του Χριστιανισμού.
Οι διωγμοί του Αγίου όμως δεν θα λάβουν τέλος. Μετά από εντολή του Αρκαδίου, ο Άγιος οδηγείτε, συνοδεία στρατιωτών, προς την πόλη Πιτυούντα στον Καύκασο. Επέλεξαν την απομακρυσμένη αυτή πόλη ώστε να εμποδίσουν την επικοινωνία του Αγίου με τους πιστούς της Κωνσταντινούπολης. Η υγεία του Αγίου δεν είναι σε καλή κατάσταση. Αυτήν την κατάσταση επιβαρύνει δραματικά η βάναυση συμπεριφορά των στρατιωτών που τον συνοδεύουν. Πριν καταφέρουν να φτάσουν στην Πιτυούντα, και σε ένα μοναστήρι του Αγίου Βασιλίσκου, που ήταν στον δρόμο τους, ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος άφησε την τελευταία του πνοή στις 14 Σεπτεμβρίου του 407μ.Χ., σε ηλικία 60 ετών. Το λείψανο του τάφηκε στο μοναστήρι αυτό και παρέμεινε εκεί έως το 434μ.Χ. όπου μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος μας κληρονόμησε πλήθος ομιλιών, επιστολών και πραγματειών. Τα διδακτικά του αυτά κείμενα αποτελούν πνευματικό χρυσάφι για όλους τους Χριστιανούς.
Την μνήμη του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου εορτάζουμε στις 13 Νοεμβρίου.
Απολυτίκιο του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου:
Η του στόματος σου καθάπερ πυρσός εκλάμψα χάρις, την Οικουμένην εφώτισεν, αφιλαργυρίας τω κόσμω θησαυρούς εναπέθετο, το ύψος ημίν της ταπεινοφροσύνης υπέδειξεν. Αλλά σοι λόγοις παιδεύων, Πάτερ Ιωάννη Χρυσόστομε, πρέσβευε τω Λόγω Χριστώ τω Θεώ, σωθήναι τας ψυχάς ημών.
Άγιος Νεκτάριος
Ο Άγιος Νεκτάριος γεννήθηκε στη Σηλυβρία της Θράκης το 1846. Γονείς του ήταν ο Δήμος και η Βασιλική Κεφαλά. Ήταν το πέμπτο παιδί της οικογένειας και όταν τον βάφτισαν του έδωσαν το όνομα Αναστάσιος. Στην Σηλυβρία διδάχτηκε τα πρώτα γράμματα, αλλά επειδή η οικογένειά του ήταν φτωχή, αποφάσισε να πάει στην Κωνσταντινούπολη όπου θα συνέχιζε τις σπουδές του, ενώ ταυτόχρονα θα εργαζόταν.
Πράγματι, σε ηλικία 14 ετών, πήγε στη Βασιλεύουσα όπου άρχισε να εργάζεται στο καπνεργοστάσιο ενός συγγενή του. Παρόλο που εργαζόταν, δεν τον πλήρωναν για την εργασία του κι έτσι ο Άγιος δυσκολευόταν να βρει ακόμα και να φάει. Οι δυσκολίες της ζωής, δεν τον εμπόδισαν, όμως, τα βράδια του να τα αφιερώνει στη μάθηση και να τα περνά διαβάζοντας βιβλία και εκκλησιαστικές μελέτες.
Όταν συμπλήρωσε το 20 έτος της ηλικίας του, πήγε στο χωριό Λιθί της Χίου. Εκεί δίδαξε γράμματα στα παιδιά του χωριού, επί 7 συνεχή έτη. Η επιθυμία του Αγίου ήταν να γίνει μοναχός. Κάνοντας πράξη την επιθυμία του, χρίστηκε μοναχός στη Νέα Μονή της Χίου. Στη Νέα Μονή μελέτησε εκτενώς τα συγγράμματα που βρίσκονταν στην βιβλιοθήκη της Μονής. Το 1877 χειροτονήθηκε Διάκονος στο ναό του Αγίου Μηνά και έλαβε το όνομα Νεκτάριος.
Με τη βοήθεια του Ιωάννη Χωρέμη (ευκατάστατου Χιώτη) και του Πατριάρχη Αλεξανδρείας Σωφρόνιου, ο Άγιος τελείωσε τις Γυμνασιακές του σπουδές στην Αθήνα και σπούδασε στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού προς τους Αγίους Τόπους, ξέσπασε μεγάλη θαλασσοταραχή και κινδύνεψε το πλοίο να βυθιστεί. Ο Άγιος Νεκτάριος βύθισε στη θάλασσα το Σταυρό, που κουβαλούσε πάντα μαζί του, και η θάλασσα αμέσως ημέρεψε. Ο Σταυρός όμως χάθηκε και ο Άγιος λυπήθηκε πολύ. Όταν το πλοίο, όμως, έφτασε σώο στον προορισμό του, ο Σταυρός βρέθηκε κολλημένος στα ύφαλα του πλοίου. Αυτό ήταν ένα από τα θαύματα που έκανε ο Άγιος Νεκτάριος εν ζωή.
Αφού πήρε το πτυχίο του το 1885, πήγε στην Αλεξάνδρεια, όπου χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος και εργάστηκε ως γραμματέας του Πατριαρχείου και ως Πατριαρχικός Επίτροπος στο Κάιρο. Το έτος 1889 χειροτονήθηκε στο Κάιρο, Μητροπολίτης Πενταπόλεως. Ο Άγιος Νεκτάριος 
ασκούσε τα καθήκοντά του με ζήλο και αρετή. Η προσωπικότητά του όμως και οι δραστηριότητές του, προκάλεσαν το μίσος σε ανθρώπους που βρίσκονταν στο περιβάλλον του Πατριάρχη Σωφρόνιου. Αυτοί συκοφάντησαν τον Άγιο Νεκτάριο ότι εποφθαλμιούσε το αξίωμα του Πατριάρχη και κατάφεραν να εκδιωχθεί από το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας.
Ο Άγιος ήρθε στην Αθήνα, όπου για ένα έτος δεν έβρισκε εργασία και στερούνταν συχνά και το ίδιο το φαγητό. Ζήτησε από το Υπουργείο Παιδείας να τον διορίσει Ιεροκήρυκα όπου θεωρούσε το Υπουργείο σωστό. Τελικά διορίστηκε Ιεροκήρυκας στη Χαλκίδα. Κατά τη διάρκεια της θητείας του εκεί, αποκαλύφθηκε η συκοφαντία που είχε υποστεί στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας.
Το 1894 ο Άγιος Νεκτάριος διορίστηκε Διευθυντής της Ριζαρίου Σχολής. Η φωτογραφία που συνοδεύει το κείμενο έχει τραβηχτεί στον περίβολο της Σχολής εκείνη την εποχή. Ο Άγιος διεύθυνε τη Σχολή με υποδειγματικό τρόπο και απεριόριστη αγάπη για τους σπουδαστές της. Όσο ήταν ακόμη διευθυντής στη Σχολή, αγόρασε ένα μικρό και παλαιό μοναστήρι στην Αίγινα. Με πολλούς κόπους κατάφερε να αναστηλώσει και να μεγαλώσει το μοναστήρι αυτό.
Το 1908, και αφού είχε διευθύνει την Ριζάριο για 14 συνεχή έτη, παραιτήθηκε από τη θέση του Διευθυντή για λόγους υγείας. Ο Άγιος Νεκτάριος συνέχισε τον βίο του στο μοναστήρι της Αίγινας. Ταπεινός και απλός όπως ήταν, λάμβανε στο μοναστήρι, μέρος σε κάθε ασχολία, βοηθώντας ακόμη και τους εργάτες στις εργασίες τους. Παράλληλα με τις ασχολίες του αυτές, μελετούσε βιβλία και συνέγραφε. Επιγραμματικά αναφέρουμε το έργο του «Περί του Σχίσματος», τριάντα Τριαδικούς ύμνους, εκατόν πενήντα τέσσερις ύμνους για την Θεοτόκο καθώς και πολλούς εκκλησιαστικούς λόγους.
Στη μονή έζησε ο Άγιος Νεκτάριος ως το 1920 που δημιουργήθηκε ένα πρόβλημα στον προστάτη του και αρρώστησε. Υποφέροντας από φρικτούς πόνους μεταφέρθηκε στο Αρεταίειο Νοσοκομείο Αθηνών. Στις 9 Νοεμβρίου του 1920 παρέδωσε το πνεύμα του σε ηλικία 74 ετών. Κατά τη διάρκεια της ζωής του όπως και μετά το πέρας αυτής, ο Άγιος έκανε πολλά θαύματα. Είναι ο νεότερος Άγιος της Εκκλησίας μας και η μνήμη του τιμάται στις 9 Νοεμβρίου.
Απολυτίκιο του Αγίου Νεκταρίου:
Συλληβρίας τον γόνον και Αιγίνης τον έφορον, τον εσχάτοις χρόνοις, φανέντα, αρετής, φίλον γνήσιον, Νεκτάριον τιμήσωμεν πιστοί, ως ένθεον θεράποντα Χριστού. Αναβλύζει γαρ ιάσεις παντοδαπάς τοις ευλαβώς κραυγάζουσι: Δόξα Τω Σε δοξάσαντι Χριστώ, δόξα Τω Σε θαυματώσαντι, δόξα Τω ενεργούντι δια Σου πάσιν ιάματα.
Κατά την Άγια Γραφή οι άγγελοι στέλνονται από το Θεό με μορφή ορατή (οι άγγελοι είναι αόρατα αγαθά πνεύματα κοντά στο, Θεό) σε σπουδαίες Ιστορικές περιστάσεις, πού πρόκειται να εκδηλωθεί ή να εκτελεσθεί κάποια μεγάλη θεία θέληση. Τη σχέση, τώρα, πού έχουν οι άγγελοι με το Θεό και τους ανθρώπους, καθώς και την αποστολή τους, Βλέπουμε επίσης μέσα στην Αγία Γραφή. Και ιδιαίτερα, αγαπητέ αναγνώστη, αν διαβάσεις τους Ψαλμούς 33, στίχ. 8 και 90, στίχ. 10-12, στη δε Καινή Διαθήκη, Ματθ. ιη' στίχ. 10, καθώς επίσης και στην προς Εβραίους επιστολή, κεφ. α' στίχ. 14, όπου ό συγγραφέας αναφωνεί: "ουχί πάντες εισί λειτουργικά πνεύματα εις διακονίαν αποστελλόμενα δια τους μέλλοντας κληρονομείν σωτηρίαν;". Δηλαδή, δεν είναι όλοι οι άγγελοι πνεύματα υπηρετικά, τα όποια ενεργούν όχι από δική τους πρωτοβουλία, αλλ' αποστέλλονται από το Θεό για να υπηρετήσουν εκείνους πού μέλλουν να κληρονομήσουν την αιώνια ζωή; Επικεφαλής δε των αγγελικών δυνάμεων είναι οι αρχάγγελοι Μιχαήλ και Γαβριήλ. Τον Μιχαήλ συναντάμε στην Παλαιά Διαθήκη. Π.χ. όταν ό Αβραάμ μέλλει να θυσιάσει τον Ισαάκ, στον Ιησού του Ναυή, στον Ηλία και άλλου. Τον Γαβριήλ συναντάμε στην Καινή Διαθήκη, όπως στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και άλλου. Στην μνήμη, λοιπόν, των αποστολών και του έργου πού επιτελούν οι άγγελοι, ή Εκκλησία μας όρισε τη γιορτή της 8ης Νοεμβρίου.
Άπολυτίκιον. Ήχος δ'. Ό υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Των ουρανίων στρατιών Αρχιστράτηγοι, δυσωπούμεν υμάς ημείς οι ανάξιοι, ίνα ταις υμών δεήσεσι τειχίσητε ημάς, σκέπη των πτερύγων, τής άΰλου υμών δόξης, φρουρούντες ημάς προσπίπτοντας, εκτενώς και βοώντας' Εκ των κινδύνων λυτρώσασθε ημάς, ως Ταξίαρχοι, των άνω Δυνάμεων
Ένας αρχάριος μοναχός συμβουλεύτηκε κάποιο διακριτικό Γεροντα, ποιο μέτρο ν’ ακολουθήση στη νηστεία.
- Απόφευγε τις υπερβολές, τέκνον μου, τον συμβούλεψε εκείνος. Πολλοί δοκίμασαν να νηστέψουν πάνω από τις δυνάμεις τους και δεν άντεξαν για πολύ καιρό.
Ρώτησαν οι Γέροντες τον Όσιο Μακάριο πως συνέβαινε να είναι το σώμα του πάντοτε λιπόσαρκο κι’ όταν νήστευε κι’ όταν έτρωγε.
- Το ξύλο που ανακατεύει τ’ αναμμένα φρύγανα, τούς έλεγε εκείνος, κατατρώγεται από τη φωτιά κι’ είναι κατάξερο. Κι’ όταν η φλόγα του θείου φόβου κατακαίη την καρδιά του ανθρώπου, ξηραίνεται το σώμα του.
Μαρτύρησε στη Μαλακοπή της Μ. Ασίας στις 3 Νοεμβρίου 1797
Ο άγιος Γεώργιος ο Νεαπολίτης ήταν ιερομόναχος στην Ι. Μ. Κοιμήσεως της Θεοτόκου στη Νεάπολη, Νεβ – Σεχήρ τούρκικα , της Μ. Ασίας. Ως εφημέριος διέπρεπε για την πραότητά του, την ταπείνωση και την ακρίβεια της τήρησης των εντολών του Χριστού. Ως άγγελος ενίσχυε και παρηγορούσε τους Χριστιανούς που καταδυναστεύονταν από τους Αγαρηνούς.
Ευαρεστώντας έτσι τον Θεό κα τους ανθρώπους αξιώθηκε μαρτυρικού τέλους
Μετά τα Ορλωφικά τα πράγματα δεν είχαν ακόμα ησυχάσει και οι τύραννοι εξακολουθούσαν να διώκουν τους Ρωμιούς. Οι κάτοικοι της Μαλακοπής δεν είχαν ιερέα είτε διότι ήταν σοβαρά άρρωστος είτε διότι κρυβόταν εξαιτίας των διωγμών των Τούρκων και ιδιαίτερα εξαιτίας της μανίας τους κατά των κληρικών. Κατά το 1797 παρακάλεσαν τον Άγιο να πάει στη Μαλακοπή, έξι ώρες δρόμο από την Νεάπολη, να τους λειτουργήσει , γιατί ήταν κάποια μεγάλη εορτή και να αγιάσει εκεί τους ευσεβείς Χριστιανούς .
Ο άγιος Γεώργιος ξεκίνησε πρόθυμα, καβάλα σε ένα γάιδαρο , αν και ήταν ηλικιωμένος και ασθενικός , για την Μαλακοπή , να εξυπηρετήσει τις ανάγκες των Χριστιανών.
Λίγο πριν την Μαλακοπή, στη θέση “ ρεματιά “ , Κόμπια – Ντερέ ,εμφανίστηκαν μπροστά του Τούρκοι βοσκοί ,εξαγριωμένοι ένεκα των Ορλωφικών. Τον άρπαξαν, τον λήστεψαν , τον γύμνωσαν και τέλος τον φόνευσαν αποκεφαλίζοντάς τον. Ύστερα έριξαν το τίμιο σώμα και την κεφαλή στη χαράδρα. Έτσι ο αληθής λειτουργός του Κυρίου σφράγισε την άμωμη ζωή του με το μαρτυρικό τέλος και έλαβε από τον Χριστό τον στέφανο της αθανάτου ζωής.
Εν τω μεταξύ οι κάτοικοι της Μαλακοπής μάταια περίμεναν εναγωνίως τον ιερέα. Βλέποντας ότι είχαν περάσει τέσσερις μέρες και δεν είχε εμφανιστεί ανησύχησαν και πήγαν στη Μαλακοπή, όπου έμαθαν ότι και εκεί δεν είχε φανεί . Τότε κατάλαβαν ότι κάτι κακό είχε συμβεί και άρχισαν να ερευνούν την περιοχή, μαζί με τους κατοίκους της Μαλακοπής. Βρήκαν πράγματι το άγιό του λείψανο και την κεφαλή πεταμένα στη χαράδρα. Τρόμαξαν μπροστά στο αποτρόπαιο θέαμα , ωστόσο με δάκρυα και θρήνους το έθαψαν γρήγορα εκεί που το βρήκαν, εξαιτίας των Τούρκων, και τοποθέτησαν μια πέτρα με την επιγραφή : “ Ιερεύς Γεώργιος” .
Μετά από αρκετά χρόνια εμφανίστηκε επανειλημμένως ο Άγιος Οσιομάρτυρας και νεομάρτυρας Γεώργιος σε μια γυναίκα χήρα και ζήτησε να γίνει ανακομιδή του λειψάνου του.
Όλοι οι Νεαπολίτες με επικεφαλής τον ιερέα Νεόφυτο πήγαν και έκαναν την ανακομιδή και βρήκαν άφθορο το άγιο λείψανο, πλήρες ευωδίας και χάριτος. Το μετέφεραν στη Νεάπολη και το τοποθέτησαν σε ξύλινη λάρνακα σ’ ένα δωμάτιο του σπιτιού του ιερέα Νεοφύτου , όπου και έκαιε ακοίμητη κανδήλα.
Πολλοί Χριστιανοί ,όχι μόνο από τη Νεάπολη, προσέρχονταν να προσκυνήσουν και πολλοί ασθενείς θεραπεύονταν επικαλούμενοι τον Άγιο. Ο Άγιος δε έκανε πολλά θαύματα όχι μόνο στους Χριστιανούς αλλά και στους Τούρκους.
Το έτος 1922 , με την ανταλλαγή των πληθυσμών, μετεφέρθη και το ιερό λείψανο του Αγίου Γεωργίου του Νεαπολίτου στην Αθήνα .Ευρίσκεται μέχρι σήμερα στον Ι. Ναό του Αγίου Ευσταθίου στον Περισσό και θαυματουργεί συνεχώς.
πηγη : http://vatopaidi.wordpress.com/2009/11/03/ο-άγιος-νεομάρτυς-και-οσιομάρτυς-γεώρ/#more-20336
Άνωθεν εφαπλούσα, την Αγίαν σου Σκέπην, Παρθένε Θεοτόκε Μαρία, σκέπεις και σώζεις τον σον λαόν, καθ’ ώραν σε Αγνή επιβοώμενον’ νυν δε σου τα θαυμάσια, ευγνωμόνως υμνεί κραυγάζων’
Χαίρε του κόσμου η Σωτηρία,
Χαίρε Ελλάδος η προστασία.
Χαίρε των Αγγέλων παράδοξον θέαμα,
Χαίρε των ανθρώπων ακλόνητον έρεισμα.
Χαίρε Μήτηρ Αειπάρθενος του Παντάνακτος Χριστού,
Χαίρε σκέπη και αντίληψις του λαού σου του πιστού.
Χαίρε ότι εφάνης σκέπουσα το σον Έθνος,
Χαίρε ότι παρέχεις νίκας τω στρατοπέδω.
Χαίρε πηγή πλουσίας χρηστότητος,
Χαίρε λαμπάς θεού αγαθότητος.
Χαίρε δι’ ης τους εχθρούς εκνικώμεν,
Χαίρε προς Ην καθ’ εκάστην βοώμεν’
Χαίρε Σκέπη ολόφωτε.
Θεοτόκε Παρθένε Μαρία, απλώνοντας πάνω μας την Αγία σου σκέπη, σκεπάζεις τον λαό Σου που κάθε ώρα Σου φωνάζει παρακλητικά, Αγνή, και τώρα υνμεί τα θαύματά Σου, και με ευγνωμοσύνη Σου κραυγάζει.
Χαίρε Συ η σωτηρία του κόσμου,
χαίρε Συ η προστασία της Ελλάδος.
Χαίρε σύ το παράδοξο θέαμα των Αγγέλων,
Χαίρε σύ το ακλόνητο στήριγμα των ανθρώπων.
Χαίρε Συ αειπάρθενε, μητέρα του Παμβασιλέως Χριστού,
χαίρε Συ σκέπή και βοήθεια του πιστού Σου λαού.
Χαίρε Συ που εμφανήσθηκες να σκεπάζεις το έθνος Σου,
χαίρε Συ που χαρίζεις νίκες στο στρατόπεδό μας.
Χαίρε Συ πλούσια πηγή αγαθωσύνης και ευσπλαχνίας,
χαίρε Συ λαμπάδα της αγαθότητος του Χριστού.
Χαίρε Συ, με την βοήθειά της οποίας κατανικούμε τους εχθρούς,
χαίρε Σύ που κάθε ημέρα Σου φωνάζουμε:
Χαίρε Σκέπη ολόφωτε.
Ο Νέστορας ήταν πολύ νέος στην ηλικία, ωραίος στην όψη και γνώριμος του αγίου και ενδόξου Δημητρίου.
Ο Νέστορας, λοιπόν, βλέποντας ότι ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός χαιρόταν τις νίκες κάποιου σωματώδους, ονομαζόμενου Λυαίου, μίσησε την υπερηφάνεια του. Βλέποντας όμως και τα θαύματα του αγίου Δημητρίου, πήρε θάρρος.
Πήγε λοιπόν στη φυλακή, όπου ήταν κλεισμένος ο μεγαλομάρτυρας, και έπεσε στα πόδια του. Δούλε του Θεού Δημήτριε, είπε, εγώ είμαι πρόθυμος να μονομαχήσω με τον Λυαίο, γι’ αυτό προσευχήσου για μέσα στο όνομα του Χριστού. Ο Άγιος, αφού τον σφράγισε με το σημείο του Τιμίου Σταυρού, του είπε ότι και το Λυαίο θα νικήσει και για το Χριστό θα μαρτυρήσει.
Τότε λοιπόν ο Νέστορας μπήκε στο στάδιο χωρίς φόβο και αναφώνησε: «Θεέ του Δημητρίου, βοήθει μοι». Και αφού πολέμησε με το Λυαίο, του κατάφερε δυνατό κτύπημα με το μαχαίρι του στην καρδιά και τον θανάτωσε. Εξοργισμένος τότε ο Διοκλητιανός, διέταξε και σκότωσαν με αποκεφαλισμό το Νέστορα.
Μ’ αυτή του την ενέργεια ο Νέστορας δίδαξε ότι σε κάθε ανθρώπινη πρόκληση πρέπει να αναφωνούμε «ο Κύριος είναι βοηθός μου και δεν θα φοβηθώ. Τι θα μου κάνει οποιοσδήποτε άνθρωπος»;
Η Εκκλησία τιμά τη μνήμη του την 27η Οκτωβρίου.
Απολυτίκιο
Αθλητής ευσεβείας ακαταγώνιστος, ως κοινωνός και συνήθης του Δημητρίου οφθείς, ηγωνίσω ανδρικώς Νέστωρ μακάριε. τη γαρ θεϊκή αρωγή τον Λυαίον καθελών, ως άμωμον ιερείον, σφαγιασθείς προσηνέχθης τω Αθλοθέτη και Θεώ ημών.
Οι Διαχειριστές του ιστολογίου : Εnoriabasilikis.blogspot.com και ο πρωτ. Σωτήριος Χαρίσης ευχαριστούν θερμά τον Δημοσιογράφο της τοπικής εφημερίδας ΄΄Πρωινός Λόγος ΄΄ κ. Ευάγγελο Σαμαρά , για την ανάδειξη και προβολή του blog στην σημερινή Εφημερίδα . ( Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2009 / σελίδα 10 )
Ευχόμαστε ο Πανάγαθος Κύριος να του δίνει δύναμη στο δύσκολο έργο της αντικειμενικής ενημέρωσης .
Πρωτ. Σωτήριος Χαρίσης
Περάσανε 105 χρόνια από τον θάνατο του Παύλου Μελά που στις 13 Οκτωβρίου 1904 έπεσε ηρωικά για να μας θυμίσει ότι το δέντρο της λευτεριάς ποτίζεται με αίμα!
Ο Παύλος Μελάς (29 Μαρτίου 1870 – 13 Οκτωβρίου 1904) ήταν αξιωματικός πυροβολικού του ελληνικού στρατού και πρωτεργάτης του Μακεδονικού αγώνα. Ήταν γιος του Μιχαήλ Μελά και γαμπρός του Στέφανου Δραγούμη.
Γεννήθηκε στη Μασσαλία της Γαλλίας. Η καταγωγή της οικογένειάς του ήταν από τη Βόρεια Ήπειρο. Μετά τη μετακίνηση της οικογένειας στην Αθήνα, σπούδασε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων απ' όπου αποφοίτησε ως ανθυπολοχαγός του πυροβολικού το 1891. Φέροντας τύψεις για την έκβαση του πολέμου του 1897 συμμετείχε από τους πρώτους στο ιδρυθέν το 1900 Μακεδονικό κομιτάτο για την εμψύχωση του απογοητευμένου ελληνικού πληθυσμού της Μακεδονίας και σε αντίδραση στη δράση των Βουλγάρων κομιτατζήδων. Έτσι από τον Φεβρουάριο του 1904 ο Παύλος Μελάς έσπευσε με άλλους 4 αξιωματικούς προς επιτόπια μελέτη της κατάστασης. Αποτυγχάνοντας σε εκείνη την πρώτη προσπάθεια, επανήλθε τον Ιούλιο του ίδιου έτους οπότε και εισήλθε στη Μακεδονία ως ζωέμπορος με το όνομα "Πέτρος Δέδες". Μετά 20ήμερη παραμονή συναντήθηκε με τον Λάμπρο Κορομηλά στη Θεσσαλονίκη ανταλλάσσοντας σκέψεις για ανάληψη επιχειρήσεων και στη συνέχεια επέστρεψε στην Αθήνα.
Στις 18 Αυγούστου όταν όλα ήταν έτοιμα κατά το σχέδιο ο Παύλος Μελάς με το επιχειρησιακό
όνομα Καπετάν Μίκης Ζέζας, επικεφαλής σώματος εκ 35 μόλις ανδρών, που το αποτελούσαν Μακεδόνες, Μανιάτες και Κρητικοί, ανέλαβε την αρχηγία του Μακεδονικού αγώνα ενάντια στους Βούλγαρους και εισήλθε ένοπλα στα Μακεδονικά εδάφη με την εντολή να ασκεί καθήκοντα αρχηγού και στις μικρότερες ομάδες που δρούσαν εν τω μεταξύ στη περιφέρειες Μοναστηρίου και Καστοριάς.
Πληροφορηθέντες οι Τούρκοι από διάφορους καταδότες περί της εισόδου και της δράσης του Παύλου Μελά έθεσαν προς καταδίωξή του πολυάριθμο τουρκικό απόσπασμα. Παρά τις συνεχείς διώξεις του Οθωμανικού στρατού ο Παύλος Μελάς άρχισε ν΄ αποδεκατίζει τις βουλγαρικές ομάδες με βάση τα χωριά Λιγκοβάνη και Λίχυβο. Όμως στις 13 Οκτωβρίου 1904 βρισκόμενος στα Στάτιστα και προδοθείς από την βουλγάρικη συμμορία του Μήτρου Βλάχου περικυκλώθηκε από Τουρκικό απόσπασμα 150 ανδρών. Μετά από δίωρη λυσσαλέα μάχη διέταξε αιφνίδια έξοδο τεθείς επικεφαλής των ανδρών του. Στην επιχείρηση αυτή τραυματίσθηκε θανάσιμα στην οσφυϊκή χώρα και πέθανε μετά από μισή ώρα στα χέρια του φίλου του, Γεωργίου Στρατινάκη. Η κεφαλή του αποκοπείσα υπό των συμμαχητών του τάφηκε προ της "ωραίας πύλης" του Ναού της Αγίας Παρασκευής στο χωριό Πισοδέρι, το δε σώμα του παραδόθηκε από τους Τούρκους στον Μητροπολίτη Καστοριάς όπου και τάφηκε στον παρακείμενο βυζαντινό ναό των Ταξιαρχών.
Σήμερα, το όνομα του Παύλου Μελά φέρει προς τιμή του το χωριό Στάτιστα ενώ πλήθος προτομών του στολίζουν πλατείες πόλεων μεταξύ των οποίων στη Θεσσαλονίκη, την Αθήνα, την Κοζάνη κλπ.
ΠΗΓΗ:
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CF%8D%CE%BB%CE%BF%CF%82_%CE%9C%CE%B5%CE%BB%CE%AC%CF%82
Κύκλοι μελέτης Αγίας Γραφής θα γίνονται :
«ἄφετε τὰ παιδία καὶ μὴ κωλύετε αὐτὰ ἐλθεῖν πρός με
τῶν γὰρ τοιούτων ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν». (Ματθ. ιθ’ 14)
Πόθος, λαχτάρα και προσωπική ευτυχία κάθε γονιού είναι να δει και να χαρεί τα παιδιά του ευτυχισμένα και επιτυχημένα αύριο στην κοινωνία. Το έργο της ανατροφής και της διαπαιδαγώγησης ενός παιδιού είναι ιδιαίτερα δύσκολο στις μέρες μας που τόσοι κίνδυνοι παραμονεύουν, προσπαθώντας να τα παρασύρουν και να τα καταντήσουν ερείπια πάνω στον ανθό της ηλικίας τους, γκρεμίζοντας και τα όνειρα κάθε γονιού.
Η Εκκλησία μας προσεύχεται και ζητάει τη βοήθεια του Θεού στο δύσκολο έργο της διαπαιδαγώγησης των παιδιών σας. Παράλληλα έρχεται βοηθός και συμπαραστάτης στην προσπάθειά αυτή, με τα Κατηχητικά Σχολεία για κάθε ηλικία, που λειτουργούν στην Ενορία μας. Το έργο αυτό η Εκκλησία μας το προσφέρει αφιλοκερδώς και με μοναδικό κριτήριο την αληθινή και άδολη αγάπη στα παιδιά Της.
Τα παιδιά συγκεντρώνονται κυρίως κατά το Σαββατο στην αίθουσα που λειτουργεί για αυτό το σκοπό στο ναό μας, προκειμένου να παίξουν, να τραγουδήσουν κ.α. Επίσης, συμμετέχουν σε πρωταθλήματα ποδοσφαίρου, ping – pong , σκακιού και άλλων παιχνιδιών.
Παράλληλα, έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν τη ζωή του Χριστού και το έργο της Αγάπης Του, ώστε να παρακινηθούν και αυτά να αγαπάνε τους άλλους και να προσφέρουν αύριο στην κοινωνία.
Με αυτόν τον τρόπο τα παιδιά μας περνάνε δημιουργικά τον ελεύθερο χρόνο τους, γεμίζοντας από αγνή ψυχαγωγία, ενώ παράλληλα βρίσκουν την αληθινή χαρά κοντά στον Χριστό.
Ο εφημέριος σας
Πρωτ. Σωτήριος Χαρίσης
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ
Για παιδιά Δημοτικού : Σάββατο 15.30 – 17.00 υπεύθυνος : Νικόλαος Χαρίσης
Για παιδιά Γυμνασίου – Λυκείου : Σάββατο 19.00 – 20.00 υπεύθυνος : π.Σωτ Χαρίσης
Οι γονείς πρέπει να περιορίσουν το χρόνο που τα νήπια ηλικίας μέχρι δύο ετών παρακολουθούν τηλεόραση, γιατί αυτό μπορεί να προκαλέσει μεγαλύτερη βλάβη από ό,τι ωφέλεια στην ανάπτυξή τους. Αυτή είναι η προειδοποίηση προς τους γονείς ενός κορυφαίου ειδικού σε ζητήματα που αφορούν το παιδί, του καθηγητή Δημήτρη Χρηστάκη, ερευνητή του Ινστιτούτου Ερευνών για τα Παιδιά του Σιάτλ και καθηγητή του πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον στις ΗΠΑ, σε μεγάλη του διεθνή έρευνα, που δημοσιεύεται στο παιδιατρικό περιοδικό “Acta Paediatrica”. Ο κ. Χρηστάκης, εκφράζει επίσης τις επιφυλάξεις του και για τα εκπαιδευτικά ή ψυχαγωγικά DVD που απευθύνονται στα νήπια και ισχυρίζονται ότι είναι επωφελή γι΄ αυτά, παρά την έλλειψη των σχετικών επιστημονικών στοιχείων.
Μελετώντας 78 σχετικές έρευνες της τελευταίας 25ετίας, ο Έλληνας ερευνητής, διαπίστωσε ότι εννέα στα δέκα παιδιά κάτω των δύο ετών παρακολουθούν τακτικά τηλεόραση διεθνώς. Μερικά μάλιστα περνούν μέχρι και 40% του χρόνου που είναι ξύπνια, μπροστά από την τηλεόραση, παρόλο που καμία επιστημονική έρευνα δεν έχει αποδείξει μέχρι σήμερα ότι υπάρχουν οφέλη από αυτή την πρόωρη έκθεση ενός παιδιού στην επίδραση της τηλεόρασης. Αν και αρκετοί γονείς θεωρούν ότι η τηλεόραση κάνει καλό στον εγκέφαλο των νηπίων, γι΄ αυτό τα αφήνουν να βλέπουν με τις ώρες, οι ιατρικές μελέτες δεν έχουν επιβεβαιώσει κάτι τέτοιο.
Αντίθετα, σύμφωνα με άλλες μελέτες, η παρακολούθηση τηλεοπτικών προγραμμάτων και DVD μπορεί να καθυστερήσει τη γλωσσική ανάπτυξη και το περιεχόμενο του λεξιλογίου. Τα νήπια τείνουν να μιμούνται αυτό που βλέπουν στην οθόνη, όμως μαθαίνουν καλύτερα από τις ζωντανές παρουσιάσεις, ενώ μια άλλη μελέτη διαπίστωσε μέτρια προβλήματα συγκέντρωσης της προσοχής στην ηλικία των επτά ετών σε όσα μικρά παιδιά έβλεπαν πολλή τηλεόραση πριν τα τρία τους χρόνια. Αρκετοί γονείς παραδέχονται ότι αφήνουν τα νήπια μπροστά από την τηλεόραση, επειδή χρειάζονται χρόνο για τους ίδιους, πράγμα που όσο κι αν είναι κατανοητό, πρέπει να αποφεύγεται κατά το δυνατό, σύμφωνα με τον Έλληνα ερευνητή.
Ο κ. Χρηστάκης αποδίδει την αρνητική επίδραση της τηλεόρασης στο ότι εκθέτει τον αναπτυσσόμενο εγκέφαλο των νηπίων σε μια σειρά από υπερβολικά ερεθίσματα, όπως φώτα που αναβοσβήνουν, συνεχείς αλλαγές σκηνών, απότομες ηχητικές αλλαγές κ.α., ενώ παράλληλα υποκαθιστά άλλες αναγκαίες δραστηριότητες, όπως το παιχνίδι ή η επαφή με τους γονείς. Εδώ και τέσσερις δεκαετίες εκφράζονταν ανησυχίες για την επίδραση της τηλεόρασης στα νήπια, αλλά μόνο πρόσφατα διάφορες επιστημονικές μελέτες άρχισαν να παρέχουν εμπειρικά στοιχεία που να θεμελιώνουν αυτούς τους φόβους.
Πηγή : ert.gr
Η Αγία Σοφία και οι τρεις κόρες της Αγίες Πίστη, Ελπίδα και Αγάπη, ζούσαν την εποχή του αυτοκράτορα Αδριανού (117-138μ.Χ.). Η καταγωγή τους ήταν από οικογένεια ευγενών της Ιταλίας και η Αγία Σοφία είχε βαφτιστεί Χριστιανή πριν παντρευτεί.
Ο σύζυγος της Σοφίας πέθανε κι έτσι, μόνη της, προσπαθούσε να μεγαλώσει τα παιδιά της μαθαίνοντάς τους την Πίστη του Χριστού. Ο αυτοκράτορας Αδριανός δεν άργησε να διατάξει διωγμό ενάντια στους Χριστιανούς και κάποιοι του κατήγγειλαν ότι η Σοφία και οι κόρες της Πίστη, Ελπίδα κι Αγάπη είναι Χριστιανές. Λόγω της ευγενικής της καταγωγής, ο αυτοκράτορας την κάλεσε στο παλάτι του για να διευκρινίσει τις καταγγελίες. Η Αγία Σοφία μίλησε με τις κόρες της και πήγε στον αυτοκράτορα.
Στο παλάτι ο αυτοκράτορας Αδριανός έκανε ερωτήσεις στην Αγία Σοφία η οποία χωρίς φόβο ομολόγησε ότι είναι Χριστιανή. Βλέποντας ότι δεν μπορεί να της αλλάξει γνώμη, έφερε μπροστά του και τις κόρες της οι οποίες ομολόγησαν με τη σειρά τους ότι είναι Χριστιανές. Τότε ο αυτοκράτορας διέταξε να κρατήσει η Συγκλητική Παλλαδία την Αγία Σοφία και τις τρεις κόρες της σε κατ' οίκον περιορισμό και είπε ότι έχουν τρεις μέρες περιθώριο να αρνηθούν την Πίστη τους.
Οι μέρες πέρασαν και πήραν πρώτα τα κορίτσια να τα παρουσιάσουν στον δικαστή. Αυτός με κολακείες προσπάθησε να τις πείσει να προδώσουν την πίστη τους αλλά δεν το κατάφερε κι έτσι τις χώρισε, πιστεύοντας ότι θα είναι πιο ευάλωτες μία-μία. Πρώτη ήταν η Αγία Πίστη, η μεγαλύτερη απ' τις τρεις κόρες της Αγίας Σοφίας. Αν και ήταν μόλις 12 χρονών δε δείλιασε και με θάρρος έλεγξε τα τεχνάσματα που μηχανευόταν ο τύραννος. Τότε την έγδυσαν, την έδεσαν πισθάγκωνα και την έδειραν με ραβδιά. Κατόπιν ο αυτοκράτορας Αδριανός διέταξε και της έκοψαν τα στήθη και αντί για αίμα έβγαλαν γάλα. Ύστερα την έβαλαν πάνω σε μία πυρακτωμένη σχάρα αλλά με τη δύναμη του Θεού η Αγία Πίστη δεν έπαθε τίποτα και την έβαλαν σε ένα αναμμένο τηγάνι γεμάτο πίσσα και άσφαλτο. Πολλοί απ' τους παρευρισκομένους πίστεψαν στο Χριστό βλέποντας όλα αυτά τα θαύματα. Τελικά η Αγία Πίστη θανατώθηκε με ξίφος. Στο τόπο της εκτέλεσης την συνόδεψε η μητέρα της Αγία Σοφία που της έδινε θάρρος για να μαρτυρήσει υπέρ του Χριστού.
Ακολούθησε στο κριτήριο η δεκάχρονη Αγία Ελπίδα. Σταθερή και αμετάθετη στην πίστη της χτυπήθηκε κι αυτή με ραβδιά όπως η αδερφή της. Έπειτα την έβαλαν σε αναμμένο καμίνι αλλά με τη δύναμη του Θεού δεν έπαθε τίποτα. Μετά την κρέμασαν σε πάσσαλο και την έγδερναν με μεταλλικά νύχια και στη συνέχεια την έβαλαν σε αναμμένο καζάνι με πίσσα και ρετσίνι. Η Αγία Ελπίδα δεν έπαθε τίποτα αλλά το φλεγόμενο υγρό πετάχτηκε απ' το καζάνι σκότωσε πολλούς ειδωλολάτρες. Τέλος ο δικαστής διέταξε τον αποκεφαλισμό της και έτσι η Αγία Ελπίδα έλαβε τον στέφανο του μαρτυρίου.
Η εννιάχρονη Αγία Αγάπη, αν και είχε δει το μαρτύριο των αδελφών της δε δείλιασε ούτε αυτή και με μεγάλη φρονιμάδα ομολόγησε την Πίστη της στον Χριστό. Ο τύραννος διέταξε να την κρεμάσουν σε ένα πάσσαλο και να την χτυπούν πολύ δυνατά με λουριά. Όμως με θείο θαύμα έγινε πάλι καλά και τότε την έβαλαν μέσα σε αναμμένο καμίνι. Ένας Άγγελος την φύλαγε όσο ήταν μέσα στο καμίνι και δεν έπαθε τίποτα η Αγία Αγάπη. Φωτιά πετάχτηκε απ' το καμίνι και μισο-έκαψε όσους βρίσκονταν εκεί. Ο αυτοκράτορας Αδριανός όμως, παρά τα θαύματα έμεινε σταθερός στις απάνθρωπες αποφάσεις του. Διέταξε να τρυπήσουν το σώμα της με μεγάλα καρφιά και τελικά διέταξε τον αποκεφαλισμό της.
Η Αγία Σοφία δόξασε τον Θεό γιατί γέννησε τέτοια ευλογημένα παιδιά και ενταφίασε τις κόρες της Πίστη, Ελπίδα και Αγάπη σε μία μυστική εκκλησία στις κατακόμβες της Ρώμης. Ο δικαστής είχε αποφασίσει ότι το μεγαλύτερο βασανιστήριο για τη μητέρα είναι να είναι ζωντανή και να σκέφτεται το μαρτυρικό θάνατο των παιδιών της. Τρεις μέρες η Αγία Σοφία ήταν στον τάφο των παιδιών της και προσευχόταν. Τελικά παρέδωσε το πνεύμα της στον Κύριο και οι Χριστιανοί την έθαψαν δίπλα στις κόρες της.
Η μνήμη των Αγίων Μαρτύρων Σοφίας, Πίστης, Ελπίδας και Αγάπης τιμάται απ' την Εκκλησία μας στις 17 Σεπτεμβρίου.
Σχετικά με το να μην απελπιζόμαστε
Αγίου Αμφιλοχίου
Όταν αδελφέ μου ντρέπεσαι να σηκώσεις τα μάτια στον ουρανό, και νιώθεις την ψυχή σου ξεγραμμένη από το βιβλίο της ζωής, διάβασε αυτούς τους λόγους του αγίου Αμφιλοχίου και θα βρεις νέα δύναμη στον κατά Χριστόν αγώνα σου. Συνέχισε τον αγώνα, και έχει ο Θεός για όλους μας!
Κάποιος αδελφός νικήθηκε από το πάθος της πορνείας και έκανε την αμαρτία καθημερινά., αλλά και καθημερινά ζητούσε έλεος από τον Κύριό του με δάκρυα και προσευχές. Ενεργώντας λοιπόν έτσι, τον ξεγελούσε η κακή συνήθεια, και έκανε την αμαρτία· έπειτα πάλι, μετά την αμαρτία, πήγαινε στην εκκλησία, και βλέποντας την ιερή και σεβάσμια εικόνα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, έπεφτε μπροστά της με πικρά δάκρυα και έλεγε: «Σπλαχνίσου με, Κύριε, και πάρε από επάνω μου αυτόν τον ύπουλο πειρασμό, γιατί με ταλαιπωρεί φοβερά και με τραυματίζει με τις πικρές ηδονές. Δεν έχω πρόσωπο, Κύριε, να αντικρύσω και να δω την αγία εικόνα σου και την υπέρλαμπρη μορφή του προσώπου σου, ώστε να γλυκαθεί η καρδιά μου».
http://www.oodegr.com/oode/psyxotherap/apelpis1.htm
Αναρτήσεις
Όλα τα σχόλια
