Οσιομάρτυς Φεβρωνία (Πολύαθλος)

Οσιομάρτυς Φεβρωνία (Πολύαθλος)
Η ΑΓΙΑ ΦΕΒΡΩΝΙΑ

Εκθαμβωτική ήταν ή σωματική της ομορφιά. Άλλα ακόμα περισσότερο έλαμπε ή ψυχή της, ανάμεσα στις μοναχές του μοναστηριού της Μεσοποταμίας (οτήν πόλη της Νισίβεως, πού λέγεται Αντιόχεια της Μυγδονίας και βρισκόταν στα σύνορα του Βυζαντινού και Περσικού κράτους). Από 17 χρονών ή Φεβρωνία πήγε στο μοναστήρι, όπου ηγουμένη ήταν ή θεία της Βρυένη. Γρήγορα προσαρμόστηκε στους κανόνες της νέας ζωής, και μάλιστα πάντα έβρισκε χρόνο να μελετά και να καλλιεργεί το πνεύμα της. Ή ζωή της ήταν ήσυχη. Όμως, κάποια μέρα ταράχθηκαν τα γαλήνια "νερά" της ησυχίας της. Ένα σώμα στρατιωτών πού έξεδίωκε χριστιανούς, πέρασε από τη μονή της Φεβρωνίας. ΟΙ άλλες μοναχές πρόλαβαν και έφυγαν μακριά. Ή Φεβρωνία, επειδή ήταν άρρωστη, δεν μπόρεσε να μετακινηθεί. Μαζί της έμειναν ή ηγουμένη Βρυένη και ή αδελφή Θωμαΐς. ΟΙ στρατιώτες, μόλις άντίκρυσαν τη Φεβρωνία, έμειναν έκπληκτοι από την ομορφιά της. "Αφησαν, λοιπόν, τρεϊς άνδρες να τη φρουρούν και οι υπόλοιποι γύρισαν και το ανέφεραν στον αρχηγό τους Σελήνο (288 μ.Χ.). Αυτός αμέσως διέταξε και την έφεραν μπροστά του, και με κάθε τρόπο την πίεσε να άλλαξοπιστήσει. Πρότεινε στη Φεβρωνία να τη δώσει σύζυγο στον ανεψιό του Λυσίμαχο, πού κοντά του θα γνώριζε μεγάλη δόξα. Ή Φεβρωνία, όμως, προτίμησε να γίνει "της μελλούσης άποκαλύπτεσθαι δόξης κοινωνός"1. Προτίμησε, δηλαδή, να είναι συμμέτοχος της δόξας πού θα αποκαλυφθεί κατά τη δευτέρα παρουσία, και με περίσσιο θάρρος περιφρόνησε τις προτάσεις του Σελήνου, ό όποιος, αφού τη βασάνισε, τελικά τη σκότωσε με ξίφος.
1. Α' Έπιστολή Πέτρου, ε' 1.


Άπολυτίκιον. Ήχος γ'. Την ωραιότητα.
Ως της ασκήσεως, ρόδονήδύπνευστον, όσμήν αθλήσεως, τω κόσμω έπνευσας, εις όσμήν μύρων του Χριστού, δραμούσα άσχέτω πόθω' όθεν ως παρθένον σε, και Όσίαν και Μάρτυρα, θαυμαστώς έδόξασε, Φεβρωνία ό Κύριος· ω πρέσβευε υπέρ των βοώντων χαίρε σεμνή Όσιομάρτυς.

www.gonia.gr