Ο Αγιος Στυλιανός

 
 Άγιος Στυλιανός
 

Ο Άγιος Στυλιανός γεννήθηκε στην Παφλαγονία και γράφουν οι συναξαριστές ότι είχε αγιάσει ενώ ήδη ήταν στην κοιλιά της μητέρας του. Γεννήθηκε όταν βασίλευε ο Θεοδόσιος ο Μεγάλος και οι γονείς του ήταν πιστοί χριστιανοί και πλούσιοι. 

Ο Άγιος Στυλιανός θεώρησε ότι ήταν εγκληματικό αυτός να είναι πλούσιος κι άλλοι να μην έχουν να φάνε και μοίρασε τον πλούτο που είχε στους φτωχούς όταν πέθαναν οι γονείς του. Αποσπάστηκε από τα γήινα και τα μάταια και έγινε μοναχός. Με την επίπονη άσκηση και την σκληραγώγηση του εαυτού του, σύντομα ο Άγιος Στυλιανός ξεπέρασε τους υπόλοιπους μοναχούς. Αργότερα ασκήτευσε στην έρημο σε ένα σπήλαιο, όπου προσευχόταν, μελετούσε τις γραφές και του έφερνε τροφή ένας Άγγελος.

Η φήμη του Αγίου Στυλιανού είχε απλωθεί και πολλοί πιστοί έρχονταν στο σπήλαιο της ερήμου να τον βρουν και να αποκομίσουν ψυχικά και σωματικά οφέλη. Κι αφού έζησε σαν επίγειος άγγελος ο Άγιος Στυλιανός κοιμήθηκε, μα συνεχίσει να θαυματουργεί. Το λείψανό του είχε κατετεθεί μπροστά στο σπήλαιο όπου είχε ασκητεύσει ο Άγιος Στυλιανός και οι πιστοί προσεύχονταν να μεσιτέψει στον Θεό για αυτούς.

Εκείνη την εποχή υπήρχε μια θανατηφόρος ασθένεια που έφερνε τον θάνατο σε όλα τα νήπια. Οι πιστοί γονείς επικαλούνταν με πίστη το όνομα του Αγίου Στυλιανού, ζωγράφιζαν την εικόνα του, και κατάφερναν να γεννούν υγιή παιδιά ή να θεραπεύονται, με τη χάρη του Θεού, τα παιδιά που είχαν ήδη αρρωστήσει. 

Ακόμη και στις μέρες μας ο Άγιος Στυλιανός θεωρείται προστάτης των παιδιών και μεσιτεύει αποτελεσματικά στο Θεό ώστε να θεραπευτούν παιδιά από ασθένειες καθώς και η στειρότητα των γυναικών.

Τον βίο του Αγίου Στυλιανού έγραψε πρώτος ο Στυλιανός Ρίκης στις αρχές του 17ου αιώνα. Η Εκκλησία μας τιμάει την μνήμη του Αγίου Στυλιανού του Παφλαγόνος στις 26 Νοεμβρίου.

Το απολυτίκιο του Αγίου Στυλιανού: 
Στήλη έμψυχος, της εγκρατείας, στύλος άσειστος, της Εκκλησίας, Στυλιανέ ανεδείχθης μακάριε• ανατεθείς γαρ Θεώ εκ νεότητας, κατοικητήριον ώφθης του Πνεύματος. Πάτερ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.